از آنجائیکه زمینه های قانونی برای تبعیض وخشونت علیه زنان مهیا است و حکومت جمهوری اسلامی ایران خود پیشرو خشونت و تبعیض علیه زنان است روز به روز بحران های بیشتری دامنگیر جامعه میشود.
امروز قاچاق زنان یک تجارت میلیارد دلاری شده است و احتمال داده میشود قاچاق زنان دومین جرم سازمانیافته بعد از قاچاق مواد مخدر در ایران باشد “.
امروز قاچاق زنان تبدیل به تجارت میلیارد دلاری شده و درآمد زیادی دارد که گاهی زنان از موضوع بیخبرند و به وعدههای مختلف و عدم آگاهی به دام این قاچاقچیان میافتند که البته قانون مبارزه با قاچاق انسان تصویب شد و شروع به عمل معاونت و انجام این عمل خود جرمانگاری شد و حتی برای کارکنان دولت که به این امر کمک کنند مجازاتهایی در نظر گرفته شد. همچنین خشونت علیه زنان در حوزه منازعات مسلحانه بسیار مهم است. تجاوز جنسی در جنگها قطعا جنایت جنگی است که بالاتر از جنایت جنگی هم میتوان از آن به عنوان نسلکشی یاد کرد.
خشونتهای جنسی هم جرمی کثیرالوقوع است که کمتر گزارش میشود که آن هم به دلیل خجالت قربانی است یا اینکه ممکن است این جرایم در داخل اتفاق بیفتد. بین همسایه، خویشاوند که موجب میشود تمایل به گزارش کاهش پیدا کند. گاهی در برخی از اسناد بینالمللی مانند دستورالعمل پکن به این مسأله پرداخته شده است.
همچنین این موضوع در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم یکی از سنگینترین جرائم است که جرم تجاوز جنسی مجازاتاش اعدام است
مشکل ما در رابطه با مسأله دفاع زنان است. مواردی که زنان در مقابل تهاجمات جنسی اقداماتی کردند و علیه متجاوز عکسالعملی نشان دادند، حکم قصاص آنها داده شده است
دستگاه قضایی و پلیس، جوّ بسیار مردانه دارد که زنانِ قربانی گاهی احساس آرامش نمیکنند که بخواهند مراجعه کنند. تعدیل این موضوع میتواند به گزارش این موارد کمک کند. همچنین ایجاد مکانهایی امن برای زنانی که در خانه مورد خشونت قرار میگیرند میتواند به این موضوع کمک کند
لازم به ذکر است آذرماه سال 1392 رییس پلیس مهاجرت و گذرنامه نیروی انتظامی درباره پدیده قاچاق دختران ایرانی به کشورهای عربی با کوچک خواندن این قضیه اظهار کرده بود این موضوع را نفی نمیکنیم، اما عدد آن قابل توجه نیست.
برخورد با فعالان حقوق زنان در ایران نیز جزئی از سیاست ضد زن در جمهوری اسلامی است.به طوریکه سازمان عفو بینالملل گزارش ماه آگوست 2016خود در خصوص وضعیت فعالان حقوق زنان در ایران گفته بود که “جمهوری اسلامی ایران در نیمه اول سال جاری میلادی فشارها و حملاتش را بر فعالان حقوق زن افزایش داده است.”
عفو بینالملل هم چنین اعلام کرده بود ارعاب و تهدید زبانی و ناسزاهای جنسی از برخوردهایی بوده که با فعالان حقوق زن شده است