اعتصاب10روزه(تحریم غذای کارخانه)500کارگر کارخانه صنعتی بهشهر در اعتراض به کاهش حقوق!
امروز22آبان، کارگران کارخانه صنعتی بهشهربه اعتصاب10روزه(تحریم غذای کارخانه) خود به دنبال دستیابی به یک توافق نسبی با کارفرما خاتمه دادند.
براساس این توافق مقرر شد که کارفرما افزایش مزایای مزدی همانند حق پاداش ،تولید وحق جذب را همانند سالهای گذشته حداکثر تا ده روز آینده برای کارگرانی که تعداد آنها دست کم 500 نفراست، پرداخت کند.
به گزارش22آبان ایلنا،دلیل اصلی اعتصاب ده روزه کارگران این کارخانه سازنده روغن نباتی خوراکی که شمار آنها به 500 نفر می رسد، عدم اعمال افزایش مزایای مزدی همانند حق پاداش ،تولید وحق جذب است که مطابق عرف رایج در این واحد تولیدی به صورت سالانه به دستمزدهای آنها افزوده می شده است.
این کارگران درباره مطالبات خود گفتند: شهریور ماه هر سال کارفرما برخی مزایای که شامل حق پاداش ،تولید وحق جذب می شود به صورت درصدی به دستمزد کارگران اضافه می کرد این در حالیست که از پاییز سال جاری این اتفاق هنوز نیافتاده است.
در این رابطه به نقل از کارگرانی که از ده روز پیش در کارخانه یادشده حاضر به خوردن وعده غذایی روزانه نشده‌اند گفته می‌شود: مدیریت کارخانه که از حدود سه سال پیش ثابت مانده است تا این لحظه پاسخ روشنی به این خواسته ما ارائه نکرده است.
این کارگران که شمار آنها نزدیک به 500 نفر است می‌گویند: قبل از اینکه بخواهیم به نشانه اعتراض از خوردن وعده غذایی روزانه خودداری کنیم، از طریق مکاتبه با کارفرما پیگیری خواسته خود بودیم اما چون پاسخی به ما داده نشد از 10 روز پیش اقدام اعتراضی خود را در پیش گرفتیم.
تجمع اعتراضی کارگران شهرداری بجنورد مقابل ساختمان شورای شهرنسبت به عدم پرداخت ماه ها حقوق ودیگر مطالباتشان!
عصر امروز22آبان،جمعی از کارگران بخش‌های مختلف شهرداری بجنورد ازجمله سازمان فضای سبز دراعتراض به عدم پرداخت ماه حقوق ودیگر مطالباتشان دست به تجمع مقابل ساختمان شورای شهرزدند.
به گزارش22آبان فارس،تعدادی از این کارگران معترض گفتند:باگذشت هشت ماه از سال هنوز عیدی و حقوق چند ماه قبل خود را دریافت نکرده‌اند.
بنابهمین گزارش،شهرداری بجنورد در سالهای اخیر با مشکلات مالی جدی مواجه بوده است و همه ماه بر بدهی آن به کارگران و تامین اجتماعی افزوده می‌شود.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری:دستگیری اسماعیل عبدی را محکوم می کنیم!
صبح روز چهارشنبه 19 آبان چند مامور امنیتی به منزل اسماعیل عبدی دبیر کل کانون صنفی معلمان رفته و پس از بازداشت، او را برای ادامه محکومیت شش ساله اش، به زندان اوین انتقال دادند. این در حالی است که در ماه های اخیر بارها این فعال صنفی معلمان توسط بخش های زیادی از کارگران، معلمان و تشکل ها و نهادهای معلمان و کارگری داخلی و بین المللی مورد حمایت قرار گرفته و خواستار تبرئه او شده بودند. اسماعیل عبدی مانند ده ها فعال جنبش های اجتماعی دیگر که یا در زندان بسر می برند و یا محکوم به حبس شده اند، جرمی جز دفاع از منافع مزدبگیران و فرودستان جامعه و مبارزه برای آزادی بیان و اندیشه مرتکب نشده اند.
ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری دستگیری اسماعیل عبدی را محکوم می کنیم و همان طوری که بارها اعلام کرده ایم جای هیچ کارگر و معلم، استاد دانشگاه و دانشجو، روزنامه نگار و وکیل دادگستری و هیچ انسان آزاد اندیشی در زندان نیست! ما خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و همه فعالین اجتماعی هستیم.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری – 1395/8/21
بلاتکلیفی استخدامی 2ساله1400مربی سازمان فنی حرفه‌ای!
