نگاهی بر آینده فرآروی اصلاح طلبی در ایران با امیدشان به روحانی وبا تاکید بر مراسم تحلیف وی/گفتگوی ویژه

0
2793

روژی کورد: حسن روحانی، روز شنبه ۱۳ مردادماه ۱۳۹۶ شمسی، در بخشی از مراسم تحلیف خودف سوگند یاد کرد که پاسدار “نظام جمهوری اسلامی”، “مذهب رسمی” و “قانون اساسی” باشدو از آن حراست کند. جدای اینکه این سوگندنامه ها از پیش تنظیم شده است، عملکرد دوره چهار ساله اول ریاست جمهوری حسن روحانی نیز شاهد بر تلاش وی در این زمینه هاست. افزایش شمار دستگیریها، اعدامها، دخالت در امور کشورهای دیگر، افزایش آزمایش و تولید موشک و …غیره گویای این واقعیت است که برخلاف آنچه اصلاح طلبان و بویژه اصلاح طلبان کورد عنوان می کنند، حسن روحانی نه تنها امید اصلاحات در سیستم اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی نیست، بلکه زمینه را برای افزایش سرکوب و خفقان در ایران بیش از پیش فراهم کرده است. در اینباره گفتگویی با دو تن از صاحب نظران سیاسی کورد، دکتر پرویز رحیم، استاد دانشکذه علوم سیاسی دانشگاه اربیل و مختار هوشمند، پژوهشگر و فعال سیاسی کورد داشته ایم.

د. پرویز رحیم

د.پرویز رحیم، با بررسی ساختار جمهوری اسلامی و جایگاه رئیس جمهوری در این نظام می گوید: “در تحلیل نهایی نقش و جایگاه ریاست جمهوری در نظام جمهوری اسلامی جایگاهی اجرایی و مشرعیت بخش به‌ کل نظام‌ است که‌ وظیفه‌ اجرای دیپلماسی و سیاست خارجی مدنظر رهبری و تعدیل  و تخفیف فشارهای خارجی و نظام بین الملل و همچنین ادامه‌ بقاء نظام سیاسی-دینی و به‌مثابه‌ عاملی درجهت حفظ رکن جمهوریت هرچند محدود و شکلی و تزئینی به‌ ایفای نقش و وظایف تعیین شده‌ خود می پردازد. تجربه‌ تاریخی جمهوری اسلامی نشان میدهد که‌ هرگونه‌ عدول و تخطی از محدوده‌ مقرر شده‌ و همچنین خطوط قرمزحتی نانوشته‌ اما پیشبینی شده‌ی نظام حاکم (رهبری)هم با به‌حاشیه‌ راندن رئیس جمهور و حتی حذف و مجازات شدید همراه‌ خواهد بود.”

 استاد علوم سیاسی دانشگاه اربیل در ادامه می افزاید: بر این اساس انتظار تغییر و دگرگونی ساختاری و گشایش فضای سیاسی و پاسداری از أزادی و حقوق اساسی شهروندی مدرن به‌ وسیله‌ ریس جمهور انتصابی شورای نگهبان( بخوانید رهبر) که‌ از انتخاباتی محدود، بسته‌ و مهندسی شده‌ به‌ ریاست جمهوری گماشته‌ شده‌ باشد امری غیرواقعی و واهی به‌نظر می اید. در این نظام منبع مشرعیت بخش به‌ قدرت و اختیارات رییس جمهور نه اراده‌ و ‌ ارای ازاد مردم بلکه‌ برگرفته‌  از حسن رای و اراده‌ و منویات ولی فقیه‌ می باشد. پس سرچشمه‌ و اساس تبعیض هم از همان سوگند مراسم تحلیف که اقای روحانی وظیفه‌ی پاسداری از “نظام جمهوری اسلامی”، “مذهب رسمی” و “قانون اساسی” را بر دوش دارد ، اشکارا پیداست. بیش از این هم نمیتوان از نظام مردم سالاری دینی و بانیان ان انتظار رفت.

مختار هوشمند

مختار هوشمند، پژوهشگر و فعال سیاسی کورد نیز در اینباره چنین می اندیشد: “در واقع باید گفت کە نظام جمهوری اسلامی خیلی وقت پیش با اصلاح طلبان اتمام حجت کردە است و “جنبش اطلاح طلبی” در ایران را بە حاشیە راندە است. این سیاست از طرفی مانع بازگشت رفرمیستها بە قدرت بودە و از دیگر سو آنان را بە ابزاری برای اجرای مانورهای انتخاباتی جمهوری اسلامی بدل کردە است.”

وی در ادامه به اصلاح طلبان نیز اشاره می کند و می گوید: “اصلاح طلبان کە در شرایط کنونی هیچ شانسی برای کاندید شدن و بازگشت بە قدرت ندارند، سرنوشت خود را بە راست میانەرو گرە زدەاند تا شاید بە وسیلە این طیف خواستەهای حداقلی خود را محقق سازند. هرچند حمایت رفرمیستها از چهرەهای راست میانەرو، هموارە موجبات پیروزی آنان در رقابتهای انتخاباتی بودە است ولی این حمایتها هیچ وقت بە معنای گنجاندە شدن خواستەهای اصلاح طلبان در لیست برنامەهای فرد یا افراد انتخاب شدە نبودە است. “.

این پژوهشگر کورد، با نگاهی به دوره اول حسن روحانی، به بررسی دوره دوم ریاست جمهوری وی می پردازد و می گوید: “چنانچە خودتان اشارە کردەاید، در دورە نخست ریاست جمهوری حسن روحانی نە اینکە چیز خاصی در راستای بهبود وضعیت موجود اتفاق نیفتاد بلکە شاهد تدوام اعدام، سرکوب و تبعیض بیشتر بودیم. اینک در ابتدای دور دوم ریاست جمهوری روحانی هم، با نگاهی بە ترکیب کابینە جدید او و آشتی کنانش با سپاه تروریستی پاسداران و خامنەای بە این نتیجە خواهیم رسید کە کوچکترین امیدی برای گشیاش سیاسی در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی وجود ندارد و برای همیشە باید پروندەی رفرم و اصلاحات را در ایران اسلامی مخدومە دانست. البتە آنانی کە واقعبینانە بە مسائل نگاه کردەاند، هیچ وقت شعار رفرم و اصلاحات در جمهوری اسلامی را باور نداشتەاند و هموارە بە عنوان یک تاکتیک سیاسی و حرکت پوپولیستی جهت فریب مردم ایران و جهان، بدان نگاه کردەاند. “

نظرات