کنفرانس‌های علمی‌راهی سودمند برای ملاقات با دانشمندان و پیدا کردن ایده‌های جدید است.
این کنفرانس‌ها همچنین بهترین بهانه برای فرستادن علم در صفحات خبری هستند. این رویدادها از نظر علمی‌نیز جایگاه بالایی دارند چون همه متخصصان یک رشته را یک بار در سال یا هر دو سال یک بار گرد هم جمع می‌کنند آنها نتایج کارهای خود و طرح‌ها و ایده‌های جدیدشان را مطرح کرده و گاه توصیه‌ها و توضیحاتی درباره نحوه تاثیر کارشان بر مردم عادی نیز ارایه می‌دهند و به همین دلیل بهترین فرصت برای استفاده رسانه‌ها به شمار می‌روند.
اما اگر شما به عنوان یک روزنامه نگار آماده نباشید شرکت در یک کنفرانس علمی‌می‌تواند برای شما نگران کننده و حتی نا امید کننده باشد همچنین اگر شما شجاعت آن را نداشته باشید که با دانشمندان مستقیم صحبت کنید باز هم کنفرانس می‌تواند برای شما ارزش خود را از دست بدهد.
پیش از آن‌که عازم کنفرانسی شوید بسیار ارزشمند است اگر تمرینی خانگی را به انجام برسانید. کمی‌درباره پیش زمینه‌های موضوعاتی که قرار است در کنفرانس مطرح شود مطالعه کنید، در هنگام کنفرانس می‌توانید قضاوت کنید که کدام یک از دانشمندان در حال ارایه دست آورد مهم و جدیدتری است و بهتر است برای مصاحبه به سراغ او بروید.
اگر بخش ارایه مقالات در کنفرانس‌ها برایتان دشوار به نظر می‌آید، نا امید نشوید، صبر کنید تا زمانی‌که حس کنید ارایه این مطالب و مقالات می‌تواند به شما در طرح پرسش‌های جدید کمک کند و سودمند و کارآمد است. از سوی دیگر همیشه سعی کنید بحث‌هایی که در پی ارایه مقالات مطرح می‌شود را با دقت دنبال کنید بدین ترتیب در هنگام مصاحبه می‌توانید سوال‌ها یی فراتر از موضوعات مطرح شده در سخنرانی بپرسید.
یکی از سوالاتی که همیشه مفید و کارآمد است می‌تواند این باشد که «چه روند و جریان مهمی‌در پی این کنفرانس بروز خواهد کرد؟»
سوال مفید دیگر این است که «فکر می‌کنید من با چه کسان دیگری باید صحبت کنم؟»
در این باره می‌توانید اطلاعات بیشتری را در درسنامه شماره 3 که روش‌های مصاحبه است بخوانید.
کنفرانس‌های علمی‌همچنین این امکان را برای روزنامه نگاران فراهم می‌آورد که ایده ای درباره اوضاع حاکم بر جامعه علمی‌به دست آورد. اگر دانشمندان صندلی‌های سالن ارایه مقاله یک نفر را پر کنند یا از یک نفر به طور ویژه برای ارایه سخنرانی دعوت کنند احتمالا به این معنی است که این شخص مورد احترام جامعه علمی‌قرار دارد.
اگر به جای گزارش صرف از مقالاتی که دانشمندان ارایه می‌کنند به بحث و گفت‌وگو با آنها بپردازید، ممکن است نتایج بسیار با ارزشی برای شما به ارمغان بیاورد. ممکن است آنها از موضوعاتی که هنوز به طور عمومی‌اعلام نشده است صحبت کنند و یا به شما پیشنهاد کنند از مکان‌های خاصی بازدید کرده و یا با افراد خاصی به گفت‌وگو بنشینید. فراتر از گزارش صرف از یک کنفرانس، یک روزنامه نگار علمی‌می‌تواند از این فرصت برای ذخیره کردن ایده‌های جدید برای آینده استفاده کند تا بعدها دوباره به آن مراجعه کرده و کارهای جدیدی را پیش ببرد.