بعد از گذشت حدودا دو سال از اعلام نتایج آزمون کتبی سال 93 حدود 3 هزار مربی شاغل در سازمان فنی حرفه ، 1400 هزارنفراز پذیرفته شدگان هنوز تبدیل وضعیت نشده‌اند.
این گروه از مربیان سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای در توضیح شرایط شغلی خود می‌گویند: در سراسر کشور از مجموع 3 هزار مربی حق التدریسی سازمان فنی و حرفه‌ای هنوز 1400 تبدیل وضعیت نشده‌اند که دریافتی ماهانه آنها حدود300 هزار تومان است.
به گزارش22آبان ایلنا،جمعی از قبول شدگان آزمون استخدامی سازمان فنی حرفه ای گفتند: بعد از گذشت 2 سال از زمان بر گزاری آزمون کتبی تبدیل وضعیت استخدامی مربیان حق التدریسی سازمان فنی حرفه ای هنوز وضعیت حدود هزار و400 نفر از مربیان پذیرفته شده نامشخص است.
به نقل از این مربیان که جهت تثبیت و بهبود موقعیت شغلی خود در این آزمون شرکت کرده بودند، گفته می‌شود: پس از اعلام نتایج در نیمه دوم تابستان سال 93 در مصاحبه شفاهی نیز شرکت کردیم اما همچنان تغییری در شرایط شغلی ما ایجاد نشده است.
این گروه از مربیان سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای در توضیح شرایط شغلی خود می‌گویند: در سراسر کشور از مجموع 3 هزار مربی حق التدریسی سازمان فنی و حرفه‌ای هنوز 1400 تبدیل وضعیت نشده‌اند که دریافتی ماهانه آنها حدود300 هزار تومان است.
به گفته این مربیان حق التدریسی پیش از این قرار بود تا 18 اسفند سال 93 تکلیف وضعیت استخدامی آنها روشن شود که تا به امروز این اتفاق نیفتاده است.
برپایه این اطلاعات به تعدادی از این مربیان گفته شده که وضعیت استخدام آنها هنوز مشخص نیست و در مقابل به تعدادی دیگر از همین افراد گفته شده است که شروع به کار آنها منوط به خالی شدن پست‌های شغلی موجود در سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای است.
طبق اظهارات پذیرفته شدگان آزمون استخدامی شاغل در سازمان فنی حرفه ای قرار است روز یکشنبه (23 آبان ماه ) بر اساس دستور رئیس مجلس شورای اسلامی و وزیر تعاون کار ورفاه اجتماعی ، جلسه‌ای در هیأت‌رییسه مجلس برای تبدیل وضعیت استخدامی آنها تشکیل شود.
آنها می‌گویند: امیدواریم اعضای حاضردر جلسه مذکور با تعیین تکلیف وضعیت مربیان تبدیل وضعیت نشده برای همیشه این مشکل صنفی حل نشده را برطرف کنند.
عدم پرداخت4ماه حقوق ومطالبات پرستاران بیمارستان رجایی گچساران!
پرستار زشت هم که میشه پرستاری که به این آشفته بازار نظام سلامت نگاه می کنه و بجای سکوت اعتراض می کنه این همون «پرستار زشت» است.حال یک پرستار بدون حقوق به مدت چهار ماه. عدم پرداخت اضافه کاری که برای از شبها بیدار مانده چگونه نای کار کردن دارد.
جواب مسئولین؛ اگه راضی نیستی برو بیرون، پول نداریم، مقصر دانشگاه است، مسئولین لطفا جواب گو باشید.
به گزارش21آبان کبنا نیوز،به گفته پرستاران این مرکز از ۱۰۰ درصد درآمد بیمارستان ۶۰ درصد مال چند پزشک متخصص بیمارستان است و حدود ۲۷ درصد درآمد بیمارستان، بین کل کادر غیر هیئت علمی تقسیم می شود که پرستاران جزو این زیر مجموعه هستند.
با ۲.۵ برابر شدن تعرفه های پزشکی و افرایش درآمد بیمارستان همان ۶۰ درصد هم ۲ تا ۳ برابر شد و کارانه چند دهم درصد یک پرستار هم ۲ تا ۳ برابر، نتیجه اینکه حداقل ۱۰۰ میلیون یک متخصص هیئت علمی شد ۳۰۰ میلیون تومان و کارانه ۳۰۰ هزار تومانی ما حداکثر یک میلیون تومان شد.
اگر این شکاف عمیق تر و تبعیض فاحش تر را افزایش می نامند، بنامند. اما سئوال این است چرا این افزایش حقوق!!! اعتراض پرستاران را بیشتر کرد آیا علت آن تبعیض بیشتر نبود. در عربستان اختلاف درآمد پزشک و پرستار به ۲ برابر هم نمی رسد و در کشور خودمان هم تا قبل از اجرای طرح من درآوردی نظام کارانه اختلاف ها در حد ۲ تا ۳ برابر بود.
