کشتار کولبران طی سال جدید شمسی، افزایش بیشتری به خود دیده است که این افزایش با مسدود نمودن گذرگاهها و راههای مرزی در کوردستان همراه بوده است که به نوعی ژنوسید اقتصادی سیستماتیک مشابه است.
مروفایتی: بنا بر گزارش رسیده به سازمان حقوق بشر کوردستان- روژهلات، روز سه شنبه 15 مای برابر با 25 اردیبهشت ماه 1397 شمسی، به هنگام حمله نیروهای سپاه تروریستی پاسداران جمهوری اسلامی ایران در منطقه ” ته ته” اورامانات در شرق کوردستان، یک کولبر بنام “مصطفی حاجی”، در حوالی روستای “هانه گَرمَله” بشدت مجروح شده است.
این کولبر کورد به علت شدت جراحات وارده بر اثر اصابت گلوله به یکی از مراکز درمانی شهرستان سنندج منتقل شده است.
روز دوشنبه 10 اردیبهشت ماه برابر با 30 آپریل 2018، یک کولبر جوان اهل شهرستان پیرانشهر بنام “طاهر حکمتی”، فرزند حمدی حکمتی، عائله مند و ساکن شهرستان پیرانشهر، در حین تعقیب و گریز نیروهای هنگ مرزی این شهرستان و شلیک گلوله به وی، از ارتفاعات مرزی سقوط و در نتیجه جان باخته است. نیروهای امنیتی رژیم ایران تا ساعتها پس از این رخداد به خانواده وی اجازه نداده اند تا جسدش را منتقل نمایند و جسد وی تا ساعت 6 بعد از ظهر همان روز در مناطق کوهستانی قندیل باقی مانده است و پس از آن اجازه انتقال جسدش به خانواده وی داده شده است
این در حالیست که طی چند روز گذشته دو کولبر نیز بر اثر انفجار مین در پیرانشهر و بانه زخمی شده اند.
یک کولبر بنام یادگار کرمیان”، فرزند عبدالله، 30 سله و اهل روستای “بایندَرِ” از توابع شهرستان بانه، روز دوشنبه 14 مای برابر با 24 اردیبهشت ماه 1396 شمسی، بر اثر انفجار مین در مناطق مرزی این شهرستان، بشدت زخمی و به بیمارستان منتقل شده است.
وقوع این نفجار مین در حالیست که، شب یکشنبه 23 اردیبهشت ماه 1378 شمسی برابر با 13 مای 2018، یک شهروند کولبر کورد اهل شهرستان پیرانشهر بنام “رحمان رسولی آذر”، فرزند خالد، اهل روستای “گولاوی” از توابع شهرستان پیرانشهر بر اثر انفجار مین در نزدیکی روستای “دستاره” از توابع شهرستان پیرانشهر به شدت مجروح شده است.
کشتار کولبران با استفاده از شلیک مستقیم و حتی ضرب و شتم، در جمهوری اسلامی و بر اساس قانون ابلاغ شده به هنگ مرزی و نیروهای انتظامی امری طبیعی در این رژیم اسلامی محسوب می شود. اما کشتار کولبران از طریق پرتاب نمودن از ارتفاعات امری است که تاکنون بارها گزارش شده است.
این شیوه از کشتار کولبران به ویژه از پائیز سال 1396 شمسی بارها گزارش شده است که اینجا نگاهی به این امر خواهیم داشت.
جسد “شوانە رسولی”، کولبر ٢٥ سالە اھل شھر بانە، بعد از یک ھفتە از مفوقد شدن، روز جمعه 10 فوریه برابر با 21 بهمن ماه 1396 شمسی، با دست و پای بستە در داخل یک درە پیدا شد.
کولبران می گویند، مامورین هنگ مرزی پس از دستگیری وی، دست و پابش را بسته و به داخل دره پرتاب کرده اند.
