گوشه ای از جنایاتی که در زندان زابل می گذرد از زبان یک زندانی سیاسی

0
1637

مروفایتی: ارژنگ داوودی زاده (۱۸ مهر ۱۳۳۲ در آبادان)، فعال سیاسی و زندانی سیاسی ایرانی است.

 ارژنگ داودی، طی نوشته ا‌یی که از زندان مرکزی زابل درباره شرایط طاقت‌فرسای زندان زابل و شکنجه دژخیمان علیه زندانیان نوشته است چنین می گوید:

متن نامه که از سوی فعالین حقوق بشر منتشر شده است:

هیچ حیوانی به حیوانی نمی‌دارد روا آن چه این نامردمان با جان انسان می‌کنند

هم میهنان!

هر چند در بندهای 209 وزارت اطلاعات و در بند امنیتی 2-الف سپاه برای ماههای طولانی تحت شکنجه‌های جسمی، روحی، بازجویی‌های شبانه، سلولهای انفرادی و… قرار گرفته و رفتار خشونت‌بار زندانبان در زندانهای اوین، رجایی شهر و مرکزی بندرعباس را تجربه کرده و پس از قریب به 14سال تحمل حبس در زندانهای یاد شده اینک چند ماهی هست که در زندان زابل در حالت تبعید به‌سر می‌برم و طبیعی است که در مورد انواع شکنجه در زندانهای مختلف کشور توسط عمال جنایتکار رژیم فقیه بسیار دیده و یا شنیده و یا چشیده باشم، اما در زندان زابل شکلی از شکنجه را با چشمان خود مشاهده کردم که در نوع خود بی‌نظیر است.

در این نوع شکنجه پس از کتک کاری و فحاشی به قصد تحقیر سر زندانی بخت برگشته را از ته می‌تراشند و بعد دست و پای او را محکم با زنجیر به‌ دور ستونی می‌بندند که در معرض دید همه زندانیان، زندانبان و نیز مسؤلان و سایر پرسنل آنجا باشند سپس او را چند روز به همین وضعیت نگه می‌دارند به‌طوری‌که زندانی طی این مدت در اثر درد و رنج ناشی از انقباض عضلات از حال می‌رود، در این میان بعضاً خود را خیس و… می‌کنند.

شخصا هرگز بیاد ندارم دیده باشم حیوان وحشی و درنده‌یی را که در قفس انداخته باشند به غل و زنجیر بسته باشند اما در زندان زابل که کمتر از قفس نیست چون رفتاری را که مادون شأن حیوانات است را بر انسان روا می‌دارند؟!

زندانی سیاسی ارژنگ داودی. زندان زابل بهمن 1395

ارژنگ داودی کیست؟

اتهامات اصلی ارژنگ داودی، راه‌اندازی و تأسیس «جنبش آزادی ایرانیان» و «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» است، هرچند اتهامات دیگری همچون نوشتن «مانیفست ضد نظام جمهوری اسلامی»، توهین به رهبری و بنیانگذار جمهوری اسلامی و مسولین نظام و روحانیون، توهین به مقدسات، و همکاری با خبرنگار کانادایی «جین کوکان» برای ساخت فیلم مستند «ایران ممنوع» نیز در پرونده ارژنگ داودی وجود داشت.

در فیلم مستند «ایران ممنوع»، سعید مرتضوی، دادستان پیشین تهران و رئیس سازمان تأمین اجتماعی، به قتل زهرا کاظمی خبرنگار ایرانی – کانادایی در سال ۸۲۲ متهم شد.

این اتهامات ۱۵ سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی برای ارژنگ داودی به همراه داشت.

داودی در بیش از هشت ساله گذشته، به زندان‌های مختلفی تبعید شده است، از زندان اوین به زندانی در اهواز، از آنجا به زندان مرکزی بندرعباس و سپس به زندان گوهردشت کرج تبعید شد. آن طور که ارژنگ داودی در یکی از نامه‌هایش می‌نویسد، در سال ۸۶۶ خانه‌اش با تمام وسایل مهر و موم شد و خودروی شخصی اش توقیف شده است.

ارژنگ داودی در مدتی که در زندان‌های مختلف دوره محکومیت خود را می‌گذراند بارها در اعتراض به وضعیت زندان، رفتار زندانبانان و اوضاع سیاسی- اجتماعی ایران اعتصاب غذا کرده است.

به نوشته وب سایتی که خبرهای مربوط به ارژنگ داودی را منتشر می‌کند، «شکنجه و آثار ناشی از تحمل هشت سال حبس، بخشی از بینایی و شنوایی این زندانی سیاسی را از بین برده است».

او در حال حاضر در یکی از بندهای زندان گوهردشت کرج در کنار مجرمین عادی زندانی است و دوره محکومیت خود را می‌گذراند و همچنان هر از گاهی او به بندهای امنیتی زندان و سلول‌های انفرادی انتقال می‌یابد که آخرین آنها مربوط به فروردین سال ۹۱ بوده است. به گزارش منابع حقوق بشری در این سال‌ها، خانواده ارژنگ داودی نیز تحت فشار و در معرض تهدیدهای مأموران امنیتی و اطلاعاتی بوده‌اند.