محل خواب و تعویض لباس پرستاران خانم و آقا و حتی سرویس بهداشتی پرستاران در تمام شیفت ها فقط یک اتاق در حد ۶ متر است که تا سقف کمد دارد و یک میز در وسط و برای تعویض لباس و استفاده از سرویس بهداشتی به نوبت داخل شوند، خواستید بفرمایید بازدید.
بنده با چندین سال سابقه کار در حین شبکاری به علت انبوه کارهای دفتری و نبود منشی و کمک بهیار و خدمه و نگهبان در شیفت شب یا استراحت نکرده ام و یا ۲ ساعت در آبدارخانه کوچک در صندلی تاشو استراحت کرده ام. صبح هم به جای تشکر و خسته نباشید بابت نگذاشتن پرونده های فلزی بیماران در بالای لاکر بیمار مورد مواخذه لفظی سرپرستار قرار گرفته ام!نتیجه مهمتر: آدم بده بیمارستان پرستار است!!
تو پرستار بد، بر اثر فشار کاری و انبوه کار و مستند سازی اگر کوچکترین خطایی بکنی نابخشودنی است. کسر اف می شوی و تهدید به کسر کارانه. شیفت های موظفی و اضافه کاری های اجباری را صرفا برای تنبیه و نه نیاز بخش، چنان ارنج می کنند که پشیمان می شوی!!
جدیدا مد شده که علاوه بر این تنبیهات مرتب از این بخش به بخش دیگر فرستاده می شوی. گاها هر روز بخش تو تغییر می کند.
مگر می شود که هر روز حکم کارگزینی تغییر کند؟!
واقعا ما به کجا می رویم ؟ ما در حال پیشرفت هستیم یا پسرفت؟
بر نحوه صحیح قوانین چه کسی نظارت دارد و برداشت های سلیقه ای از قانون در بیمارستان ها و بخش های مختلف چه پیامدهایی در پی دارد؟
تعطیلات اجباری در روزهای خلوت بخش:
وقتی تمام بخش از بیماران بد حال پر می شود و کمکی در کار نیست، باید یک پرستار دونده ماهری باشد و مواظب باشد که هنگ نکند اما وقتی تعداد بیماران در یک بخش کاهش می یابد و فشار کاری کمتر است، در اولین فرصت به یکی از پرستاران اف اجباری داده می شود و یا او را مجبور می کنند که به بخش دیگری برود و انجام وظیفه کند.
قضیه یک بام و دو هوا:
بهترین فضا و امکانات در اختیار کادر اداری است. اولین بودجه نوسازی برای هر بیمارستان در امور اداری و ساختمان ریاست خرج می شود و از ته مانده آن شاید بخش ها رنگ و لعابی بگیرند.
برای کادر اداری شاید در ابتدا و اواخر برج اندکی فشار کاری افزایش می یابد. اما کسر آف و تعدیل نیروی انسانی هرگز در کار نیست. تنبیه توبیخی در کار نیست. به سادگی اضافه کار تشویقی به آنها تعلق می گیرد. در یک کلام، ریاست هوای آنها را دارد.
اما من پرستار در بدترین شرایط انجام وظیفه می کنم. حق استراحت ندارم اگر چه اصلا فرصت استراحت ندارم. پاویونی ندارم. از ابتدای شیفت تا صبح می دوم و همه از من ناراضی هستند. از بیمار گرفته تا همکار پرستار و کمک بهیار و خدمه و پزشک و سرپرستار و سوپروایزر و مترون. حق دارند چون بزرگترین گناه من این است که یک پرستار بالین هستم.مایه تعجب است که فقط و فقط به مستند سازی اهمیت داده می شود. یک «پرستار خوب»، پرستاری است که مستند ساز خوبی باشد!! پرستاری که به بالین بیمار اهمیت می دهد و فرصت مستند سازی ندارد « پرستار بد» است!!
پرستار زشت هم که میشه پرستاری که به این آشفته بازار نظام سلامت نگاه می کنه و بجای سکوت اعتراض می کنه این همون «پرستار زشت» است.حال یک پرستار بدون حقوق به مدت چهار ماه. عدم پرداخت اضافه کاری که برای از شبها بیدار مانده چگونه نای کار کردن دارد.
جواب مسئولین؛ اگه راضی نیستی برو بیرون، پول نداریم، مقصر دانشگاه است، مسئولین لطفا جواب گو باشید.
نظرات
