روز جهانی “نه به اعدام”

روژی کورد:

اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورهاو از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.

امروز دوشنبه 19 مهرماه 1395 شمسی، روز جهانی مخالفت با اعدام یا “نه به اعدام” است. روزی که همانند دیگر روزهای سال، نامی بر آن نهاده شده است بدون آنکه تاثیری در راستای دستیابی به اهداف خویش داشته باشد و یا اساسا قدرتی قانونی آنرا پشتیبانی نماید و یا ذاتا دارای قدرتی اجرایی باشد، در واقع نامی است بی نشان.

ما در حالی به استقبال روز “نه به اعدام” در اسل 2016 می رویم که “بر اساس گزارش سالیانه حمد شهید”، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، تعداد اعدام‌شدگان از 91 نفر در سال 2005 به 966 نفر در سال 2015 افزایش یافته است که حدود نیمی از آنها در رابطه با مواد مخدر اعدام شده‌اند. برخی از آنها پیش از رسیدن به سن قانونی 18 سالگی به اعدام محکوم شده بودند”.

همچنین در این گزارش آمده بود که “در سال گذشته زندان قزل‌حصار با 155 نفر و زندان رجائی‌شهر کرج با اعدام 109 نفر بیشترین تعداد اعدام‌ها را در ایران داشته اند”.

طی سال شمسی جدید نیز اعدامها به وفور افزایش یافته است و در این میان، کما فی السابق سهم کوردها بیشتر و حتی برابر با همه است، اعدام 25 کورد عقیدتی و فشاری که هنوز بر خانواده هایشان ادامه دارد، اعدام کوردهای ارومیه به صورت دسته جمعی و بر اساس حکم مواد مخدر، قابل توجه تر از همه آن بود که اینبار زنی کورد نیز در میان اعدامیان دسته جمعی کورد ارومیه که انگار در راستای حذف ملیتی و سبک نمودن یک کفه ترازو برای سنگین تر شدن کفه دیگر ترازو استفاده می شود.

ایران تاکنون و به به بهانه مبارزه با مواد مخدر، بیشترین شمار اعدام را بر اساس نسبیت جمعیتی در جهان را داراست. ایران همواره در پاسخ بیانیه ها و گزارشهای بین المملی گفته است: “موقعیّت جمهوری اسلامی ایران در همسایگی بزرگترین تولیدکننده مواد مخدر سنّتی جهان، موجب گردیده است تا برنامه­‌ریزی در جهت مقابله با قاچاق مواد مخدر از اهمیّتی راهبردی برای کشورمان برخوردار باشد. ” از اینرو اعدام را در ایران ضروری می خوانند و آنرا مساله ای ملی و داخلی می نامند.

امروز در حالی به استقبال روز جهانی نه به اعدام رفتیم که کشوهرای اروپایی و امریکایی و کانادا، پس از امضای توافقنامه برجام، بیشترین میزان روابط اقتصادی را با ایران طی چند سال گذشته برقرار نموده اند. تنها کشوری که گاه بیگاه در برابر ایران قد علم می کرد، آلمان بود، آنهم طی همین چند روز اخیر مشتاقانه به دیدار ایران شتفات و هرچند پیش از سفر مبنا بر آن بود که برخی شروط برای ایرن تعیین شوذ و ایجاد روابط منوط به رعایت برخی نکات از قوانین بازی باشد، اما شواهد حاکی از آنست که همچنان که اران گفته بود، ایجاد برقراری مشروط به پیش شرط نیست و نبود.

آنچه در این میان پای برجای می ماند نستوه ناپذیری و تلاش پیکیری روزنامه نگاران و فعالین حیطه حقوق بشری می بلاشد، به امید آنکه در فردای فراروی بتوان دریچه ای در فراسوی اقتصاد و نفع ملی و شخصی نهفته در پشت پرده اقتصاد و بازرگانی، برای حقوق بشر باز نمود.

اینک در حالی به استقبال روز جهانی نه به اعدام می رویم، که حبیب الله لطیفی زندانی سیاسی کورد، در نهمین سال حبس خود همچنان بلاتکلیف و بدون مرخصی و حتی محروم از ملاقات حضوری با خانواده، در زندان مرکزی سنندج نگهداری می شود، منتظر اجرای حکم اعدام خود می باشد.