سال 1396 شمسی، یکی از پرتنش ترین سالهای عمر حکومت جمهوری اسلامی ایران از لحاظ نقض حقوق بشر در ایران و بویژه در کوردستان، بلوچستان و الاحواز بود. زندانیان سیاسی کورد، طی این سال شمسی، با موارد گسترده ای از نقض حقوق بشر مواجه شدند. ممنوعیت ملاقات، ممنوعیت از مراجعه به بهداری و بیمارستان خارج از زندان و حتی شلاق خوردن در زندان و نیز اعتصابات غذائی و داروئی، بخشی از مشکلات زندانیان سیاسی و مذهبی کورد در ایران، طی سال 1396 شمسی بود.
روژی کورد: طی مطلب کنونی نگاهی خواهیم داشت به وضعیت 11 زندانی سیاسی و مذهبی کورد در داخل زندانهای ایران و موارد نقض حقوق بشری که بر آنها رفته است.
1- محمد نظری:
محمد نظری، ۴۶ساله در سال ۱۳۷۳ در بوکان به اتهام همکاری احزاب کرد بازداشت و در دادگاه ارومیه توسط قاضی جلیل زاده محکوم به اعدام شد. این حکم در سال ۷۸ به حبس ابد تقلیل یافت. وی محکومیت خود را بر اساس اعترافات دروغین اخذ شده تحت شکنجه دانسته و اعلام داشته در هیچ تروری نقش نداشته است. محمد نظری در مدت ۲۴ سال حبس خود، طی نامه‌های متعددی به سه رییس قوه قضاییه ایران، خواهان اعاده دادرسی شده اما تاکنون هیچ پاسخی نگرفته است.
وی در روز چهار شنبه ٢٤ آبان ماه 1396 شمسی در پي وخامت حالش به بهداری زندان منتقل شد و پزشك بهداری به وی اعلام كرد كه بايد براي عمل جراحي بخاطر سنگ كليه به بيمارستان خارج از زندان منتقل شود. و تا موقع انتقال بايد در بهداری تحت مراقبت باشد. اما پس از يكساعت بستری بودن در بهداری؛ رئيس بهداری زندان او را به بند بازگرداند.
محمد نظری در زندان رجایی شهر کرج، به نشانه‌ی اعتراض به حبس ٢٤ سال غیرعادلانه و عدم رسیدگی عادلانه به پرونده‌اش دست به اعتصاب غذا زد.
این زندانی سیاسی، در آخرین پیام ارسالی‌اش قبل از اعتصاب غذایش به خبرنگار سازمان حقوق بشری کوردستان_روژهلات عنوان کرد، که دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهد زد.
او همچنین اعلام کرد، این اعتصاب غذا برایش سرنوشت ساز خواهد بود، چون در پی آن “یا مرگ یا آزادی” را برای خود رقم خواهد زد.
محمد نظری در این پیام همچنین از فعالین سیاسی و حقوق بشری و احزاب و سازمانها درخواست کرد که از وی حمایت کنند.
محمد نظری همکنون در شرایط وخیم جسمی به سر میبرد و تاکنون علیرغم این وخامت جسمی هیچگونه واکنشی از سوی مسئولان رژیم دیده نشده است.
آقای نظری بارها دست به اعتصاب غذا زده از جمله دوختن لبهای خود زده است، اما او همچنان بدون ارتکاب هیچگونه جرمی در زندان به سر میبرد.
محمد نظری و دیگر زندانیان اعتصابی از همان روز اول اعتصاب از سالن ١١ به بند دیگری در زندان منتقل شدند و هرگونه راه ارتباطی زندانیان با بیرون از زندان را قطع کردند.
2- زینب جلالیان:
زینب جلالیان ، متولد سال ۱۳۶۱ خورشیدی از اهالی شهرستان ماکو می باشد که در سال ۱۳۸۶ در کرمانشاه دستگیر شد و در سال ١٣٨٦ به اتهام محاربه از طریق عضویت در حزب پژاک وابسته به پارت کارگران کوردستان (پ.ک.ک) به اعدام محکوم شد. محکومیت وی در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت. از سال ۸۶ تاکنون در زندان به سر میبرد و سنگین‌ترین حکم محکومیت (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن دارد و با گذشت نه سال، اکنون بدون حق مرخصی در زندان خوی به سر میبرد.