مثال:
این داستان [http://www.islamonline.net/English/Science/2004/05/article09.shtml] درباره آلودگی آب‌ها که برنده جایزه هم شده است، پیش از آن‌که نویسنده اش نادیا العوادی، زاویه مناسب برای روایت آن را پیدا کند 2 سال توسط وی بررسی می‌شده است. ایده اصلی و ارتباط‌های اولیه‌ای که از آنها برای روایت آن استفاده شده است نخستین بار در خلال اجلاس جهانی آب توسط نمایندگان دولتی و غیر دولتی که در آنجا حضور داشتند در اختیار نویسنده قرار گرفته است. در خلال جلسات بحث و کارگاه‌های جنبی این همایش این روزنامه نگار درباره پروژه ای شنید که فکر کرد سوژه ای مناسب برای داستان وی است . اما تنها زمانی که به بازدید از محل پرداخت و ارتباطات خوبی با دانشمندان درگیر طرح برقرار کرد توانست به اطلاعاتی دست پیدا کند که دیگر روزنامه نگاران نتوانسته بودند به آن دسترسی داشته باشند و بدین ترتیب پایه‌های گزارشش محکم شد.
همچنین در کنفرانس‌ها می‌توان با دانشمندان ارتباط برقرار کرد تا از آنها اظهار نظرهایی درباره موضوعات مختلف گرفت حال چه در بازه زمانی برگزاری کنفرانس چه بعدا و زمانی که برای یک مقاله نیازمند اظهار نظر رسمی‌از سوی یک محقق هستید و البته فراموش نکنید که گفت‌وگو و مصاحبه شما با دانشمندان الزامی‌ندارد تنها به موضوعی که وی در حین کنفرانس مطرح کرده است محدود باشد حتی اگر آنها درباره موضوعی خارج از حوزه خودشان صحبت کنند باز هم ایده مناسبی به شما می‌دهد تا در جریان گفت‌وگوی بعدی با متخصصان آن رشته این موضوع را دنبال کنید.
همچنین از سخنرانی‌های عمومی‌دانشمندان غافل نشوید. در این جلسات آنها با مردم عادی صحبت می‌کنند و شما می‌توانید صحبت‌های آنها را پوشش دهید.
روزنامه‌نگاران علمی‌که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند شاید برای تامین مخارج شرکت در کنفرانس‌های بین المللی با مشکل مواجه باشند و تنها زمانی بتوانند در برنامه‌ای شرکت کنند که آن برنامه در شهر خود آنها اتفاق بیفتد.
با وجود این نا امید نشوید، اگر نمی‌توانید شخصا در کنفرانس شرکت کنید، می‌توانید جزییات این کنفرانس‌ها را از طریق اینترنت دنبال کنید و ترتیب گفت و گو‌های اینترنتی و یا تلفنی را از طریق هماهنگ کننده کنفرانس با شرکت کنندگان بدهید.
خیلی از اوقات پیش می‌آید که جدول سخنرانی‌ها و عناوین برنامه‌های ارایه شده در یک کنفرانس به قدری فنی است که شاید احساس کنید نمی‌توانید موضوعات مهم تر را از بین عناوین انتخاب کنید در چنین شرایطی سعی کنید با هماهنگ کننده کنفرانس تماس بگیرید.اغلب اوقات ایمیل و روش‌های تماس با وی روی وب سایت کنفرانس ارایه می‌شود. از او بخواهید به شما توصیه کند که کدام یک از برنامه‌ها را پوشش دهید.
گذشته از این اگر کنفرانسی به قدر کافی بزرگ و مهم باشد و از حمایت مالی خوبی هم برخوردار باشد حتما یک تیم روابط عمومی‌در آن مشغول فعالیت خواهند بود، این تیم بهترین و با ارزش ترین برنامه‌ها را انتخاب کرده و پوشش می‌دهند و بیانیه‌های مطبوعاتی را آماده کرده و کنفرانس‌های مطبوعاتی را سامان دهی می‌کنند. این گروه می‌تواند شما را در فهرست دریافت‌کنندگان ایمیل‌های خبری خود قرار دهد و بیانیه‌های خبری را نیز برای شما ارسال کند.
بسیاری از روزنامه‌نگارها پوشش خود از یک کنفرانس بزرگ را بر مبنای مقالات و برنامه‌های انتخاب شده توسط تیم روابط عمومی‌بنا می‌کنند. این داستان‌ها ممکن است، بسیار ممتاز بوده و پیشرفت‌های مهم و دست‌آوردهای اصلی را شامل شود اما به یاد داشته باشید داستان‌های بسیار خوب دیگری ممکن است بیرون از این چهارچوب و در دیگر بخش‌های کنفرانس وجود داشته باشد. داستان‌هایی که به بیانیه‌های مطبوعاتی راه نیافته و می‌تواند به سوژه گزارش اختصاصی شما بدل شود.
