رامین زندنیا، معلم زندانی در تبعید نا خواسته و عضو انجمن صنفی معلمان کردستان وایران در حمایت از کارگران و معلمان زندانی به مناسبت اول ماه مه 2016 نامه ای منتشر نموده است که در ذیل عینا می آید.
متن نامه
1 می مبارکباد
امسال هم در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر وروز ملّی معلّم می رویم که متاسفانه جمعی ازفعالین کارگری و معلّمان همچنان در زندان هستند،کارخانجات زیادی تعطیل وکثیری از کارگران بیکار شده اند،کارگران و معلّمان و اقشار کم در آمد از بیمه های ناقص ونا کار آمد رنج می برند،تعداد زیادی از فارغ التحصیلان دانشگاهها بیکارندو تورم نفس قشر کم در آمد را بریده است.بعد از سالها تلاش کارگران و معلّمان که دونیروی مولّدجامعه هستند به خواسته های اساسی خود نرسیده اند که از مهمترین آنها ایجاد سندیکاست تا بتوانند مطالبات بحق خود رابا پشتوانه ای محکم درخواست کنند و همواره با دو مشکل اساسی روبرو هستند.۱.پراکندگی و عدم اجماع داخلی اصناف کارگری و معلّمان ۲. برسمیت نشناختن و خوداری ماده ی ۱٠احزاب وزارت کشور دولت روحانی برای صدور مجوز برای برگزاری مجمع عمومی .هنگامیکه به مشکل اول برمیگردیم اصناف غالبا به تعاریف و چارت سازمان جهانی دسترسی یا آگاهی کافی ندارند، در تعاریف وتقسیم بندیهای سازمان جهانی کار هر کس نیروی فکری یا فیزیکی را بکار ببندد ومزد دریافت کند جزئی از اتحادیه ی کارگران محسوب می شود لذا در وهله ی اول ما باید تکلیف خودمان را در داخل روشن کنیم و نمایندگانی از هر صنف تحت عنوان سندیکا ی مستقل غیردولتی دور هم جمع شوند تا با اتحاد بتوانند در مواقع ضروری ،در خصوص دستمزد،کیفیت وامنیت محیط کار،ساعات کار،زندانی شدن اعضای فعال و یا هر اتفاقی بتوانند قوی ظاهر شوند وتصمیم قاطعی بگیرند و کار فرما رابا اهرم های فشار مجبور به عقب نشینی کنند .که سالهاست تلاش حکومت ایران بر این بوده که اتحادی شکل نگیرد وهمیشه با نزدیک شدن معلّمان با کارگران و دانشجویان که جذب بازار کار آینده می شوند عکس العمل شدید نشان داده است و همه ی تلاش حکومت درپی ایجاد فاصله ی طبقاتی وتفرقه بوده تا اقشار کارگری نتوانند سندیکایی قوی تشکیل دهند هر چند که بنده ازنزدیک شاهد همکاری ها و همدلی های کارگران ودانشجویان ومعلمان بوده ام اما سیستماتیک نبوده .مسئله ی دوم اینکه مطابق قانون اساسی جمهوری اسلامی دولت باید به اصناف مجوز برگزاری مجمع بدهد همچنان که در دولت آقای خاتمی داده شد واین ظرفیت قانون اساسی است. ودرخواستی غیر قانونی نیست یا به صراحت اعلام کنند که این قانون را اجرا نمی کنند. مانند بسیاری از قوانین دیگر، که نباید از کارگران و معلّمان توقع فعالیت در چهار چوب را داشته باشند و مسئول مستقیم مجریان قانون هستند نه شهروندان، در غیر این صورت اصناف هم با پشتوانه ی اعضا در جهت ایجاد سندیکا حرکت کنند و لحظه ای درنگ خسارت های جبران ناپذیری وارد خواهد کرد که هم اکنون جنبش کارگری بطور عام با آن دست و پنجه نرم می کند برای نمونه اعدام، زندانی کردن ،برسمیت نشناختن حق داشتن سندیکا،تحصن ،تجمع،طبقاتی کردن در جهت استثمار وادامه ی ظلم وستم و همچنین درست کردن جریانات کارگری همسو در خدمت نظام وتضعیف جنبش کارگران.
زنده باد جنبش کارگری ایران وجهان
نظرات
