زندهیاد “سید محمد احمدی” فرزند “سید مصطفی” از سادات بزرگ روستای “صفاخانه” در سال ١٣١١ چشم به جهان گشود. دوران کودکی را در همان روستا سپری کرد و چون از خانواده سادات بود از همان دوران کودکی در مراسم مناجاتخوانی و مولودی خوانی شرکت میکرد و در سنین نوجوانی استعداد دف زنی در وی نمایان شد.
سید محمد با صدای دلنشین و پرسوزش، اشعار و مناجاتی میخواند و شنوندگان را به وجد میآورد و توجه همگان را به خود جلب میکرد. کمتر از ١٠سال از سنش نگذشته بود که از مهر پدر و مادر محروم شد و از آن پس بود که مسئولیتهای زندگی بر دوش او سنگینی کرد. لذا به همراه برادر کوچکش “سید جلال” به دفزنی و مناجات خوانی پرداختند. وقتی آوازه مهارت او زبانزد خاص و عام شد، از سوی یکی از سادات بزرگ آن روزگار به نام “سید جلالالدین نقشبندی” پذیرفته شد.
سید محمد مدتی را در میان آنان به سر برد و سپس توسط یکی از خانهای دیواندره به نام “مظفرخان حبیبی” وارد مدرسه شد و از آن جا که مرحوم حبیبی علاقه خاصی به سادات داشت ، سعی برر آن داشت تا از طریق درس خواندن بر معلومات ایشان بیفزاید.
سید محمد پس از ازدواج با دختر یکی از خانوادههای اصیل به نام “فاطمه خضری” دوران جدیدی از زندگیاش شروع شد. زمان کوتاهی نگذشت که برای گذراندن زندگی به کوردستان عراق رفت ودر آن جا با دفزنی و مناجات مردم را مجذوب خود کرد. در کوردستان عراق با راهنمایی چند تن از یاران وارد مرحله جدیدی از زندگی هنری “خواندن ترانههای کوردی و فولکلوری” شد و از طریق هنرمندان آن زمان وارد رادیو بغداد شد و در اوایل، با نام “محمد گرمیانی” به خواندن ترانههای کوردی پرداخت. پس از چند سالی به کوردستان ایران برگشت و با سفارش نقشبندی و به واسطه دوستی با آقای “شکرالله خان بابان” وارد رادیو تهران و با هنرمند بزرگ کورد “حسن زیرک” روبه رو شد و چند سال را در کنار وی در تهران، خیابان ٢٠متری جوادیه زندگی کرد. ثمره دوستی و رفاقت این دو هنرمند آوازخوان اجرا و ضبط چندین برنامهصوتی مشترک رادیویی است.
سید محمد مدتی از دوران هنریش را در رادیو کرمانشاه و اواخر دوران هنری را در رادیو سنندج به سر برد. مهمترین و شاخصترین خصیصه این هنرمند که وی را از دیگر هنرمندان متمایز داشته و سبب تغییر نام خانوادگی او در میان مردم شده است، ذوق و سلیقه منحصر به فرد وی بود.
دوران زندگی این هنرمند بزرگ نیز چون دیگر هنرمندان دچار فراز و نشیبهای بسیاری بوده است و بیشتر دوران جوانی و میان سالی را در حال تردد میان کردستان ایران و عراق بوده که حاصلل آن آوازهای بسیار بر نوارهای کاست است.
آثار آوازی این هنرمند سالهای سال است که زینتبخش مجالس مردم است. شادروان صفایی پس از سالها خدمت به هنر آواز کوردی در ٩ آذر ماه ١٣٧۴ بر اثر بیماری سرطان مری در شهرستانن سقز دیده از جهان فرو بست و موسیقی زندگیاش خاموش شد.
https://soundcloud.com/rojikurd/sets/rh4yem4ky6jl