زینب جلالیان از تاریخ بیست و شش اسفند ماه هزار و سیصد و نود و پنج تاکنون به واسطه اقدامات ناصواب مقامات زندان خوی (محل اقامت موکله) در تدارک دفترچه معاینات نوبتی ( هفتگی و ماهانه) به وجهی که خالی از هر گونه حقیقتی در این باره است و ایضاً ارائه گزارش خلاف واقع به نهادهای بین المللی و حقوق بشری و من جمله گزارشی که مبین رسیدگی ها و معاینه های مرتب و متناوب پزشکی در ارتباط با بانو است، وارد اعتصاب درمانی تا مدت زمان نامحدود شده بود.
عدم رسیدگی به وضعیت این زندانی سیاسی کورد در زندان خوی در نهمین سال حبس وی در حالی صورت می گیرد که تاکنون چندین نهاد حقوق بشری بین المللی خواستار آزادی و رسیدگی به وضعیت وخیم و نگران کننده وی شده اند.
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پس از آخرین ملاقاتش با زینب در مصاحبه ای گفته بود: «آخرین بار که زینب را دیدم وضعیت چشمانش خیلی بد بود. عملا دید چشمانش مختل شده و نیاز به جراحی و درمان در بیرون از زندان دارد. اما تاکنون چنین اجازه‌ای نداده‌اند. چندین بار درخواست مرخصی کردیم، سند خواستند، تهیه کردیم اما باز مرخصی ندادند در حالی که همه زندانیان از مرخصی استفاده می‌کنند اما زینب از مرخصی استعلاجی هم محروم است. خیلی مشکل است. همه جوانی‌اش دارد در زندان می‌گذرد و سلامتی‌اش هم در خطر است.»
امیرسالار داوودی، وکیل زینب جلالیان، مهرماه ۱۳۹۵ درباره وضعیت بیماری چشم‌های موکلش گفته بود: «زینب از دو ناحیه چشم و وضعیت عمومی به نوعی رنج میبرد و مبتلا به یک بیماری است به اسم ناخونک که عبارت است از گوشت اضافه‌ای که در سفیدی چشم ایجاد می‌شود در نتیجه آلودگی و دو روش درمانی دارد براساس آنچه که من شخصا پی‌گیری کرده‌ام یک روش، درمان قطعی است که بحث عمل جراحی است که باید گوشت اضافی برداشته شود و ریشه‌اش از بین برود و دوم درمان مقطعی است. که صرفا کنترل کننده بیماری است و به نوعی از رشد بیماری جلوگیری می‌کند از طریق شستشو دادن چشم از طریق اشک مصنوعی و تمیز نگه داشتن چشم و کمتر کار کشیدن از چشم که این روش هم مستلزم این است که دائما و مرتبا اشک مصنوعی در اختیارش قرار دهند.»
3- کامران جعفری:
کامران جعفری، زندانی سیاسی محبوس در بند ۱۳ زندان مرکزی ارومیه، در روز شنبه ۱۶ اردیبهشت‌ماه 1396 شمسی، به دلیل بیماری به همراه چندین زندانی دیگر در لیست اسامی زندانیان اعزامی به بهداری بود اما در هنگام مراجعه به بهداری ۲ تن از مأموران زندان به نام‌های رسول غنی زاده و بهروز قلی زاده بدون ارائه دلیل خاص اسم او را از لیست خط زده و خواستار بازگشت وی به داخل بند شدند.
در پی اعتراض این زندانی سیاسی به این رفتار غیرقانونی، این دو مأمور به بهانه گستاخی با باتوم به ضرب و شتم شدید این زندانی سیاسی پرداخته و او را به سلول انفرادی منتقل کردنده است.
بر طبق این گزارش، کامران جعفری بعد از چند ساعت بازداشت در سلول انفرادی و علیرغم بیماری بدون اعزام به بهداری، مجدداً به داخل بند بازگرداننده شد.
کامران جعفری شهروند اهل مهاباد و زندانی سیاسی زندان ارومیه طی خرداد ماه سال 1395 شمسی با تطمیع و تهدید توسط نهادهای امنیتی تحت فشار است تا از طریق مصاحبه تلویزیونی اقدام به همکاری کند.
