نگارندە:ئاگری اسماعیل نژاد
قسیم عثمانی، نماینده سه دوره، هشتم، نهم و دهم بوکان است، رفتارهای سیاسی این فرد نمونه مناسبی برای بررسی رفتار یک خود متهم پندار و یا یک فرد “غیره خودی معتمد” در ساختاری توتالیتر جمهوری اسلامی و حکومتداری استعماری این رژیم در کوردستان است.
در ابتدا باید اظهار کرد، که در نظام توتالیتر جمهوری اسلامی ، ذهنیت حاکمان براساس تشکیل دو حلقه خودی و غیره خودی بنیاد نهاده شده است؛ پایه حلقه خودیها بر اساس هویت پارسی_شیعی بنیاد نهاده شده، بدین مفهوم که برای ورود به حلقه خودی و جلب اعتماد حلقه قدرت یا همان پوسته سخت قدرت در رژیم جمهوری اسلامی پارس و شیعه بودن لازم است، اما این دو فاکتور کافی نیست و چون خود حلقه خودی دارای سطوح مختلف است و برای ورود به هر سطح شرایط دیگری بر این دو شرط افزوده میشود. در این بین یک کورد_سنی که شیفته قدرت نیز هست ، چه باید بکند؟
مشخص است که نهتنها حضور در حلقه خودی، بلکه حتی حضور در نظام اداری برای یک کورد در ساختار رژیم جمهوری اسلامی ، جدا از مسئله قوانین ساختاری یک رژیم توتالیتر موضوع مستعمره بودن کوردستان نیز برای این حضور مطرح است، این دو موضوع در ورود یک فرد کورد به نظام اداری جمهوری اسلامی تاثیر مستقیم دارد؛ بدین شکل که فرد کورد که وارد ساختار اداری جمهوری اسلامی میشود: اولا: الزاما باید تعهد خود به دو فاکتور اصلی تشکیل دهنده حلقه خودی یعنی فاکتور پارسی _شیعی را به اثبات برساند تا به فرد قابل اعتماد برای اجرای سیاستهای رژیم در کوردستان تبدیل شود.
دوما فرد مورد نظر در ساختار رژیم جمهوری اسلامی تنها در حوزه کوردستان برای این رژیم کاربرد دارد پس وی ناچار است پس از کسب اعتماد و اثبات تعهد فردی، در ضمینه تاثیرگذار به جامعه کوردستان نیز باید به یک فرد تاثیرگذار بر کوردستان تبدیل شود بدین مفهوم که او توانایی آن را داشته باشد از طریق تاثیر بر جامعه کوردستان در حوزه کوردستان حکومتداری جمهوری اسلامی را تسهیل و تثبیت نماید.
پس در واقع این فرد در خارج از حوزه کوردستان هیچ کاربردی ندارد و اساسا در خارج از این حوزه شخصی اگر غیره قابل اعتماد هم نباشد یک فرد غیره لازم و بی مصرف است و همین مسئله هم مسبب شده است که هیچ کوردی در خارج از حوزه کوردستان در رژیم اداری جمهوری اسلامی حضور پیدا نکند و یا در حوزههای اداری بالاتری از حوزه منطقهی مانند معاونت وزیر و وزیر و … حضور پیدا نکند.
در واقع مستعمره بودن کوردستان زمینه را برای آن فراهم کرده‌است، که در چهارچوب مرزهای کوردستان رژیم برای تسهیل حکومت خود افرادی غیره پارس و حتی غیره شیعه را به حلقه اداری نه حلقه قدرت راه دهد، اما این افراد به عنوان خودی تلقی نمیشوند ، بلکه به عنوان معتمد قلمداد میشوند، بدین مفهوم که آنها در حکومتداری و اجرای سیاستهای جهموری اسلامی در کوردستان معتمد و گزینه قابل اتکاء آن رژیم هستند؛ بر همان اساس و در راستای حل بحران حکومتداری جمهوری اسلامی در کوردستان و نیز تسهیل و تثبیت حضور این رژیم در کوردستان، افرادی از کوردستان در ساختار اداری جمهوری اسلامی در این دیار از طرف رژیم بکارگیری میشوند.
