سعی کنید کارهای زیر را انجام دهید:
– افسار داستان خود را در دست بگیرید. این‌گونه فکر کنید که این داستان من است ! من روزنامه نگارم و من می‌توانم تصمیم بگیرم که این داستان قرار است در باره چه باشد و چه بخش‌هایی از آن جذاب و چه بخش‌هایی برای مخاطب مهم است.
– تا حد امکان دقیق باشید. از زبانی استفاده کنید که برای همگان قابل فهم باشد و مطمئن باشید که اطلاعات را به درستی درک کرده اید.
– به این سؤال‌های معروف در باره داستانتان پاسخ دهید: چه کسی / چه چیزی / کی / کجا / چرا / چگونه؟ و هم‌چنین مطمئن باشید که به همه سؤال‌های دیگری که ممکن است برای مخاطبتان پیش بیاید نیز پاسخ داده اید.
– صحت داده‌ها و اطلاعات خود را بررسی کنید به خصوص اگر منبع این اطلاعات اینترنت باشد. ممکن است از تاریخ اعتبار آن گذشته و یا حتی داده‌ها اشتباه باشند.
– سعی کنید میزان اهمیت داستان خود را تخمین بزنید. چقدر داستان شما مهم و بزرگ است؟ چه کسانی از این موضوع تاثیر می‌پذیرند؟ با چه کسان دیگری باید در این باره صحبت کنید تا مفاهیم آن را کامل تر و دقیق تر درک کنید.
– سعی کنید زمینه و تاریخچه داستانتان را پیدا کرده و آن را توضیح دهید. کار شما دیدن ارتباطاتی است که گاهی حتی خود دانشمندان و سیاستمداران نیز از دیدن آنها عاجزند
– کار خود را شفاف ارایه کنید. منابع اطلاعات مهم را در اختیار خوانندگان خود قرار دهید. این کار به خواننده شما این امکان را می‌دهد که بفهمد شما از چه منابعی برای تحقیق استفاده کرده و از چه کسانی مصاحبه گرفته اید.
– فرآیند ویرایش را بخشی از کارتان تلقی کنید. روزنامه نگاری که از شنیدن انتقاد همکارانش آشفته شود قطعا روزنامه نگاری حرفه ای نیست.
