ژینگه وان: کوردستان ایران علاوه بر آنکه از لحاظ انسانی در ظلم مضاعف بسر می برد، از لحاظ زیست- محیطی نیز زیر شدیدترین تجاوزات و استثمار از سوی حکومت حاکم بر ایران قرار دارد که این امر با بایکوت خبری رسانه های فارسی زبان و نیز فعالان مدنی و زیست محیطی ایرانی، شدت صدچندان یافته است.
کوردستان ایران، سرزمینی که طی چند سال اخیر گویاترین و رساترین چهره دفاع از زیست محیط و حیوانات را بخود گرفته است، انتشار تصاویر مربوط به سوزاندن قفس ها، آزاد کردن حیوانات و شکسته شدن تفنگهای شکاری، پیاده روی اعتراض آمیز شریف باجور از مدافعین حقوق حیوانات و مدافع محیط زیست، تنها نمونه های اندکی از این موارد است که در وبسایت محیط زیستی “ژینگه وان” به طور وسیعی مورد پوشش خبری واقع شده اند. فارغ از این موارد، کوردستان ایران طی همین سال شمسی جاری صدها مورد آتش سوزی وسیع جنگلها و مراتع از سوی خود نیروهای رژیم را بخود دیده است، اما دریغ از یک همنوایی از سوی مدافعان حقوق حیوانات و محیط زیست ایران.
اکنون ویدئویی در فضای مجازی منتشر شده است که خود عمل به هیچ نحو قابل دفاع نمی باشد و بشدت محکوم است اما آنچه در لایه های پنهانی این ویدئو نهفته و قابل بحث است، تلاش و هدف رژیم جمهوری اسلامی از انتشار و یا گسترش انتشار این ویدئو از یک سو و نحوه ی برخورد برخی از بظاهر مدافعان حقوق حیوانات از دیگر سو می باشد.
جمهوری اسلامی به هر نحو ممکن و در جنگ روانی اش در تلاش است تا سوزاندن جنگلها و مراتع کوردستان از سوی نیروهای وابسته به خود را در زیر لایه های انتشار چنین ویدیوهایی پنهان نماید، صد البته خود فعالین حقوق بشر ایرانی نیز چشمانشان را از قبل بر این مهم بسته اند که این خود جای تأمل و سوال و بحث دارد. مگر می شود آنها انتشار چنین اخبار وسیع و همه روزه را ندیده و نشنیده باشند؟
از دیگر سو جمهوری اسلامی در پی آنست تا فعالیتهای مدافعان حقوق حیوانات و محیط زیست را در کوردستان که اینک همپای فعالیتهای فعالان حقوق حیوانات و محیط زیست در کشورهای پیشرفته، به الگویی برای سایر مناطق ایران تبدیل شده است را کتمان نماید و آنرا با انتشار و یا گسترش انتشار چنان ویدئویی که صد البته در برابر اینهمه تلاش گسترده مدافعان حقوق حیوانات و محیط زیست در کوردستان بسیار حقیر می نماید، حقیر گرداند و بی ثمر برشمرد، دامی که فعالان حقوق حیوانات در ایران، خواسته و یا ناخواسته بدام آن افتاده اند.
برخی نیز همپای جمهوری اسلامی و عمال آن فرصت را غنیمت شمردند و بر کوردها و فرهنگشان تاختند، سوال اینجاست که چرا؟ آیا این امر از ناخودآگاه ضد کوردی آنها بر می خیزد؟ اگر نه پس چرا با شریف لاجورها همگامی نکردند؟ چرا چشمانشان انفال محیط زیست کوردستان را طی 9 ماه گذشته ندیده است؟ مگر نه آنست که در هر آتش بر جنگ و مرتع زدنی، صدها حیوان و پرنده نیز قربانی می شوند؟
تشبیه این افرد به داعش نیز وجهه زشت دیگری بود که برخی از بظاهر فعالان حقوق بشری در این و آن سو بخود گرفتند. چنین تشبیهی از کجا نشات می گیرد؟ مگر نه این است که این افرد نیز با چنین زیاده خواهی خویش که در زیر ماسک حقوق حیوانات، خود را پنهان نموده است، شایسته محاکمه و مجازات شدن می باشند؟
همچنانکه گفته شد، ما همچون مدافعان راستین حقوق حیوانات و محیط زیست در کوردستان، این اقدام این چند تن از روستائیان کورد را محکوم می کنیم و آنرا خلاف عرف و عادات و رسوم و اخلاق کوردبودن می خوانیم و می دانیم اما از این اقدام آنان شرمگینانه تر، در دام جمهوری اسلامی و جنگهای روانی افتادن او و نیز همگام شدن با وی و گاها جلو افتادن از وی می باشد و آنرا بشدت محکوم می کنیم.
چشم بصیر و بینا در هنگام انتقاد، همه چیز را ضرب در صفر نمی کند و فارغ از دیدن و نگاشتن بر موارد مثبت و نکوهش آنها، تنها بر خود مورد محل بحث و انتقاد می پردازد و آنرا به باد انتقاد می گیرد نه آنکه فرهنگ یک ملت و تمامی تلاشهای بشر و حیوان و محیط زیست دوستانه اش را نیز در چاه نفهمی و نادانی خویش و یا ضدیت نهفته در ناخودآگاهش، دفن نماید.
کوردستان سرزمینی است که در دفاع از آزادی انسان و دفاع از حقوق حیوانات و محیط زیست، اینک بهترین فرزندانش در زندانها و پای چوبه دار و زیر شکنجه نهادهای امنیتی قرار دارند. افسانه بایزیدیها نمونه های اندکی از این امرند، محمد نظریها و ….غیره، جای خود داشت گاهی با آنها نیز همنوا بوددید.
مریوان امسال چندین مورد تجمع مدنی در اعتراض به نارضایتهایش از وضع موجود را به نمایش گذاشت، اما همنوایتان خاموش بود. چرا؟
و …..
چرا؟ به کدامین گناه؟