در اینجا است که ما با موضوع “غیره خودی معتمد” روبرو هستم “غیره خودی معتمد” در واقع افرادی هستند که مراتب سرسپردگی را به اتمام رسانده‌اند، پس معتمد هستند، اما غیره خودی محسوب میشوند، پس هم حق حضور در حلقه قدرت و یا حتی در رتبه‌های بالای اداری را ندارند، و در ضمن “اعتماد” به آنها از طرف جمهوری اسلامی یک مسئله همیشگی نیست، بلکه یک موضوعی است، که در ظرف زمان و مکان تعریف میشود، پس یک غیره خودی معتمد باید مرتبا در پس هر رویدادی سرسپردگی خود را برای کسب اعتماد اثبات نماید، و در ضمن تاثیر خود بر جامعه کوردستان در راستای سیاستهای جمهوری اسلامی نیز باید اثبات نماید تا بدین صورت طول عمر خود در رژیم اداری جمهوری اسلامی را افزایش دهد.
در چنین شرایطی است که ما با رفتارهای متفاوتی از این افراد “غیره خودیهای معتمد” روبرو میشویم، که مناسبترین و ملموسترین مثال در این ضمینه در رفتار سیاسی “قسیم عثمانی” نماینده بوکان باید جست.
عثمانی در انتخابات سال ١٣٨٨ قبل از روز انتخابات در کمپین آقای “میرحسین موسوی” حضور داشت ، اما پس از انتخابات و شروع جریانات موسوم به “جنبش سبز” ناچار شود، برای کسب اعتماد مجدد بعنوان مخالف و حتی دشمن موسوی در رسانه‌ها حضور پیدا کند و از “رای خاموش” و تاثیرگذاری این رای بر انتخابات سال ١٣٨٨ بحث نماید، همان فرد در آن مقطع زمانی خود را مردید سینه چاک محمود احمدی‌نژاد معرفی میکرد، اما او در فروردین سال ١٣٩۶ پس از آنکه آقای احمدی‌نژاد خواهان کاندیدا شدن در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری شد، در تریبون مجلس اعلام کرد که در صورت تایید احمدی‌نژاد وی از نمایندگی در مجلس استعفا میدهد .!!!
قسیم عثمانی در روز ٣٠ خرداد ١٣٩۶ و پس از رویدادهای ١٧ خرداد ١٣٩۶ تهران ، وی از همان تریبون مجلس با بغضی ساختگی از این بحث نمود که او به عنوان یک کورد_سنی یک متهم نیست، و بلکه او هم مانند “ژنرال سپاه” آماده دفاع از مرزهای جمهوری اسلامی است، رفتارهای غیره نرمال این نماینده کورد در واقع در چهارچوب همان “غیره خودی معتمد” میگنجد ، بدین مفهوم که مرتبا این فرد غیره خودی باید رفتاری انجام دهد تا با کسب اعتماد مجدد طول عمر حضور اداری خود را تمدید نماید.
شاید خواننده در اینجا ادعا کند، پس چرا دیگر نمایندگان کوردستان و یا افراد که در ساختار اداری حضور دارند، چنین رفتارهای انجام نمی‌دهند، خوب نمایان است که انجام چنین رفتاری یک دلیل کاملا روانشناختی هم دارد این فرد یک فرد شیفته قدرت است که ناچاران برای افزایش طول عمر خود در رژیم اداری جمهوری اسلامی باید دست به اقداماتی در راستای کسب اعتماد مجدد بزند، دیگر افراد همچنان که می‌بیند در پی مدتی مشخص با مرگ اداری روبر میشوند، که نمونه آنها آنقدر زیاد است که لازم به اشاره به فرد خاصی نیست.
پس عثمانی هم “لباس کوردی پوشیدن و تاکید بر کورد بودنش” که بارهای از طرف او و اطرافیانش بولد شده است مانند پوشیدن لباس کوردی در برنامه تلویزیونی شبکه سراسری جمهوری اسلامی و هم همین ” رفتارهای غیره نرمال سیاسیش” که در بالا به آن اشاره شد در واقع در چهارچوب تلاش برای افزایش عمر اداری خود انجام میدهد، اولی را برای آنکه تاثیرگذاری بر جامعه کوردستان در راستای تحکم سیاستهای جمهوری اسلامی را نگهدارد و یا حتی افزایش دهد ، چون در صورت غیره تاثیرگذار بودن کنارگذاشته میشود، و دومی در راستا کسب اعتماد مجدد از حلقه قدرت جمهوری انجام میدهد، چون عدم کسب اعتماد مجدد از طرف جمهوری اسلامی نیز به منزله کنارگذاشتن، او می‌باشد. و تمامی این رفتار نشاندهنده شیفتگی درونی است که به قدرت نامشروع دارد.
نظرات