در تاریخ ۲۳ خرداد سال 1395 شمسی ماموران امنیتی از بیرون از زندان مراجعه و این پیشنهادات از جمله آزادی را به وی داده و او را برای همکاری و مصاحبه تلویزیونی تحت فشار قرار داده بودندد. آقای جعفری درپی این فشارها تهدید کرده بود که در صورت ادامه آن و در اعتراض به این فشارها دست به اعتصاب غذا خواهد زد.
وی در آبان ماه ۹۴ بازداشت و بعد از یک ماه نگهداری در سلولهای انفرادی بازداشتگاه اطلاعات ارومیه و زندان مرکزی ارومیه با تودیع وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه آزاد شده بود. وی بعد از چند ماه در شعبه دو دادگاه انقلاب ارومیه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ۵ سال حبس محکوم شده و بعد از اعتراض این زندانی سیاسی به‌حکم صادره، پرونده به دادگاه تجدیدنظر ارومیه ارجاع شده و حکم به ۳ سال حبس کاهش پیدا کرد.
این زندانی سیاسی در اردیبهشت‌ماه سال ۹۵ جهت اجرای حکم ۳ سال حبس بازداشت و به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد و هم‌اکنون در بند ۱۳، بند جوانان زندان مرکزی ارومیه بسر میبرد.
4- مصطفی سلیمی:
صطفی سلیمی، زندانی سیاسی کورد محبوس در بند 3 مشاوره زندان سنندج، اهل روستای «ئیلوو»، از توابع شهرستان «سقز»، در اعتراض به درخواست اعاده دادرسی و تبعیدش از زندان سقز به زندان مرکزی سنندج، از روز چهارشنبه 10 خردادماه 1396 شمسی دست به اعتصاب غذا زد.
مصطفی سلیمی، زندانی سیاسی با اتهام «محاربه» و «همکاری با احزاب کورد مخالف جمهوری اسلامی ایران» در پانزدهمین سال حبس خود به سر میبرد و در آستانه پانزدهمین سال از دوران محکومیت خود در زندان سنندج با خطر اعدام روبروست.
حکم اعدام مصطفی سلیمی در اردیبهشت‌ماه سال ۹۳ از سوی دیوان عالی جمهوری اسلامی ایران تأیید و به وی ابلاغ شد.
وی طی سال گذشته از زندان سنندج به زندان سقز منتقل شده است و در پی این انتقال و بر اثر طولانی شدن مسافت از ملاقات هفتگی با خانواده خود محروم شده است.
این زندانی سیاسی کورد به دلیل عفونت شدید ھر دو کلیه، کمردرد، درد در زانوھا و مشکلات بینایی در وضعیت نامساعد جسمانی به سر میبرد. بااین‌حال مسئولین زندان به وی اجازهٔ ملاقات با پزشکان را نمی‌دهند و از درمان وی خودداری می‌کنند.
مصطفی سلیمی، است که در سال ۱۳۸۰ به عضویت یکی از احزاب اپوزیسیون کورد درآمد و در نهایت در اواخر سال ۱۳۸۲ به همکاری خود با آن حزب پایان داد. این شهروند کرد پس از مدتی در شهر نهاوند بازداشت و به اداره‌های اطلاعات سنندج منتقل شد.
تقاضای فرجام مصطفی سلیمی در دادگاه و سپس کمیسیون عفو و بخشودگی قوه قضائیه رد شده است.
5- عبدالله شریعتی:
عبدالله شریعتی زندانی سیاسی سنی مذهب محبوس در زندان رجایی شهر کرج که به گفته نزدیکانش “در معرض خطر فلج شدن” قرار دارد پس از گذشت ۶ سال از دوران محکومیتش کماکان از رسیدگی پزشکی، اعزام به مرخصی استعلاجی یا آزادی مشروط محروم مانده است.
این زندانی سنی مذهب کورد محبوس در زندان رجایی شهر کرج که در شرایط نامناسب جسمی به سر می برد، از رسیدگی پزشکی و اعزام به مرخصی استعلاجی محروم مانده است. این زندانی در ایام تحمل حبس به بیماری های متعددی ازجمله آسم، دیسک کمر و پارگی دیسک گردن و کوتاه شدن غیر طبیعی عضلات دست چپ دچار شده است. وی می بایست چندسال قبل تحت عمل جراحی در ناحیه غده لوزه -تیروئید- قرار می گرفت. همچنین به تایید پزشکان، این زندانی از کوتاه شدن غیر طبیعی عضلات دست چپ رنج می برد که منجر به درد در ناحیه پای چپ وی نیز شده است، درصورت عدم رسیدگی احتمال فلج شدن عضلات سمت چپ این زندانی سیاسی می رود.”
