در کمال تعجب جهان و ناامیدی تدریجی کوردها در هر چهار قسمت کوردستان تجزیه شده، برخی از شهرهای جنوب کوردستان آزاد شد. مردم در شرق کوردستان نیز به هلهله و پایکوبی پرداختند.
روژی کورد: کرکوک، خانقین و مندلی و کلار، با همان سرعتی که غصب شدند، آزاد شدند. این مسئله سبب برپایی نشاطی وصف ناپذیر در بین کوردستانها و بویژه در جنوب و شرق کوردستان گردید.
ابتدای شامگاه روز سه شنله 18 اکتبر برابر با 27 مهرماه 1396 شمسی، ناگهان حیدر العبادی طی بیانیه ای غیرقابل انتظار دستور عقب نشینی سپاه عراق و حشدالشعبی تحت فرماندهی سپاه تروریستی پاسداران ایران را صادر کرد.
مردم شهرهای غصب شده و به ویژه خانقین و کرکوک علیه نیروهای اشغالگر حشد و سپاه بدر و سپاه تروریستی پاسداران شوردیند.
همانگونه که پرچمهای کوردستان از مراکز و ادارت و نقاط این شهرها جمع آوری شده بود و مورد هتک حرمت قرار گرفته بود، پرچم کوردستان بار دیگر برافراشته شد و پرچم عراق سوزانیده شد.
تاکنون نیز مسائل و زوایای پشت پرده و سناریوهای آن نامشخص است.
گمانه زنیهای فراوانی در این بازه وجود دارد اما آنچه اکنون در میان کوردستانیها و بویزه در جنوب و شرق کوردستان دیده می شود، شادی وصف ناپذیر ناشی از آزادسازی مجدد کوردستان است.
نیروهای پیشمرگ به سوی شهر کرکوک و خانقین در حال حرکت و پیشروی هستند.
در شرق کوردستان نیز تا نصفه های شب در بیشتر شهرها و بویژه مریوان، مهاباد، سدرشت، سنندج، اشنویه و پیرانشهر و شهرک نی از توابع مریوان، صدای هلهله بر روی بامهای شهر شنیده می شد.
این شادمانی در اربیل، قلادزی، رانیه، کرکوک و دهوک و شهرهای دیگر نیز موج می زند.
آنچه اکنون تا بحال مبهم است، سرنوشت کودتاجیان می باشد که عمدتا از یک جناح اتحادیه میهنی کوردستان می باشند که عبارتند از هیرو خان، پافیل طالبانی، لاهور شیخ جنگی و آلا طالبانی.
فضای عمومی کوردستان در حین سرور، خواستار دادگاهی و مجازات این افراد و وابستگان فکری آنها به جرم خیانت به وطن می باشند.
نظرات
