بربل کوفلر، مسئول سیاست حقوق بشری دولت آلمان روز چهار‌شنبه ۱۵ فروردین برابر با ۴ آوریل، روز جهانی آگاهی از خطر مین و مقابله با آن، خواستار ممنوعیت جهانی تولید و توسعه مینهای زمینی و بمب‌های خوشه‌ای شد.
مروفایتی: بربل کوفلر، سیاست‌مدار حزب سوسیال دموکرات آلمان در این باره توضیح داد که “از مینها هرچه بیشتر در مناطق غیرنظامی چون مناطق مسکونی، مدارس و بیمارستان‌ها استفاده می‌شود.” او تاکید کرد که چنین اقدامی پذیرفتنی نیست.
ایران یکی از آندسته از کشورهاست که تاکنون به کنوانسیون “اوتاوا” نپویسته است. این در حالیست که، تاکنون ۱۶۴ کشور موافقت خود را با “کنوانسیون اوتاوا” برای ممنوعیت مینهای ضدنفر اعلام کرده‌اند.
بیشترین میزان خسارتهای جانی و مالی ناشی از انفجار مین در ایران در کوردستان می باشد.
بنا بر گزارشات و مستندات سازمان حقوق بشر کوردستان- روژهلات و جمعیت حقوق بشر کوردستان- ژنو، برای هر دو نفر در شرق کوردستان، یک مین از سوی جمهوری اسلامی ایران کاشته شده است.
جمهوری اسلامی ایران این مین ها را به زمان جنگ هشت ساله بین ایران و عراق نسبت می دهند اما، هلمت معروفی، مسئول سازمان حقوق بشر کوردستان- روژهلات می گوید، مدارکی در دست دارند که اثبات می کند که به ویژه طی سه سال گذشته، مینهای جدید آنهم به مقداری چشمگیر در مناطق مرزی و به ویژه در مرزهای مریوان، پیرانشهر و بانه کاشته شده است.
بنا بر اظهارات هلمت معروفی، نوع این مینها جدید و نو بوده و با مینهای زمان جنگ بین ایران و عراق متفاوت است.
آمارهای موجود نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران، بیش از 20 ملییون مین ضد نفر را در 4 ملیون و 200 هزار هکتار خاک شرق کوردستان کاشته است.
علاوخ بر جمهوری اسلامی ایران، آمریکا، اسرائیل، روسیه، چین، عربستان سعودی، سوریه، کره شمالی، کره جنوبی، هند، پاکستان، مصر نیز هنوز “کنوانسیون اوتاوا” را امضا نکرده‌اند.
کمپین Landmine.de در روز جهانی آگاهی از خطر مین و مقابله با آن بیانیه‌ای صادر کرده و در آن به “افزایش شدید قربانیان مین در سه سال گذشته” اشاره کرده است. این کمپین اعلام کرده که این افزایش ۱۵۰درصد بوده است.
این کمپین نوشته است: «تجهیزات نظامی باقی مانده از جنگ‌ها، که تا سالیانِ پس از پایان جنگ‌ها در مزارع، خیابان‌ها یا مناطق متروکه مخفی مانده‌اند، تا ۹۰ درصد جان غیرنظامیان را می‌گیرند.
برمبنای آمارها در سال ۲۰۱۶ میلادی بیش از ۸۶۰۰ نفر در سراسر جهان در پی انفجار مین کشته یا زخمی شده‌اند. شمار کودکان در این آمار با یک‌هزار و ۵۵۴ نفر به بیشترین حد خود رسیده است.
گفته می‌شود که سرعت مین‌گذاری چهاربرابر بیش از سرعت خنثی‌سازی آنهاست و گردآوری مینهای کارگذاشته شده کنونی به ۳۰۰ میلیارد دلار هزینه و هزار سال زمان نیاز دارد.
دولت آلمان اعلام کرده که در سال گذشته میلادی (۲۰۱۷، هفتادو پنج میلیون یورو برای پاک‌سازی مینها و سایر تجهیزات نظامی اختصاص داده است. این بودجه از جمله صرف مین‌روبی و رسیدگی به قربانیان انفجار مینها در جهان بوده است.