عبدالله شریعتی ( ۱۶ فروردین ماه ۱۳۶۶- سنندج) فرزند توفیق در ۲۱ تیرماه ۱۳۹۰ بازداشت و پس از دو ماه تحمل سلول انفرادی در بازداشتگاه وزارت اطلاعات سنندج، به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. وی در نهایت به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.
یک منبع نزدیک به خانواده شریعتی در رابطه با بازداشت این زندانی به گزارشگر هرانا گفت: “دو برادر این زندانی به نام های ابوبکر و آرش شریعتی به اتهام محاربه در ۱۱ مردادماه ۱۳۹۵ اعدام شدند. اما عبدالله شریعتی مرتکب هیچ فعالیت خاصی نشده است و صرفا بخاطر فعالیت برادرانش بازداشت و محکوم شد.”
گفتنی است، عبدالله شریعتی در سال ۱۳۹۱ از ملاقات با پدرش که به سرطان روده مبتلا بود و به مدت ۵۰ روز در بیمارستان بستری بود، محروم ماند و پس از مرگ وی نیز، با دخالت وزارت اطلاعات سنندج، اجازه شرکت در مراسم تشیع جنازه پدرش را نیافت.
6- محمدامین عبدالهی:
محمدامین عبداللهی، زندانی مذهبی کورد محبوس در زندان بیرجند، طی سال 1396 شمسی از سوی پرسنل و برخی از زندانیان این زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
طی این سال، در پی تحریک زندانیان از سوی مسئولان زندان بیرجند، برخی از زندانیان، محمدامین عبداللهی را داعشی خطاب کرده و او را مورد اذیت و آزار قرار دادند پس از اعتراض این زندانی سیاسی، از سوی این زندانیان مورد یورش و سپس ضرب و شتم قرار گرفت.
در حین ضرب و شتم محمدامین عبداللهی توسط زندانیان، با ورود گارد امنیتی زندان، ضرب و شتم این زندانی توسط گارد زندان ادامه پیدا کرد که منجر به مصدومیت او از ناحیه صورت و سینه شد اما مسئولین زندان اجازه مراجعه وی به بهداری را ندادند.
گفتنی است؛ مقامات قضایی با درخواست محمدامین عبداللهی مبنی بر استفاده از ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مخالفت نموده‌اند و این زندانی سیاسی که بیش از دوازده سال از دوران حبس خود را گذرانده است، از حق آزادی مشروط محروم میباشد.
طبق ماده ۱۳۴ قانون جدید مجازات اسلامی، درصورتی‌که قاضی برای هر یک از جرائم، مجازات مستقلی را صادر کند، در مرحله اجرای حکم بیشترین مجازات تعیین‌شده اجرا خواهد شد.
محمدامین عبدالهی اهل بوکان، در پاییز سال ۱۳۸۴ بازداشت و پس از ۱۵ ماه بلاتکلیفی در دادگاه انقلاب مهاباد به اتهام «محاربه از طریق همکاری مؤثر و مسلحانه با احزاب کرد» و «تبلیغ علیه نظام»، محاکمه و در مجموع به ۱۸ سال زندان و تبعید به زندان طبس محکوم شد. وی پس از گذراندن مدتی در زندانهای ارومیه و مهاباد به زندان طبس انتقال یافت. این زندانی سیاسی، در اوایل مهرماه سال ۱۳۹۴، در اعتراض به مخالفت با حق مرخصی‌اش، دست به اعتصاب غذا زد و در پی آن از زندان طبس به بیرجند منتقل شد.
محمدامین عبدالهی به مدت بیش از دو ماه در سلولهای انفرادی و عمومی قرنطینهٔ زندان بیرجند در شرایط اسفناک نگهداری و سپس به بند عمومی ۱۰۷ منتقل شد. این زندانی سیاسی بدون در نظر گرفتن اصل تفکیک جرائم همراه با زندانیان جرائم عادی و نبود امکانات کافی در زندان بیرجند به سر میبرد.
