محمد نظری از باسابقهترین زندانیان سیاسی در کوردستان و ایران در رنجنامهای که به خبرنگار حقوق بشری مروڤایتی ارسال کرده است، دردهای خود و زندانیان محکوم به حبس در زندانهای ایران را برای خانم عاصمه جانگیر (گزارشگر ویژهی سازمان ملل در رابطه با نقض حقوق بشر در رژیم اسلامی ایران) و افکار عمومی بازگو میکند.
این زندانی سیاسی که نیمی از عمر خود را در زندان گذرانده، ٤٤ سال سن دارد، اما آخرین تصویری که در اختیار خبرنگار حقوق بشری مروفایتی قرار گرفته است، ٧٠ ساله به نظر میرسد.
آقای محمد نظری در طول مدت ٢٣ سال حبس خود در زندانهای ارومیه و رجایی شهر کرج، یک خواهر، مادر و پدر خود را از دست داده، اما هیچگاه مرخصی و یا اجازهی حضور در مراسم خاکسپاری عزیزانش را نیافت.
او در این نامه حبس ابد مادامالعمری در قانون ایران را برای زندانیان، یک عامل برای فروپاشی خانوادههای زندانیان تلقی میکند و از خانم عاصمه جهانگیر و مجامع حقوق بشری درخواست رسیدگی را دارد.
متن نامهی آقای محمد نظری:
میخواست دربارهی زندانیانی صحبت کنم که به خاطر تهدید شدن خانوادههایشان از سوی بازجویان مجبور به اعتراف شدهاند.
میخواستم دربارهی زندانیانی صحبت کنم که به خاطر عدم دسترسی به امکانات پزشکی و درمانی در زندانها جان میدهند.
میخواستم دربارهی زندانیانی بنوسیم که تنها گناهشان داشتن عقیدهی دینی و مذهبی و احتراض به بی عدالتیهای سیستم میباشد، اما در طول این سالها تمام این مسائل مطرح شده است، شما بهتر از هرکسی میدانید چه بلاهائی بسر زندانیان سیاسی و عقیدتی میآورند، بهتر از هر کسی میدانید سیستم قضائی ایران هیچ ارزشی به جان انسانها قائل نیست.
بنابراین لازم دید یک مقدار دربارهی محکومین به حبس ابد بنویسم، محکومینی که متاسفانه بیساسی از وکلای حقوق بشری (وکلای دادگستری) نیز از پذیرش پروندهی آنها سرباز میزنند، وکلائی که فریب نظام قضائی ایران را خودهاند و به جای آنکه مدت حبس را تخفیف دهند، به راحتی ا زکنار آن میگذرند.
خانم جهانگیر در ایران حبس ابد برابر است با آوارگی و متلاشی شدن خانوادهها و برابر است با مرگ تدریجی زندانی و مایهی تأسف است با وجود کمپینهای مختلف در مسائل گوناگون هیچ حقوقدان و سازمانهای بین المللی اقدامی در جهت محکوم کردن حبس ابد مورد نظر قوهی قضائیه در ایران به عمل نمیآورند.
حبس ابدی که به تعریف قوهی قضائیه یک معنی دارد (مادم العمر). سلاحی مرگبار در دستان قوهی قضائیهی ایران که برای فرار از فشار سازمانهای حقوق بشری با توسل به آن محکوم را تا حد مرگ در زندان نگه میدارد (محمد مهدی زالیه، ظاهر مصطفوی، علیرضا کرمی خیرآبادی محکومین به حبس ابدی بودند که در سالهای زندان جان دادند).
خانم جهانگیر، من محمد نظری هستم محکوم به ابد، که مدت ٢٣ سال بدون استفاده از یک روز مرخصی در زندان بسر میبرم. بدون اینکه اجازهی وکیل گرفتن به من بدهند، تا پیگیری پروندهام باشد، هرچند بنا به دلایلی هیچ وکیلی وکالت مرا قبول نمیکند. در این مدت بارها و بارها درخواست اعادهی دادرسی کردهام، اما به هیچکدام از آنها جوابی داده نشده و در مورد قوهی قضائیه و وزارت اطلاعات هرکدام دیگری را مسؤول پروندهام میدانند.
خانم جهانگیر من با ینکه از بیماری در عذاب هستم، بنابر تشخیص پزشکان، باید به بیمارستان اعزام شوم، اما با اینکه مسئول زندان و مسئولین بهداری زندان تقاضای مجوز اعزام را کردهان، اما قوهی قضائیه با اعزام من به بیمارستان مخالفت میکند، بنابراین تنها راه مانده درخواست کمک از شما میباشد و از شما به عنوان گزارشگر ویژهی حقوق بشر در سازمان ملل تقاضا دارم برای مدتدار کردن حبس ابد در ایران تلاش کنید تا محکومین به ابد بتوانند از حداقل حقوق خود یعنی مرخصی و امکانات پزشکی و درمانی استفاده کنند.
محمد نظری فرزند حمدالله
زندان رجایی شهر کرج
تنظیم و انتشار: هادی عارفی
دستنوشتهی آقای محمد نظری