مروفایتی: مادر دو تن از اعدام شدگان عقیدتی کورد، بنامهای شهرام و بهارم احمدی، طی نامه ای که رونوشتی از آن به “مروفایتی” ارسال شده است، جمهوری اسلامی ایران را ضحاک زمان می خواند و در رابطه با غم فقدان دو پسرش و اعدام آنها سخن می گوید.
متن نامه به شرح ذیل است:
به نام خالق
وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزٰاؤُهُ جَهَنَّمُ خٰالِداً فِيهٰا وَ غَضِبَ اَللّٰهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذٰاباً عَظِيماً ﴿۹۳﴾
پنج سال است که زمستان دیگر سوزی نداردوجای خودرابه سوختن درفراق بهرام داده است، داغ عزیزی که ضحاک زمان دردادگاه ناعادلانه زیرزمینی با قاضی فرمایشی وزیرپاگذاشتن همه قوانین حقوق بشری، سیاسی ومدنی درعرض ده دقیقه انسانی بی گناه را محکوم به مرگ نمود و پسری که باخون دل بزرگ کرده بودم رادربیستمین بهار عمرش به چوبه دارآویختند به جرم عقیده اش .
بهرام عزیز؛ فدای قدمهای محکم واستوارت درآن دم که حسرت گفتن آخرین خداحافظی را برلبانم خاموش کردی .
جان مادر؛ قربان چشمان به زور بسته شده ات ولبخندزیبای لبانت که حسرت به آغوش کشیدن پیکرمردانه ات رابه دستان پینه بسته ام خشکاندی.
غم ماهها سلول انفرادی و زندگی درسیاه چاله های رجایی شهر و شکنجه های روحی وجسمی وتقاضاهای مکرر بی جواب برای تشکیل دادگاه علنی و نداشتن حقوق اولیه یک زندانی، حتی حق داشتنن یک وکیل ساده و سال ها رنج دوری ات را با پرواز ملکوتی ونجات ازچنگال ظالمان به ظاهر زاهد و رسیدن به درجه شهادت را با اشک شوق چشمان غم زده ام جشن می گیرم و تاج افتخار شهادتت را با غروربرسرمی نهم
بهرام جان در پنجمین سال فراق سینه سوزت، دست ظالم به دل سوخته وداغ دیده ام ترحم نکرد و بردارعزیزت شهرام را با وجود اینکه فریاد عدالت خواهی اش را از داخل سیاه چاله های زندان به گوش مجامع حقوق بشری رساند به جوخه اعدام سپرد و گل زیبای باغچه زندگیم را از شاخه چید و با شهادت شهرام عزیز، الله عزوجل مدال افتخاردیگری را به گردنم آویخت؛ ازالله متعال میخواهم شهادتتان راقبول کند وباخون پاکتان درخت توحیدرادردل شرک وبت پرستی بارور نماید و سبب هدایت انسان های آزاد اندیش گرداند
قدم خیر فرامرزی
٥دی ماه ١٣٩٥