لازم به ذکر است که در بهمن‌ماه سال ۱۳۸۹ اداره اطلاعات شهر ارومیه با گشایش پرونده‌ایی جدید، محمدامین عبدالهی را به ارتباط با رسانه‌های خارجی متهم کرد و از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب شهر ارومیه برای این زندانی سیاسی، حکم شش ماه حبس صادر شد.
خانوادهٔ آقای عبداللهی در مصاحبه‌ای ضمن اشاره به مخالفت مسئولین قضایی با مرخصی وی، اعلام داشتند که محمدامین قریب ۱۱ سال است در زندان به سر میبرد. و به دلیل دوری مکان زندان از محل سکونت خانواده، مدت زیادی است که نتوانسته‌اند فرزندشان را ببینند. یک بار هم که به مرخصی رفته بود. پسرش او را نشناخته بود.
او برادر محمد عبداللهی است که که در بامداد سه‌شنبه ۱۹ مردادماه، حکم اعدامش به اجرا درآمد.
7- سالار پیرزادگان:
طی سال 1396 شمسی و در ادامه اذیت و آزار زندانیان سیاسی”سلب امکانات اولیه” از سوی مسئولین زندان مرکزی ارومیه، تخت سالار پیرزادگان، زندانی سیاسی کورد که از حدود دو سال پیش در زندان مرکزی ارومیه بسر میبرد، از وی گرفته شده و به یک زندانی عادی تحویل داده شد. همچنین این زندانی سیاسی از بند یک به بند دو منتقل شده است».
پیرزادگان هم‌اکنون از امکاناتی چون تخت خواب محروم میباشد و به دلیل آمار سه برابر ظرفیت در این بند، این زندانی سیاسی مجبور است ماهها در راهرو کف‌خواب باشد تا شاید در روزهای آتی تختی در یکی از اتاق‌های این بند بدست بیاورد.»
“سالار پیرزادگان” شهروند کورد ساکن ارومیه در بهار سال ۱۳۹۴ به اتهام همکاری با یکی از احزاب کوردی بازداشت شد و بعد از حدود یک ماه بازجویی در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه به زندان مرکزی این شهر منتقل شده بود.
این زندانی سیاسی در اردیبهشت ماه سال ۹۵ از سوی شعبه ۲ دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی “شیخلو” به اتهام “همکاری با یکی از احزاب کوردی” به “۵ سال حبس” محکوم شد و با توجه به عدم اعتراض به حکم صادره و با استفاده از تبصره تسلیم به رای، حکم قطعی ایشان از “۵ سال به ۳ سال و نه ماه حبس” کاهش پیدا کرده است.
این زندانی سیاسی در مدت این دو سال در بندهای مختلف ۳-۴ و بند ۱ بسر برده بود.
8- ایوب اسدی:
«ایوب اسدی» زندانی سیاسی کُرد در زندان کاشمر که از بیش از ۶ سال پیش از مرخصی و درمان مناسب محروم بود، باز هم برای رسیدگی پزشکی بی پاسخ مانده بود. وی بالاخره موفق به کسب مرخصی استعلاجی گردید اما برای مدتها تحت فشار بوده و درخواستهای وی بی پاسخ مانده بود.
ایوب اسدی از اهالی مریوان، که هم اینک در آستانه‌ی شروع هفتمین سال حبس خود در زندان کاشمر است نیازمند دریافت خدمات پزشکی تخصصی است. علیرغم آنکه یک ماه پیش برای بیماری آسم به بیمارستان منتقل شد، دوباره به زندان بازگردانده شد و در این مدت وضعیت جسمی‌اش وخیم‌تر شده است. همچنین به دلیل اعتصاب غذایی که سال ۱۳۹۵ در اعتراض به عدم اعطای مرخصی درمانی انجام داده بود، مشکل کلیه و بینایی در چشم چپش بدتر شده است به شکلی که حتی نمی‌تواند اجسام را از دور تشخیص دهد.
همچنین از سه سال پیش، پدر و مادرش به دلیل کهولت سن و دوری راه نتوانسته‌اند با وی ملاقات حضوری داشته باشند. در سال ۱۳۹۳ هنگامی که مادر ایوب اسدی به ملاقات وی رفته بود، دو مأمور در کنارشان نشسته و مجبور شدند که با یکدیگر به زبان فارسی صحبت کنند.
