یکی از تراژیک‌ترین مسایل مربوط به اعتیاد در ایران، اعتیاد جوانان به مواد مخدر در شهرهای کردستان است.
جوان ناکام‌مانده برای فرار از مشکلات اجتماعی و خانوادگی، تبعیض و فقر و دیگر معضلات ساخته‌شده از سوی جمهوری اسلامی، متاسفانه به مواد مخدر پناه می‌برد. پناه به چیزی می‌برد که ویرانگر خانواده و جامعه است و مشکل روح و روان آدمی را به بالا ترین درجه می‌رساند. متاسفانه امروز اعتیاد به مواد مخدر در کردستان دامن کودکان و نوجوانان را نیز گرفته است.
اعتیاد یکی از ابزار جنگ نرم جمهوری اسلامی است که سرمایه‌گذاری و تمرکزی جدی بر روی این موضوع به‌عمل آمده است. حكومت جمهوری اسلامی به‌علت ناكام‌ماندن در سیاست‌های پیشین خود برای به‌زانو درآوردن کوردستان كه سرزمینی غنی از لحاظ فرهنگی، مادی و معنوی است، به توطئه‌ی گسترش اعتیاد در این سرزمین دست زده است. اعتیاد در جامعه می‌تواند جامعه را از لحاظ فرهنگی و سیاسی ذوب کند. جامعه‌ی معتاد، در مقابل فرادست خویش و قدرت, احساس ضعف و ناتوانی شدید می‌نماید .
بدون شک ایجاد جامعه‌ای معتاد از اهداف اساسی جمهوری اسلامی است که هیچ‌گاه ارزشی برای جامعه و اراده‌ی آن قائل نشده است . و بدون شک جامعه کردستان از اولین روزهای انقلاب مردمی در بهمن ماه سال 1357 هدف حمله دشمنان قسم خورده خود قرار گرفته است و همچنان مایه دردسر دولتمردان جنایت پیشه اش.
یکی دیگر از برنامه های جمهوری اسلامی در زمینه‌ی گسترش اعتیاد در جامعه کردستان، دسترسی آسان به آن و پایین‌آوردن قیمتش است. به گونه‌ای که حداکثر در ده دقیقه و به بهای چند کیلو میوه، فرد معتاد می‌تواند آ ن را به‌دست آورد. در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی با یک باند مافیایی از طریق مشاركت سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و مرکز به اصطلاح مبارزه با مواد مخدر، اقدام به تولید مواد مخدر صنعتی در کل ایران، به ویژه مناطق کوردنشین کرده است.
در كردستان معضلات اقتصادی بيداد ميکند. تفريحات سالم گران و يا ناياب است. جوانان گرفتار آسيب‌های روحی و روانی و نا اميدی از آينده و كارند. کسانی که زندگی زناشويي‌شان از هم پاشيده يا نقطة اتکاء خود در زندگی را به هر علت از دست داده‌اند مستعد رو کردن به مواد مخدرند. عموم کسانی که اسير مواد مخدر سنگين مثل هروئين هستند وضعيت اقتصادی خوبی ندارند.
طی سال‌های اخير وضعيت اعتياد در شهرهای كردستان به يمن سياست‌های جمهوری اسلامی بسيار بدتر از قبل شده. اين سياست‌ها عامدانه است و هم زمان به دو هدف خدمت ميکند اول اینکه خنثی كردن راديكاليسم جوانان و دور كردن آنان از سياست با حربه اعتياد و دوم دستيابی به سودهای کلان از راه تجارت مواد می باشد.
طبق قانون، خريد و فروش مواد مخدر ممنوع است اما در كردستان مانند ساير استان‌ها دست فروشندگان مواد بالنسبه باز است. نيروی انتظامی خود کمک دهنده مواد فروشین در کردستان است . اين نيرو، يکی از نهادهای مسلح سرکوب مردم است. در کردستان نيز هدف نيروی انتظامی چيزی جز تامين و تحکيم حاکميت طبقة استثمارگر حاکم و نظام مذهبی، اعمال ستم ملی و نظم و قانون ضد مردمی نيست.
نهادهای امنیتی انتظامی و مافیای وابسته به آنها با برنامه، سیتماتیک و هدفمند همگام با رشد بیکاری در میان جوانان تحصیل کرده و تحمیل زندگی استیصال آمیز و مایوسانه، با آینده ای نا روشن در تداوم زندگی شان، در گسترش بخشیدن به این معضل اجتماعی سال هاست، تلاش می کنند.
اعتیاد به مواد مخدر در کنار بیکاری میلیونی جوانان، کورد افزایش یاس و سرخوردگی در میان آنان، کاهش امید به زندگی، فقر رو به افزایش دست به دست هم داده اند و شرایط تباهی آوری را برای بخش هایی از جوانان کردستان به وجود آورده اند. ابتلاء به بیمارهایی چون ایدز و هیپاتیت و مرگ و میرهای ناشی از آن، از جمله عواقب دردناک این بلای خانمانسوز هستند. هر روز بر شمار زنان و دختران معتاد به مواد مخدر صنعتی افزوده می شود که پیدایش مافیا و شبکه های قاچاق و تجارت سکس و دایر شدن مراکز تن فروشی و افزایش زنان و دختران خیابانی را نیز در پی داشته است.
اجرای این سیاست ضدانسانی که ابتدا با هدف جلوگیری از پیوستن جوانان در کردستان به صف مبارزه و جنگ انقلابی اتخاذ شد، امروز به بخشی از استراتژی برقراری امنیت پایدار نظام توسط سپاه پاسداران در کردستان تبدیل شده است .
جمهوری اسلامی ادعا می کند که با این پدیده مبارزه می کند و ستادی موسوم به “ستاد مبارزه با مواد مخدر” را تشکیل داده است در حالیکه اعتبار اختصاصی رژیم به این حوزه و بازیابی و سالم سازی معتادین ناچیزترین بخش بودجه وزارت کشور و استانداری ها و فرمانداری ها را در بر می گیرد و این نهاد اساسا” نهادی فرمال است. کمپ های به نام ترک اعتیاد به ایستگاه آخر زندگی معتادین تبدیل شده اند .
همچنانکه گفته شد مقصر اصلی در معتاد کردن جوانان در کردستان رژیم اسلامی می باشد. معتاد شدگان قربانیان این نظام و مناسبات تولیدی اجتماعی سرمایه داری و نظام سیاسی آن، رژیم اسلامی هستند. بنا به منافع و اهداف استراتژیک سیاسی- اجتماعی اش، آنان را به چنین وضعیتی گرفتار کرده اند. معتاد شدگان انسان های شریفی هستند. این انسانها به حمایت و همبستگی انسانی- اجتماعی و بیان همدردی، محبت و عواطف انسان نسبت بخود احتیاج دارند. آنان را باید مداوا کرد . باید ازهرلحاط آنان را یاری کرد. شخصیت اجتماعی- انسانی آنان را حفظ کردو در ترک این مشکل گرفتار شده باید به آنان اعتماد بنفس داد. باید نفرت و بیزاری خود را بطور سازمانیافته و هدفمند، علیه رژیم اسلامی در ایران بکار گیریم .
ما باید در مبارزه علیه مواد مخدر و عوارض اجتماعی اش، تلاش برای بازپروری و سالم سازی معتادین و حفظ شخصیت انسانی- اجتماعی آنان بکوشیم و به یکی از عرصه های مبارزه آزادیخواهانه و اجتماعی خود، تبدیل کنیم.
نظرات
