صدها پناهجو که به امید شرایط بهتر از کشور خود مهاجرت کرده و عازم اندونزی شده اند، سال هاست که در حاشیه خیابانهای مقابل مقر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در جاکارتا، پایتخت این کشور و در خانه های موقت و مخروبه ای خود ساخته اند به سر می برند.
این افراد که قسمت اعظم آنها را افغانها، عراقیان، سودانیها و شهروندان سومالی تشکیل می دهند، براساس قانون اندونزی از حق کار برخوردار نبوده و با کمک های مردم و خیرین زندگی می کنند.
پناهجویان معتقدند تعهداتی که به آنها داده شده است عملی نشده و روند انتقال به کشورهای دیگر به شدت کند پیش می رود. به همین دلیل جز انتظار چاره دیگری ندارند.
آنها که چشم امید به تسریع روند امور دوخته اند، سختی های بسیاری را متحمل می شوند. در این میان زنان و کودکان بیشتر از همه آسیب پذیر بوده و در معرض بیماری مختلف قرار دارند.
یکی از این افراد محمد علی اهل سودان است. او دلیل انتخاب اندونزی برای زندگی را آرامش آن و فرهنگ مردمش دانسته و می گوید:
“از کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به دلیل عدم رسیدگی به امور پناهجویان شکایت داریم. شرایط زندگی برای ما بسیار دشوار است و اگر کمک های مردم نباشد قادر به ادامه زندگی نیستم”.
آنها اوایل ماه پیش پناهجویان در اعتراض به این کمیساریا مقابل آن تجمع کرده و با در دست داشتن پلاکاردهای “ما را نجات دهید” و “روند امور را تسریع دهید”، خواستار رسیدگی به مشکلاتشان شدند.
به گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در حال حاضر حدود ١٤ هزار پناهجو در اندونزی به سرمی برند.
این افراد به دلیل عدم امضای توافقنامه پناهجویان از سوی سازمان ملل متحد، نمی توانند از حقوق شهروندی بهرمند شوند. گفتنی است سال گذشته تنها ٦٩٠ پناهجو از اندونزی به کشورهای دیگر منتقل شدند.