محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، که اخیرا در سفری منطقه‌ای در جنوب شرقی آسیا و اقیانوسیه به سر می‌برد، این اظهارات را در گفتگو با “فلیپ ویلیامز”، خبرنگار ارشد حوزه سیاست خارجی تلویزیون ای.بی.سی استرالیا بیان کرده است.
اظهارات اخیر ظریف در حالی از یک رسانه جهانی بیان می شود که از جمله بان گی‌مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، ۲۰ اسفند ماه در گزارشی گفت حسن روحانی علیرغم وعده‌های خود٬ آزادی‌ها در ایران را افزایش نداده است. او در عین حال در مورد «افزایش شدید» اعدامها در ایران ابراز نگرانی و با تاکید بر این که بیشتر این اعدامها مربوط به جرایم مواد مخدر بوده، افزود که با این‌حال برخی از اعدام شدگان نیز زندانیان سیاسی و اقلیت‌های قومی بوده‌اند.
از دیگر سو گزارش اخیر احمد شهید بیانگر افزایش اعدامها در ایران بعد از روی کار آمدن دولت روحانی است و 34 سازمان حقوق بشری از سازمان ملل خواسته اند که ماموریت احمد شهید را تمدید نماید از دیگر سو چهل نفر از زندانیان سیاسی رجایی‌شهر کرج با نگارش نامه‌ای خواستار تمدید دوباره مأموریت گزارشگر ویژه حقوق‌بشر برای ایران شدند و در نامه ی خود با استناد به مواردی از موضوعات حقوق‌بشری و عکس‌العمل حاکمیت جمهوری اسلامی، احمد شهدید را گزینه مناسبی جهت چنین مأموریتی قلمداد می‌کند.
جواد ظریف، وزیر خارجه جمهوری اسلامی، می‌گوید ایرانیانی که به عنوان پناه‌جو به کشورهایی مانند استرالیا می‌روند درباره‌ی وضعیت حقوق بشر در ایران دروغ می‌گویند. او هم‌چنین ادعا کرده که ایران تنها کشور منطقه است که در آن انتخابات برگزار می‌شود و نزدیک به ۷۰درصد مردم در آن شرکت می‌کنند.
در این ویدئو که در انتها اینک ان قرار داده شده است بخش‌هایی از این مصاحبه را می‌بینید. ترجمه‌ی فارسی این بخش‌ها را که در پیج تقاطع منتشر شده است را نیز می‌توانید در ادامه بخوانید.
ویلیامز: درخواست نزدیک به ۹۰۰۰ پناهجوی ایرانی از سوی دولت استرالیا رد شده و دولت، آشکارا گفته که می‌خواهد آن‌ها را بیرون کند و به کشورشان برگرداند. شما گفته‌اید که اگر آن‌ها مایل به بازگشت باشند، می‌پذیریدشان و در ایران امن خواهند بود.
ظریف: بدون هرگونه سوالی.
ویلیامز: اما اگر آن‌ها مایل به بازگشت نباشند و این اتفاق به زور و اجبار بیفتد چه؟ باز هم قبول‌شان می‌کنید؟
ظریف: ببینید ما این افراد را از ایران بیرون نکرده‌ایم. آن‌ها یا توسط قاچاق‌چیان انسان اغوا شده‌اند و یا اساسا فریب تبلیغاتی را خورده‌اند که من نمی‌دانم از سوی دولت‌ها یا دیگران می‌آید؛ این‌که اگر مدعی شوند که قربانی نقض حقوق بشر هستند، ازشان استقبال می‌شود. اما آن‌ها قربانی نقض حقوق بشر نیستند.
ویلیامز: اما بسیاری از آن‌ها استدلال می‌کنند که قربانی هستند.
ظریف: ادعا می‌کنند چون شما تشویق‌شان کرده‌اید.
ویلیامز: پس شما می‌گویید که ادعاهای هیچ‌کدام از آن هزاران نفر درست نیست؟
ظریف: من می‌گویم که اگر کسی ادعایی می‌کند باید هزینه‌اش را هم بپردازد. ما آن ادعاها را نکرده‌ایم. این افراد کسانی هستند که از حقوق بشر برای مقاصد سیاسی استفاده می‌کنند. شما ببینید ایران تنها کشوری در منطقه‌ی ما است که انتخابات دارد. اما در عین حال، ایران تنها کشوری در همان منطقه است که برایش گزارشگر ویژه حقوق بشر تعیین کرده‌اند. و این انتصاب از سوی سازمان ملل و بر اساس ملاحظات سیاسی کشورهایی مانند استرالیا انجام گرفته است. چرا استرالیا از پیش‌نویس یک قطعنامه‌ی حقوق بشری علیه کشورهایی که با آن‌ها روابط بهتر سیاسی دارد اما کارنامه‌ی حقوق بشری بدتری دارند، حمایت نمی‌کند؟
ویلیامز: مثلا کدام کشور؟
ظریف: من نمی‌خواهم نام بیاورم اما شما می‌توانید آن‌ها را در منطقه‌ی ما پیدا کنید. به کشورهایی نگاه کنید که حتی یک قانون اساسی هم ندارند؛ انتخابات پیشکش. آن‌هایی که یک مقام انتخابی هم ندارند.
ویلیامز: پس شما را هدف گرفته‌اند؟ احساس می‌کنید که انتقادها غیرمنصفانه است؟
ظریف: برای پاسخ به این سوال، فقط به کارنامه‌ی ما نگاه کنید. در ۳۷ سال گذشته، ما برای تک‌تک سِمَت‌های‌مان انتخابات برگزار کرده‌ایم. از جمله مقام رهبر که توسط نهادی انتخاب می‌شود که انتخابات آن اخیرا برگزار شد.
ویلیامز: اما همه‌ی کاندیداها مجاز به شرکت در انتخابات نیستند. درست است؟
ظریف: این هم یکی دیگر از آن انتقادها است. شما از آن کشورهایی که اصلا کاندیدایی در انتخابات‌شان ندارند انتقاد نمی‌کنید اما ایران را که برای ۳۰۰ کرسی مجلسش ۶۰۰۰ کاندیدا دارد، مورد انتقاد قرار می‌دهید. آن هم انتخاباتی که عدد بزرگی از مردم در آن شرکت می‌کنند و به کسانی که می‌خواهند رای می‌دهند. آن‌ها گزینه‌های کافی دارند که بتوان آن را یک انتخابات رقابتی دانست. مردم درواقع به کاندیداهایی که دوست داشتند رای دادند و حالا، نتیجه بر خلاف انتظار آن‌هایی است که پیش‌بینی کرده بودند مردم پای صندوق‌ها نمی‌روند. آن‌ها مانند شما مدعی بودند که خیلی از کاندیداها غیرمنصفانه ردصلاحیت شده‌اند، پس میزان مشارکت پایین خواهد بود. اما نزدیک به ۷۰درصد در انتخابات اخیر شرکت کردند. در ایران، مانند استرالیا، شرکت در انتخابات و رای دادن، اجباری نیست. بنابراین، عدد ۷۰درصد، یک مشارکت بزرگ در انتخابات پارلمانی به حساب می‌آيد. و کل ماجرا این بود: مردم شرکت کردند؛ رای دادند؛ و شما هم‌چنان انتقاد می‌کنید.
نظرات
