ناسیونالیسم آویر
همانطور کە پیشتر هم پیش بینی میشد ، بعد از رای قاطعانەی ملت کورد در جنوب کوردستان مبنی بر جدایی از عراق نامشروع ، دولتهای اشغالگر کوردستان در سردرگمی عجیبی قرار گرفتند . گویا انتظار نداشتند کە سرانجام این رفراندوم ، رای قاطع کورد بر جدایی از عراق باشد .
یکی از دلایل این شُک بزرگ سیاسی کە بر ذهنیت این اشغالگران مرتجع و کهنەپرست ، وارد شد ، پیشتر میپنداشتند کە این بار هم کوردها در اتخاذ چنین تصمیم سرنوشت ساز و تاریخی و مهمی دچار تردید خواهند شد و نهایتاً از این تصمیم منصرف میشوند .
دوم آنکە سالهاست این اشغالگران با دادن وعدەهایی بە مزدوران و پاچەخواران خود در جنوب کوردستان ، از طریق آنها سیاستهای کوردی را تحت تاثیر افکار خویش قرار دادە بودند و باور نمیکردند کە این مزدوران مانند سیاستهای پیشتر ، نمیتوانند راه را بر سیل عظیم رفراندوم بگیرند . در این اواخر هم آمادەی نفاقی جدی بر اثر وفات پیشمرگ و سیاستمدار کهنە کار و مبارز جنبش ملی کوردستان و دبیرکل اتحادیەی میهنی کوردستان جناب جلال طالبانی ، در میان سیاست مشترک و بی بدیل کوردها بر سر استقڵال بودند کە خوشبختانە این امر هم بە وقوع نپیوست و تاثیر معکوسی را هم در بر داشت بە طوریکە ذهنیت سیاسی کوردها را هم منسجمتر ساخت .
هر چند بە درستی کە فقدان این مرد بزرگ سیاسی و پیشمرگ در جنوب کوردستان میتوانست خلأ بزرگی را در میان وحدت ملی کوردها ایجاد کند اما ملت کورد بسیار هوشمندانەتر از گذشتە ، خلأ و فقدان این بزرگ مرد را در جهت مثبت سیاسی ، ارزیابی کرد و آن را بە وحدت هر چە بیشتر ملی سوق داد .
اما جالبتر از همە چیز این بود کە اشغالگران کوردستان بعد از اعلام پیروزی نتیجەی رفراندوم دچار شُکی بزرگ شدند ، در جریان رای گیری ، اکثریت قریب بە اتفاق شرق کوردستان در این همە پرسی شرکت نمودند و با همصدایی خود ، از خواست کورد در جنوب کوردستان حمایت کردند و خواست خود را هم در زمینەی جدایی از ایران اعلام نمودند .
بزرگترین ضربەای بود کە پان ایرانیستها از جانب کوردهای شرق کوردستان خوردند و در همان روز رفراندوم در جنوب کوردستان ، شرقیهای کوردستان هم رای بلە بە جدایی از ایران گفتند . این مجموعە جریانات ، رژیم سرکوبگر و ناسیونالیست مذهبی فارس را در هم شکست و همچنین شُک بزرگی را بر ادبیات سیاسی احزاب شرق کوردستان مبنی بر فدرالیسم و کونفدرالیسم خلقهای ایران هم وارد نمود و پیش بینی میشود در راستای هم شُک ، احزاب شرق کوردستان هم در سیاستهای خود بازنگری بە عمل آورند .
در همین راستا بود کە سیاستهای نرم پیش از رفراندوم ، اشغالگران کوردستان را بر واکنشهایی غیر طبیعی و غیر ارادی همچون تهدید و فشار و تحریم و … ، وا داشت و بیشتر این سیاستها کاملا آنی و غیر حساب شدە اتخاذ گردید .
هر چند این رفراندوم برای تمامی کوردها هزینەهایی در بر دارد اما منافع آن بیشتر از هزینەها و خسارات واردە میباشد . گلوبالیزیشن بزرگترین سدی در برابر اعمال زور و تحریم از جانب اشغالگران کوردستان علیە جنوب کوردستان است بە طوری کە هر یک از این اشغالگران مرتجع ، طی این چند سال گذشتە ، منافع اقتصادی بسیاری با جنوب کوردستان دارند . سیستم بورژوایی در این زمینە توانست کمک بزرگی بە کوردها بکند و این سیاستهای کلان اقتصادی جهانی بود کە این فتنەی بزرگ اقتصادی علیە جنوب کوردستان را از جانب اشغالگران کوردستان ، در نطفە خفە نماید .