همچنین طی بهمن ماه 1396 شمسی، نیروهای نظامی رژیم ایران در مرز بانه به اقلیم کوردستان چهار تن از کولبران مرزی را دستگیر و به داخل دره پرت نمودند که منجر به کشته شدن یک تن شد و احتمال مرگ سه تن دیگر آن به دور از انتظار نیست.
در جریان پرت کردن این ٤ کولبر از یک پرتگاه مرتفع، یک کولبر به نام آزاد قاسمی فرزند توفیق، پدر یک کودک خردسال و از اهالی روستای سپوره از توابع منطقه‌ی تیلکو سقز کشته شده است.
٣ کولبر نیز پس از اینکه به پایین پرتگاه پرت شده، به اثر شدت اصابت به زمین، به شدت زخمی شده و در حالت کما به سر می‌برند.
در جریان این واقعه دو کولبر نیز که شاهد ماجرا بوده‌اند از سوی نیروهای هنگ رژیم ایران تعقیب و در نهایت بازداشت و به مکان نامعلومی انتقال داده شده‌اند.
یک منبع مطلع ضمن تائید این خبر به خبرنگار مروفایتی اعلام کرد، این کولبران که حتی بدون بار نیز بودند، از سوی نیروهای هنگ مرزی به قصد کشتن، آنان را با دستهای بسته از یک پرتگاه مرتفع به پایین پرت شده‌اند.
این منبع همچنین گفت، این دو کولبر بازداشت شده که، از دور شاهد کشتار این کوبران بودند، از سوی نیروهای هنگ مرزی مورد تعقیب قرار گرفتند و در حوالی روستای مرزی “سیرسان” بازداشت شدند
وی مدعی شد اگر این دو کولبر در نزدیکی آبادی سیرسان بازداشت نمی‌شدند، احتمال کشتن آنان وجود داشت، اما به دلیل اینکه چند نفر شاهد بازداشت این دو کولبر بودند، شانس داشتند که زنده بمانند.
پیشتر نیز در اواسط اسفند ماه سال ١٣٩١ نیروهای انتظامی ضمن بازداشت چهار کولبر اهل مهاباد به اسامی “حسین رستم نژاد، ١٦ ساله و هشیار رستم نژاد ٢٠ ساله، فرزند محمد و رزگار معروفزاده، فرزند کمال”، در منطقه‌ی ” خیله‌ره‌ش” در مکانی به نام “شهاب الدین” در بانه بازداشت نموده و سپس آنان را با دست و پای بسته، از ارتفاع کوه” سورکیو” به پایین پرتاب پرت کردند.
خانواده‌ای این چهار کولبر کوشته شده، قتل فرزندان خود را از طریق پرت کردن از پرتگاه سورکیو بانه را به دست نیروهای نظامی رژیم ایران تائید کرده بودند.
وجود کولبری در کوردستان در ایران، از نشانه های عدم اشتغال زائی و سیاست تبعیض امیز جمهوری اسلامی ایران می باشد. عدم وجود کار و درامد جهت تامین زندگی، مردم شهرها و روستاهای مرزی کوردستان در ایران را ناچار به روی اوردن به کولبری نموده است.
فعالین حقوق بشر در کوردستان معتقدند که کولبری، یکی از روشهای سیستماتیک جمهوری اسلامی ایران جهت جریحه دارکردن غرور انسان کورد و نیز تراشیدن بهانه ای برای کشتار آنها می باشد.
جمهوری اسلامی ایران، تاکنون بجای حل معضل بیکاری در کوردستان و ایجاد اشتغال زائی، صورت مسئله را پاک نموده و اقدام به کشتار کولبرانی می نماید که گاها کارتنی سیگار یا چای حمل می کنند.
این سیاست جمهوری اسلامی ایران در کوردستان، نوعی از نسل کشی تدریجی در کوردستان می باشد که هر روز جان عده ای از کوردها را در شهرهای مرزی می گیرد و گاه شهروندان عادی و غیرکولبر را نیز قربانی نموده است.
