ایران، روسیه و ترکیه تیمی برای ایجاد یک اتحاد سه جانبه قوی تشکیل داده‌اند تا اگر این تیم در صدد استیلا بر سوریه باشند از بی میلی غرب برای دخالت نظامی در کشور استفاده کنند.
روژی کورد: رؤسای جمهور این سه کشور که بیشتر به عنوان رقبای منطقه ای تا متحدان استراتژیک به حساب می‌آمدند، روز چهارشنبه در آنکارا برای نشست سوم خود در سوریه یک نمایش چشمگیر از وحدت را نشان دادند.
این نشست که به دنبال نخستین اجلاس سه جانبه رئیس جمهور ترکیه، رجب طیب اردوغان، ولادیمیر پوتین از روسیه و حسن روحانی، در سوچی در ماه نوامبر گذشته، بود. و به دنبال آنکه ترکیه با صدای بلند تر پس از حمله به شبه نظامیان کورد در داخل سوریه تشکیل شد
دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، اعلام کرده است که واشنگتن “خیلی زود” از سوریه خارج خواهد شد، در نتیجه حرکتی که نفوذ آنکارا، مسکو و تهران را که تمامی نیروهای نظامی متعهد را به زمین تحمیل می کنند، تثبیت می کند.
سینان اولگن، رئیس مرکز مطالعات اقتصادی و مطالعات سیاست خارجی در استانبول، گفت که سه کشور در حال حاضر سرپرست واقعی در سوریه بوده اند.
اولگن به خبرگزاری فرانسه گفت که این سه، قدرت های منطقه ای بودند که مایل به سرمایه گذاری بر منابع نظامی برای تأثیر بر نتیجه جنگ بودند.
این سه کشور در سال گذشته یک پروسه صلح موازی را برای مذاکرات تحت حمایت سازمان ملل متحد در ژنو راه اندازی کردند. مذاکراتی را، در آستانه برای چندین بار بدون اینکه هیچ پیشرفتی پیدا کرده اند، برگزار کرده اند.
الیزابت تئومان، تحلیلگر ترکیه در موسسه مطالعات جنگ (ISW) مستقر در واشنگتن، گفت: “روند فرایند آستانه وسیله ای است که از طریق آن ترکیه، روسیه و ایران به دنبال جنگ و حفاظت از منافع مختلف خود می باشند.” .
روسیه دارای قدرت هوایی بسیار مهمی در سوریه است، در حالی که ایران دارای حضور قوی در سطح منطقه است، به ویژه از طریق گروه های شبه نظامی که شامل جنگجویان خارجی هستند.
اما اردوغان نفوذ ترکیه را، با یورش ماه ژانویه و تسخیر قلمرو شبه نظامیان (YPG) افزایش داده است.
این تهاجم در حال حاضر موفق به گرفتن دژ YPG عفرین شده است و اردوغان بارها و بارها تهدید کرده است که فشار را به سمت شرق ادامه می‌دهد.
تئومن گفت: “اردوغان یک شریک ضعیف از لحاظ نیروی زمینی و کنترل فضای هوایی است، اما او آنقدر توانایی دارد و ثابت کرده است که می تواند حقایق را روی زمین ایجاد کند.”
با این حال، تحلیلگران در مورد پایداری بلند مدت اتحاد میان سه قدرتمند که بیشتر تاریخ امپراتوری خود را در جنگ و رقابت برای نفوذ در منطقه دریای سیاه سپری کردند، همچنان شکاک هستند.
در تئوری آنها همچنان در دو طرف جنگ قرار دارند: مسکو و تهران با حمایت نظامی از رژیم سوریه، رئیس جمهور بشار اسد، اما ترکیه مکررا خواستار خروج اسد شده است.
اکنون تمرکز ترکیه برای جلوگیری از کنترل YPG از منطقه ای است که می تواند پایه یک منطقه مستقل بلند مدت در دوره پس از جنگ سوریه از مرز عراق تا مدیترانه باشد.
مقامات ترکیه می گویند این تهدید امنیت ملی است.
روسیه در عین حال می خواهد خود را از سوریه بیرون بکشد و در باتلاقی مانند جنگ شوروی در افغانستان و یاداور خاطر بدی بود، گیر بیفتد.
اما اولویت ایران این است که نفوذ سیاسی عمده را به دست بیاوریم تا بتواند مانند عراق اختیاردار باشد.
اوران استین، همکار ارشد مقیم در مرکز شورای آتلانتیک رفیق حریری برای خاورمیانه گفت: “روسیه و ترکیه منافع مشترک دارند، اما این منافع علیه ایران و رژیم آن است، بنابراین مسکو باید برای مدیریت سه شریکی که از یکدیگر متنفر هستند، تلتش کند
مسکو و آنکارا ادعا می کنند که پس از بحرانی که طی آن که ترکیه یک هواپیما روسی را بر فراز سوریه را در سال 2015 ساقط کرد، ادعا می کند و پوتین برای دیدار دوجانبه در روز سه شنبه با اردوغان ملاقات خواهد کرد.
مقامات ترکیه اذعان دارند که آنکارا نمیتواند عملیات خود علیه YPG بدون چراغ سبز از مسکو انجام دهد.
نظرات