ایوب اسدی در ۲۵ خرداد سال ۱۳۹۰ توسط نیروهای سپاه پاسداران در یکی از روستاهای سنندج بازداشت شد. اتهام وی «محاربه از طریق ارتباط و همکاری با احزاب مخالف کُردی» عنوان شده و تحت همین عنوان در مرداد ۱۳۹۱ توسط شعبه‌ی یک دادگاه انقلاب سنندج محاکمه و به تحمل بیست سال حبس تعزیری و تبعید به زندان کاشمر محکوم گردیده و سپس به زندان کاشمر تبعید شد.
۲۴ خردادماه ۱۳۹۴، وثیقه ۱۸۰ میلیونی برای این زندانی سیاسی جهت اعزام به مرخصی صادر شد، اما با مخالفت نهادهای امنیتی از اعزام وی جلوگیری به عمل آمد. از این رو این زندانی، خردادماه سال گذشته دست یه اعتصاب زد که با خواسته خانواده وی و وعده دادستان برای موافقت با مرخصی مشروط به افزایش مبلغ وثیقه به ۲۵۰ میلیون تومانی، به اعتصاب خود پایان داد، اما کماکان با نظر مخالف نهادهای امنیتی از اعزام این زندانی تبعیدی به مرخصی، علیرغم بیماری و شرایط نامناسب جسمی جلوگیری می شود.
ایوب اسدی که در کنار تنگی نفس، به دلیل اعتصاب غذایی که سال گذشته در اعتراض به عدم اعطای مرخصی استعلاجی انجام داده بود، از مشکل کلیه و کاهش بینایی چشم چپ رنج می برد تاکنون مورد رسیدگی پزشکی جدی قرار نگرفته است.
9- عمر فرهنگ:
عمر فرهنگ، زندانی سیاسی کورد در زندان اردبیل که در اعتراض به عدم رسیدگی مسئولین به وضعیت جسمانی‌اش و محرومیت از حق درمان از روز ۲۷ فروردین‌ماه سال ۹۶ اقدام به اعتصاب غذا کرده.
این زندانی سیاسی کورد، روز سه شنبه پنجم اردیبهشت‌ماه به دستور افسر نگهبان و مسئول حفاظت اطلاعات زندان از بند هفت به قرنطینه زندان اردبیل انتقال یافته است.
عمر فرهنگ در آستانه یازدهمین روز از اعتصاب غذا در وضعیت وخیم جسمانی و نیازمند رسیدگی درمانی است.
عمر فرهنگ به دلیل فشارهای حاصل از حبس طولانی‌مدت، سوءتغذیه و کیفیت پایین غذا و بهداشت در زندان، به قارچ و مشکلات حاد روده دچار شده است.
بیش از سه سال است که غده‌ای در ناحیه گردن و گلوی این زندانی سیاسی به وجود آمده که طبق توصیه پزشکان باید هر چه سریع‌تر تحت عمل جراحی و درمان‌های تخصصی قرار بگیرد، اما مسئولین قضایی، از اعزام وی به بیمارستان، خودداری می‌نمایند.
علیرغم پیگیری‌های مکرر خانواده و نامه‌های خود عمر فرهنگ به مسئولین قضایی جهت اعزام به بیمارستان و انجام مراحل درمانی، مسئولین با بی‌توجهی نسبت به وضعیت حاد بیماری این زندانی سیاسی، پاسخی به تقاضای آنان نداده و هم چنان از اعزام وی به مرخصی درمانی و یا بیمارستان جلوگیری می‌نمایند.
عمر فرهنگ متولد سال ۱۳۵۱ و ساکن ارومیه دارای همسر و دو فرزند است.
این شهروند در سال ۱۳۸۷ در ارومیه دستگیر و سپس در دادگاه به اتهام «همکاری با گروه پژاک» به ده سال حبس و تبعید به زندان مرکزی اردبیل محکوم شد.
وی هم‌اکنون در نهمین سال حبس دوران محکومیت ده ساله خود را به‌صورت تبعید در زندان اردبیل سپری می‌کند.