رفراندوم جمود فکری و سیاسی حاکم بر کوردستان را در دهەهای گذشتە در هم شکست ، کوردها را از خواب و غفلت سیاسی بیدار کرد و اینک چشم امید کوردها بە جدایی از اشغالگران مرتجع بازتر از گذشتە شدە است .
از امروز بە بعد کوردهای شرق کوردستان خواب را بر چشمان این دیو سیاە اشغالگر فارس میبندند و هر روز سکتەای سیاسی بر پیکر این دیو وارد خواهند کرد تا عاقبت هلاک شود .
احزاب شرق کوردستان را حرکت ملی کوردها را در جهت حمایت از رفراندوم باید مد نظر قرار دادە و در شعارهای خود مبنی بر فدرالیسم و کنفدرالیسم تجدید نظر بە عمل آورند . تاکتیکهای سیاسی از جملە خودمختاری و فدرالیسم و اتونومی و غیرە ، ماحصل سیاستهای کهنە و محافظە کارانە است و استراتژی سیاسی استقلال و جدایی باید بە میدان ادبیات سیاسی کوردها در شرق کوردستان بیاید .
کوردها با وجود منابع عظیم زیرزمینی و روزمینی میتوانند با انواع سیاستهای ضد کوردی و بشری رژیم اشغالگر فارس مبارزە کنند و خورشید سیادت کورد طلوع و شروع بە درخشیدن کند . آنچە کە حائز اهمیت است ، کوردها با در دست داشتن این منابع میتوانند بهترین فرصتها در زمینەی خودکفایی اقتصادی ایجاد کنند و بعد از این بە هیچ دولت اسغالگر وابستە نباشند . ترغیب و تشویق کوردها بر استفادە از منابع ارزان انرژی هم میتواند بیشتر از هرچیز ، ضربەی مهلکی را بر بدنەی اشغالگری در کوردستان وارد آورد .
استارت موفقیت ناسیونالیسم کوردی در جنوب کوردستان زدە شد
و حرکت بە سوی موفقیت باید از شرق کوردستان شروع شود . پلەهای ترقی را شمال کوردستان باید در دست بگیرد و حکومت مقتدر ملی را باید در غرب کوردستان ایجاد نمود زیرا تنها راە دستیابی بە آبهای جهان کە میتواند زیرساختهای اقتصادی ما را محکم و نیرومند سازد ، از طریق غرب کوردستان است .
امروز اشغالگران کوردستان مات و مبهوت و این ضربەی بزرگ آنها را متوهم ساختە بە طوری کە یک روز از زبان تهدید و زور و ارعاب وارد میشوند و روز پس از آن ، از کوردها خواهش و تمنا بە عمل میآورند و میخواهند با زبان خواهش و تمنا مناطق آزاد شدە کوردستانی را از کوردها بگیرند . در بیانات اخیر فاشیست عبادی در این روزها شنیدیم کە حرف از ادارە کردن اشتراکی کورد و عرب در منطقەی کوردستان بودە است تا جایی کە این فاشیست یادش رفتە با ارفاق استان استراتژیک موصل را بە عربها دادیم .
فاشیست عبادی باید بداند اگر کرکوک قلب و قدس کوردستان است ، موصل خون کوردستان است ، آیا قلب بدون خون میتواند بە فعالیت خود ادامە دهد ؟ در نتیجەی سیاستهای آسیمیلاسیون ملی از جانب اعراب فاشیست در هزار سال گذشتە در کوردستان ، بسیاری از مناطق کوردستان از جملە استان صلاح‌الدین و دیالە و تکریت و مناطق دیگر تا نزدیک دروازەهای بغداد را هم از دست دادەایم کە بە منزلەی چشم کوردستان است ، آیا موجود بدون چشم ، میتواند خوب عمل کند ، صورتی آراستە نیز داشتە باشد . این اول راه است ، بحثهای بسیاری در باب مشکلات عمدە ما با اعراب و فارسها و ترکها وجود دارند کە باید همەی آنها بە مرور زمان حل و فصل شوند و حق بە حقدار برسد و بە قول ضرب المثل فارسها : نخود ، نخود – هرکە رود خانەی خود .
نظرات
