یک کارگر بلوچ که برای فرار از بیکاری و کارگری به عسلویه پناه برده است از درد ها و رنج های خود در این شهر توسط ماموران و نگاه نادرست آنها می نویسد.
بلوچی: به گزارش بلوچی و به نقل از کمپین فعالین بلوچ این کارگر در بخشی از نامه خود نوشته است “کلانتری محل هر شب دو تا سه تا محل اجاره ای کارگران بدبخت را پلمپ میکند و نصب شب آنها را آواره می کند”
وی از مسئولان رژیم ایران خواسته همه را به یک چشم نگاه نکند تا کسانی که برای “یک لقمه نان حلال” آمده اند حقشان ضایع نشود.
متن نامه به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
کارگران روزمزد بلوچ تو عسلویه تو اتاق اجاره ای خودشون که به هزار بدبختی جور کردن و دارن توش زندگی میکنن توسط نیروهای امنیتی یا همون کلانتری محل هرشب داره دو تا سه تا رو پلمپ میکنه و کارگران بدبخت هم نصف شب آواره کوچه و خیابون میشوند، لطفا شما مسوولین و معتمدین شهر بیدخون -عسلویه آیا بنظرشما این انصاف هست که همه بلوچا رو به قاچاقچی بودن مواد مخدر متهم کنید و زندگی اونها رو که واقعا بهم ریخته است بدتر کنید اگه اینگونه بود که همه میرفتن دنبال قاچاق مواد مخدرکه نمی آمدن تو گرمای وحشتناک عسلویه به دنبال کارگری.
نمیگم که کسی برای مواد فروشی نیست، هست این بعضی افراد اهل جلگه واسه کارگری نیومدن واسه مواد فروختن اومدن که اینجا همه بلوچا تر و خشک همه باهم دارن میسوزن، من نوعی بعنوان یکی از کارگران بلوچ توی عسلویه از مسوولین مربوطه خواستارم که نسبت به این قضیه واکنش نشان داده تا حق من بدبخت که بخاطر بدهی های بالا و یه لقمه نان حلال به اینجا اومدم ضایع نشه. آخر تبعیض قایل شدن هم حدی داره مثلا ما هم مال همین کشوریم چطور من بلوچ با ترک ولر وعرب وفارس… فرق دارم اونها مگر خونشون رنگین تر؟
بهتر نیست که مسئولان بیشتر بدنبال مسبب و یا سوژه های اصلی باشن نه چندتا کارگر بدبخت که فقط و فقط برای کار کردن به عسلویه اومدن؟
تمنا دارم به این قضیه با دید مثبت تری نگاه شود و همه را با یک چوب نزنند. همه رو بایه چوب نباید روند
مصطفی کارگر بلوچی از عسلویه.
Comments
