نگاه روژی کورد
امروز 7 تیر ماه است، سالروز بمباران شهرستان سردشت در استان ارومیه در کوردستان شرقی.
طی این روز در سال 1366 نیروی هوایی عراق ، با استفاده از بمبهای شیمیایی در چهار نقطه پرازدحام شهر سردشت، حمله شیمیایی انجام داد.
ساعت 4:30 دقیقه روز 7 تیر ماه 1366 شمسی بربر با 28.6.1987، هواپیماهای جنگی عراقی، شهرستان سردشت و روستای “رشه هرمی” این شهرستان را مورد آماج بمبهای شیمیایی خود قرار دادند.
طی این حمله بیش از 110 نفر از ساکنان غیرنظامی شهر کشته و ۸۰۰۰ تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.
این حمله از سوی حکومت بعث صدام انجام شد، اما جمهوری اسلامی نیز که خود “فرمان جهاد” را علیه کوردها صادر کرده است، انقدر از این حمله شیمیایی سرمست بود که حتی از آن علیه رژیم دشمنش، رژیم بعث صدام در مجامع بین المللی نیز استفاده نکرده است.
تاکنون نیز قربانیان این حمله شیمیایی و خانواده هایشان، با عوارض و تبعات این حمله شیمیایی دست و پنجه نرم می کنند. تاکنون نیز نه تنها به امورات و خواسته هایشان رسیدگی نشده است، بلکه هر ساله چندین تن از فعالین این شهرستان بر اثر برگزاری مراسم سالگرد 7 تیر، دستگیر و بازداشت و یا مورد تهدید قرار می گیرند.
اما آیا مظلومیت شهرستان سردشت تنها در این حمله شیمیایی بود؟
شهرستان سردشت که شهری مرزی در بین دو کوردستان جنوبی و شرقی واقع شده است، با آن انارهای و انجیرهای آبدار و هوای سازگار و شلماش همیشه در خروش و زاب کوچک در تکاپوی گذرش از یک کوردستان تحت ستم به کوردستان آزاد که گاه و بیگاه جلوی گذرش را سد می کنند، مکانی بس نادر در دل جهان خداوندی است.
اما این شهر در همان حال با مصائب فراوانی روبروست، مصائبی که مسببش تنها جمهوری اسلامی و سیاستهای تبعیض آمیز و ضد انسانی و ضد کوردی اش، می باشد.
تیرماه سال 1395 بود، دقیقا یک سال پیش، نیروهای نظامی رژیم اسلامی ایران از دیروز ٣ بار به روستای “گویزیلی” واقع در شهرستان سردشت یورش برده و امروز خانه‌های روستاییان را نیز به آتش کشیدند.
روز سه‌شنبه 6 تیرماه 1395 شمسی، دو برادر در روستای گویز لی به نام‌های لطیف و فاروق عادلخانی توسط نظامیان رژیم کشته شدند و ارگان‌‌های رژیم حتی به خانواده‌ی این دو کولبر پاسخگو نبودند.
بعد از کشته شدن دو کولبر جوان کورد در گویزیلی سردشت توسط نیروهای رژیم تروریست اسلامی ایران و جوابگو نبودن رژیم به خانواده و مردم منطقه در این رابطه، خشم هر چه بیشتر مورد مردم را موجب شده است.
عصر طی اسفندماه 1395 شمسی، ۵ کولبر کورد اهل سردشت در اثر تیراندازی نیروهای تروریستی سپاه پاسداران رژیم اسلامی ایران کشته و زخمی شدند که یک تن از آنان به دلیل شدت جراحات وارده به نامسلیان عباسی جان خود را از دست داد. اسامی دو تن از زخمی‌شدگان نیز عباس رستمی و صلاح ابراهیم زاده اعلام شده، اما تاکنون هویت دو تن دیگر از این کولبران زخمی شده احراز نگردیده است.
درگیری نیروهای انتظامی با مردم روستانشین این شهرستان که تنها استمدادشان عدم توقیف یا بازپس گیری کالاهایشان می باشد، موردی است که حداقل طی یک سال گذشته 3 بار در این شهرستان رخ داده است، هر بار نیروهای انتظامی و هنگ مرزی بدون هراس بر روی مردم آتش گشوده اند.
بیکاری، فقر اقتصادی، عدم وجود صنایع ، نبود راههای ارتباطی مطمئن، خاکریز بودن بخش اعظمی از راههای ارتباطی روستایی و میلیتاریزه بودن این منطقه از مشکلات اصلی شهرستان سردشت می باشد. اما این مسئله تمامی واقعیت این شهرستان را تشکیل نمیدهد.
شهرستان سردشت از لحاظ حفظ فرهنگ ملی کوردی در سطح والایی قرار دارد. موسیقی کوردی در این شهر از تکاپوی ویژه ای برخوردار است. هر ساله جشنواره موسیقی عظیمی در این شهرستان برگزار می شود. میزان دانشجویان این شهر از لحاظ آماری و نسبت به جمعیت، در دانشگاههای ایران قابل ملاحظه است. مردمان این شهر اتحاد ویژه ای در حین رخ دادن و بروز مشکلات با یکدیگر دارند که مواجهه به نیروهای انتظامی در حین و یا بعد از شلیک به کولبران نمونه ای از ان است.
مرکز روژی کورد، یاد قربانیان فاجعه شیمیایی شهرستان سردشت را گرامی می دارد و تسلی خاطر بازماندگانشان را خواستار است.
نظرات
