روژ کورد: کمال شریفی روزنامه نگار سیاسی کُرد، ۴۳ ساله و محبوس در «زندان میناب» است که پیش تر در سال ١٣٨٧ در پنجم خردادماه ۱۳۸۷، در خانه یکی از کتابفروشان این شهر سقز، پس از محاصره خانه ایشان و تیراندازی ماموران سپاه و اطلاعات و همچنین کشته شدن یکی از اعضای حزب دمکرات پس از شلیک ١۵ گلوله، بازداشت شد.
«کمال شریفی» در دادگاهی چند دقیقه ای از سوی «قاضی شایق» (دادگاه انقلاب سقز) به ٣٠ سال حبس در تبعید محکوم شد .
این روزنامه‌نگار زندانی علی رغم محرومیت از مرخصی از ابتدای زندان خود تاکنون ممنوع‌الملاقات بوده است و تنها یک بار مادر و برادر وی با اخذ اجازه از مسوولین «قوه قضاییه» موفق به ملاقات وی شده‌اند.
کمال شریفی فرزند بایزید ٬ در سال ۱۳۵۱ در شهرستان سقز از توابع استان کردستان متولد شد. او یک روزنامه‌نگار کُرد ۴۳ ساله باسابقه محکومیت‌های پیشین می باشد.
کمال شریفی در تابستان ۱۳۶۷ در مرز سردشت دستگیر و به اتهام خروج از مرز و «همکاری موثر با یکی از احزاب مخالف نظام» محکوم شد و مدتی را در بازداشتگاه اداره اطلاعات سقز و زندان‌های «سردشت» و «پیرانشهر» سپری کرد.
وی همچنین در سال‌های ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹، چندین بار به اتهام «هواداری و فعالیت برای حزب دمکرات» از سوی نیروهای امنیتی سپاه پاسداران و اداره اطلاعات شهر سقز بازداشت و در نهایت در اواخر بهار ١٣۶٩، از سوی دادگاه «انقلاب شهرستان سقز»، به یک سال حبس و تحمل ۴٠ ضربه شلاق محکوم شد.
کمال از زمان شکنجه های دستگیری دچار پا درد شده و تاندون های پایش مشکل پیدا کرده به طوری که فقط قادر است قدم بزند و توانایی دویدن و ورزش های صبح گاهی زندان را ندارد و به دلیل عدم درمان، این مشکل روز به روز بدتر می شود. بارها به بهداری زندان مراجعه کرده اما فقط به او چند مدل مسکن ساده می دهند. مسئولین زندان نیز در مورد اعزام وی به بیرون از زندان برای تشخیص و درمان این مشکل اقدامی نمی کنند.
این درحالی است که این زندانی سیاسی در زمستان سال ۹۰ در زندان نیز درخواب دچار سکته شده بوده است. او حتی اجازه تلفن هم نداشت. یکسال و خورده ای در زندان سقز تلفن نیز برایش ممنوع بود. در زندان میناب هم اوایل یک مامور مراقب داشت که تلفن نزد. اما به دلیل کمبود امکانات زندان بعد از چند ماه نتوانستند دیگر به این صورت او را کنترل کنند. پدرش قبل از فوت آرزویش این بود که یکبار دیگر کمال را ببیند هشت سال است که غیر از مادرش آن هم برای یکبار هیچ یک از اعضای خانواده اش را ندیده است.
وی در سال ۸۷ در اعتراض به شرایط نگهداری اش در زندان میناب و عدم برخورداری از حق ملاقات دست به اعتصاب غذای طولانی مدتی زد؛ پس از این اعتصاب غذا کمال شریفی به مشکلات گوارشی معده و روده دچار شد و بهداری زندان نیز هیچ‌گونه اقدامی برای درمان وی صورت نداد اکنون در زندان میناب در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر بسر می‌برد،
نظرات