10- حسن رستگار مجد:
حسن رستگاری‌مجد زندانی سیاسی كورد در ۲۷ آذرماه 1396 شمسی در حالی که در اعتراض به پرونده سازی های جدید در اعتصاب غذا به سر می برد، از سلولهای انفرادی به شعبه ۱۰۴ دادگاه ارومیه منتقل و به اتهام اخلال در زندان محاکمه شد. علیرغم وعده قاضی ناظر بر زندان مبنی بر توقف روند پرونده‌سازی برای این زندانی سیاسی، روز پنج شنبه ۲۳ دی‌ماه حکم ۲۰ ضربه شلاق و ۳ ماه حبس تعزیری به وی در زندان رسما اعلام شد.
گفتنی است حسن رستگاری‌مجد که در سه پرونده جدید در زندان، به ضرب‌وجرح، اخلال در زندان و تبلیغ علیه نظام متهم شده و در اعتراض به پرونده‌سازی‌های صورت گرفته و مخالفت با اعاده دادرسی، از روز شنبه سیزدهم آذرماه دست به اعتصاب غذا زده بود، روز چهارشنبه ۱۵ دی‌ماه با وعده مسئولین مبنی بر رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی و جلوگیری از روند پرونده‌سازی برای وی، اعتصاب غذای خود را متوقف کرد.
حسن رستگاری‌مجد، زندانی سیاسی كورد از روز شنبه ۱۳ آذرماه در اعتراض به پرونده‌سازی جدید در زندان و صدور احکام جدید با درخواست اعاده دادرسی حکم ۱۵ ساله‌ی حبسش اقدام به اعتصاب غذا کرده بود و در مدت این سی و سه روز اعتصاب غذا از حق تماس و ملاقات با خانواده و داشتن اسپری اکسیژن علیرغم بیماری آسم محروم بود.
این زندانی سیاسی پیشتر طی چند پرونده مجزا به اتهامهای عضویت در یكی از احزاب كوردستانی ( ۱۵ سال حبس )، اقامت غیرقانونی در کشور ( ۳ سال حبس ) و تبلیغ علیه نظام در زندان ( یک سال حبس) مجموعا به ۱۹ سال حبس محکوم شده است.
شعبه‌ی ۱۰۴ دادگاه ارومیه در یک پرونده جدید حسن رستگاری‌مجد، زندانی سیاسی كورد در زندان ارومیه را به ۲۰ ضربه شلاق و ۳ ماه حبس تعزیری محکوم کرده است.
11- رامین حسین پناهی:
طی سال 1396 شمسی، رامین حسین پناهی، زندانی سیاسی کورد محکوم به اعدام که در زندان مرکزی شهر سنندج محبوس است، از حق ملاقات و حتی ارتباط تلفنی با خانواده اش محروم شد.
مسئولین زندان سنندج در حین مراجعه مادر سالخورده رامین حسین پناهی به زندان جهت ملاقات فرزندش، به وی اعلام کرده اند که تا “اطلاع ثانوی” و برای مدتی نامشخص، رامین از حق ملاقات و داشتن ارتباط با خانواده اش حتی به صورت تلفنی محروم می باشد.
مامورین زندان به مادر رامین حسین پناهی اعلام کرده بودند که رامین بر اساس دستور دادگاه انقلاب، ممنوع الملاقات بوده و تا زمان صدور دستور دیگری از سوی دادگاه، حق ملاقات از وی سلب خواهد شد.
این ممنوعیت پس از چند روز حذف شد اما طی این مدت نگرانی فراوانی را برای خانواده وی و بالا گفتن میزان احتمال اعدامش فراهم اورد.
رامین حسین پناهی، فعال سیاسی کورد که روز 23 ژوئن از نیروهای امنیتی بازداشت شده بود، از سوی دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شد.
رامین حسین پناهی به دلیل عضویت در حزب “کومله” به اعدام محکوم شده است و حکم اعدام صادر شده در مورخه 5 بهمن ماه 1396 شمسی برابر با 25 ژانویه 2018 به وی ابلاغ شده است.
گفته می شود، صبح روز سەشنبە 9 ژانویه/ 19 دی ماه 1396 شمسی، رامین حسین پناهی بعد از “دویست روز” ماندن در سلول های انفرادی سپاە و ادارە اطلاعات بە زندان مرکزی سنندج منتقل شد.
رامین حسین پناهی فعال سیاسی کورد اول تیرماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی در شهر سنندج بازداشت شده بود. کە از آن زمان تاکنون در بازداشت ادارە اطلاعات و اطلاعات سپاە بسر بردە است.
