خشونت بر علیه زنان امری نوین نمی باشد، این مسئله در تمامی ادوار تاریخ و در تمامی جوامع وجود داشته و دارد اما نوع و کمیت آن متفاوت است، در جوامع عقب افتاده تر این امر بیشتر نمودار می گردد. طی این موضوع کوتاه اشاره ای بر برخی از خشونتهای رایج بر زنان خواهیم پرداخت.
خشونت روانی- کلامی:
این نوع از خشونت بهصورت انتقاد، ناروا، تحقیر، بددهنی، تمسخر، توهین، فحاشی، متلک و تهدیدهای مداوم به طلاق دادن یا ازدواج مجدد اعمال میشود. با وجود اهمیت تاثیر این نوع خشونت بر زنان و کودکان هنوز خسارتها و پیامدهای ناشی از آن ارزیابی نشده است. بر اساس اغلب تحقیقات انجام شده در ایران، خشونت روانی- کلامی، اولین رتبه را در میان انواع خشونت خانگی علیه زنان دارد.خشونت جسمی به شیوههای گوناگون مانند کتک زدن، شکنجه و قتل انجام میشود به بیان دیگر خشونت جسمی نوعی اقدام فیزیکی و اعمال هرگونه صدمات بدنی برای آسیب رساندن، ترساندن یا کنترل کردن زن است که در اشکال مختلفی مانند سیلی زدن، ضرب و شتم، پرتاب کردن اشیاء به سمت زن، سوزاندنبرخی از انواع خاص خشونت جسمی در ایران ختنه زنان (ناقص سازی جنسی زنان) و اسیدپاشی است.
خضونت جسمی (فیزیکی):
براساس آمار منتشر شده در ایران، خشونت جسمی دومین خشونت خانوادگی رایج علیه زنان است.روابط جنسی که منجر به آزار جسمی یا روانی فرد شود؛ برقراری رابطه جنسی که برخلاف میل و اراده فرد یا با اغفال او صورت گیرد یا در فرضی که وجود چنین رابطهای به لحاظ روانی یا جسمی زیان رسان به حال فرد باشد یا در شرایط مکانی و زمان نامتعارفی صورت گیرد؛ هرگونه سوءاستفاده جنسی، بهرهکشی از جسم زن، بدون رضایت او ازجمله اجبار به تنفروشی، آلتنمایی و امثال آن گویند.خشونت اجتماعی به کنترل مناسبات اجتماعی و اقتصادی زنان در رابطه خانوادگی و زناشویی گویند که مانع رشد اجتماعی و فکری و آموزشی آنها میشود یا در آن خلل و محدودیت ایجاد میکندخشونت علیه زنان در محیط کار میتواند به مسائل ناقض حقوق زنان در محیط کار مانند دریافت دستمزد نابرابر برای کار یکسان، نبود فرصت ارتقای شغلی بهویژه در پستهای مدیریتی میانه و کلان، نبود امکانات نگهداری فرزند در محل کار و … اطلاق شود اما آنچه به طور مشخص در اینجا موردبحث است، مسئله آزار جنسی زنان در محیط کار است.
قتل های ناموسی:
قتل زنان وبخصوص قتلهای ناموسی، خودسوزی وچند همسری وختنه در ایران و از جمله در کوردستان روژهلات، اشکال دردناک خشونت خانگی است که سنت وفرهنگ عقب مانده وسیاه در بعضی مناطق، تبعیض وعدم حمایتهای قانونی و وجود قوانین زن ستیز و روابط بسیار خشن مرد سالاری که تحت حمایت قانون جمهوری اسلامی نیز قرار دارد. اعتراض فعالان مدنی و حقوق بشری و زنان وکودکان نیز مدت مدیدی است در راه مبارزه برای حذف اینگونه نابهنجاریها فعالیت مداوم دارند.
تازمانیکه با زنان از نزدیک ارتباط بر قرار نشود و در جامعه به طور برابر سهمین نشوند، نمی توان در زمینه توانمند کردن گامی عملی برداشت و موفقیتی کسب نمود . آموزش حرفه ایی زنان در جهت کمک به درآمدزایی آنان، خارج نمودن زنان از محیط بسته خانه وچارچوب آشپز خانه و بهره گیری از تواناییهای بی شمار زنان در نقشهای مختلف و متنوع جامعه اعم از سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و صنعتی، یگانه راه موفقیت جامعه به طور کلی می باشد.