گزارشگران بدون مرز جایزه 2017 خود را به گزارشگر افغان اهدا نمود

0
1409

روژِ کورد: گزارشگران بدون مرز در سویدن، روز یکشنبه 17 اردیبهشت ماه 1396 شمسی، جایزه آزادی مطبوعات خود را به نجیبه ایوبی خبرنگار افغانستان اهدا کرد.

“یاناتان لوندکویست”، رئیس نهاد گزارشگران بدون مرز سویدن در نشستی در استکهلم اعلام کرد که جایزه سال 2017 این نهاد را به نجیبه ایوبی خبرنگار زن در افغانستان که با وجود تهدیدات در این کشور فعالیت دارد اهدا شده است.

نجیبه ایوبی، مدیر گروه رسانه یی “کلید”، سال 2013 نیز با یک فوتوژورنالیست از سوریه و یک گزارشگر تحقیقی از کمبوجیا، “جایزه شجاعت در خبرنگاری” “بنیاد بین المللی رسانه های زنان”  را به دست آورده است.

رئیس نهاد گزارشگران بدون مرز گفته است که نجیبه ایوبی با وجود که در افغانستان جنگ و درگیری و تهدیدات، کار موثری را در عرصه خبر رسانی انجام داده است، وی گفته است که امید است با این جایزه بتوانیم توجه عمومی را به وضعیت رسانه‌های افغانستان جلب کنیم.

نجیبه تاکنون بارها مورد تهدید قرار گرفته است. در یکی از این تهدیدها که در سال 2013 بوده است، صبح یک روز، نجیبه ایوبی آمادگی می گرفت تا به دفتر برود که ناگهان دروازه خانه تک تک شد. افراد پشت دروازه مهمان نبودند؛ بلکه برعکس، از لحن صدایشان خشم و غضب می بارید. نجیبه ایوبی پشت دروازه رفت. آنها دقیقاً او را جستجو می کردند. ایوبی بهانه کرد و به آنها از پشت دروازه گفت: «نجیبه دخترم به دفتر رفته است». این تنها یک مورد از تهدیدهایی است که نجیبه ایوبی در جریان کار خبرنگاری اش دریافت کرده است.

نجیبه ایوبی خبرنگاری را از یک روزنامه محلی شروع کرد. قبل از سلطه رژیم طالبان در افغانستان، او در نشرات تلویزیونی و رسانه های چاپی فعالیت می کرد. ایوبی می گوید: “طالبان زنان را نه تنها از عرصه ژورنالیزم، بلکه از همه عرصه های اجتماعی محو کرده بودند”. در زمان طالبان او برخی مقالاتش را در نشریه هایی که در پاکستان نشر می شدند، به چاپ می رساند.

بعد از سقوط طالبان، خانم ایوبی فعالیت گروه رسانه یی “کلید گروپ” را به عنوان بخشی از سازمان غیردولتی “خدمات بشری توسعه یی در افغانستان” در سال 2003 شروع کرد. این فعالیت ها از نشر یک مجله به نام “کلید” شروع شد، سپس مجله “مرسل” نیز بر آن اضافه شد و سپس فرستنده رادیویی تاسیس گردید. حالا “کلید” یک فرستنده مرکزی و هفت فرستنده محلی دارد.

کلید مانند بسیاری رادیوهای دیگر در افغانستان از کمک های بین المللی بهره برد و در ابتدا، موسسه “انترنیوز” در بخش تخنیکی این رادیو را حمایت کرد. به گفته خانم ایوبی، این رادیو توانست تا سال 2005 به خودکفایی برسد؛ اما بعد از این که دفترهای محلی اش را ایجاد کرد، دوباره به کمک نیاز پیدا کرد.

 

نظرات