شهروندان حاشیه نشین بلوچ در قسمت شهریار تهران هر از چندگاهی خبر ساز میشوند و توجه دوربین ها و قلم روزنامه نگاران را بسمت خود جلب میکنند.
اخیرا روزنامه شهروند، گزارشی از ۱۰ خانواده مهاجر از سیستانوبلوچستان منتشر کرده است که در نبود هیچ امکاناتی در کپرهایی ساختهشده از پلاستیک و برزنت در بیابان «هفتجوی» شهریار زندگی میکنند.
آنها به آب و برق و امکانات بهداشتی دسترسی ندارند و بهعلاوه، امکانات گرمایشی برای مقابله با سرمای سخت زمستان از دسترس آنها دور است.
شهروند نوشته است این خانوادهها در هفتسال گذشته در این بیابان زندگی کردهاند. در میان آنها فرزندان خردسال نیز به چشم میخورند. این فرزندان از آموزش محروم بودهاند و به دلیل فقر، دوری از شهر و نداشتن مدارک شناسایی به مدرسه نرفتهاند یا به امکانات بهداشتی دسترسی نداشتهاند.
گزارشگر شهروند گفته است “ساکنان این کپرهای پلاستیکی گفتهاند که دلیل مهاجرت آنها از سیستانوبلوچستان، نبود فرصت کاری در آن استان است.”
بیکاری، خشکسالی و در نتیجه آن فقر عاملی است که مردم اهلسنت بلوچ را از روستا و شهرهای کوچک بسمت شهرهای بزرگتر میکشاند اما این افراد بلوچ نتنها در تهران مورد بی توجهی قرار میگیرند بلکه در شهرهای خودشان همچون چابهار و زاهدان خانه های خریداری شده شان با بهانه حاشیه نشینی تخریب میشود. بدون آنکه تخریب کننده زندگی این افراد از آنها بپرسند پس از تخریب خانه هایتان کجا میخواهید زندگی کنید.