بیشتر اوقات این سوال از ذهن داخل نشینان و خارج نشینان تراوش می کند که : “کوردهای خارج نشین چه کاری از دستشان ساخته است”.
جواب این سوال سهل ممتنع است یعنی هم دشوار است و هم ساده چرا که زندگی در خارج خصوصیات خود را دارد و نیز فعالیت لابیگری توانایهای خاصی از جمله سواد سیاسی و زبان ان کشور را می طلبد که متاسفانه اغلب کوردهایی که در دهه های شصت و پنجاه به اروپا و دیگر کشورهای پناهنده شده اند هر دوی این فاکتورهای لازمه را دارا نمی باشند.
اما کار هست که می شود افراد خاص آن را ترتیب داده و افراد خاص و عام در آن مشارکت جویند و آن برگزاری راه پیمایی بر ضد رژیم در سالگردها و بویژه هنگام انجام سفرهای مسئولان ایرانی به کشورهای اروپایی و امریکایی و کانادا و در کل به خارج از کشور و یا هنگام برپایی سمینارها و مراسم و نیز سفر مسئولان این کشورها به ایران می باشد.
وجود کوردها و ظاهر شدنشان جلوی دوربینهای خبرگزاریها حتی اگر برای اند زمان کوتاه یک دقیقه ای نیز باشد می تواند تاثیراتی برجای ماندنی از جمله موارد زیر را داشته باشد:
الف: بیننده و خواننده این جهانی را با وجود کوردها، خواسته هایشان بیشتر آشنا می کند.
ب- بیننده و خواننده این جهانی را به یافتن جواب این سوال (چرا اینان با ایران مخالفند) یا (علت این واکنش چه بود) روبرو می سازد و البته یافتن پاسخ به معنای شناخت بیشتر از کوردها و آلامشان و نیز جنایات رژیم می باشد.
ج- همیشه رژیم را از انجام سفرهای خارجی با وهم و ترید مواجه می کند که این به معنای تشدد و تشنج در روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی است
د- دست کشورهای غربی را برای انجام داد و ستد و نیز امضای قراردادها محدود خواهد نمود.
و- مسائل حقوق بشری را به میان مذاکرات و مسائل سیاسی خواهد کشاند.
ه- قدرت احزاب سیاسی را بیش از پیش نمایان خواهد نمود و این خود در جلب پشتیبانی خارجی در مواقع شروع جدی مبارزات را بیشتر خواهد کرد
ی – ………… و غیره
یکی از نمونه هایی که در اینجا می توان مطرح ساخت، لغو سفر حسن روحانی طی ماه آغازین سال جاری شمسی به کشور اتریش می باشد. دو سه روز قبل از آن کوردها فراخوانی مبتنی بر انجام گردهمایی اعتراضی در حین انجام سفر رواحنی به اتریش را در فضای مجازی متشر کردند، در نتیجه سفر روحانی لغو گردید.
شاید گفته شود که مگر می شود که سفر سیاسی بین دو کشور و سران آن به علت تظاهراتی چند تنی لغو گردد؟ آری سیار مبرهن است که جمهوری اسلامی طعم تلخ تجارب مشابه را در ایرلند، فرانسه و کانادا و چند کشور دیگر، چشیده بودند. آن هنگام که درست در عین سخنرانیهای دمکراتیک مسئولان ایرانی که انگار از سرزمین پیامبرنشین دیگری سخن می رانند، کورد یا مخالفی از مخالفان رژیم با سخنانی همچون (تروریست، تو تروریستی، شما قاسملو و شرفکندی را ترور کردید) مجلس را به کام انها تلخ می کند و با مداخله پلیس رشته دروغ پراکنی مسئولان ایرانی از هم پاشیده می شود و زوم دوربینها یکسره بر این گفته ها منعطف می شود و بیننده اروپایی را با هزاران سوال مواجه می سازد که پاسخشان تنها تایپ چند حرف و زدن یک اینتر در گوگل است، دیگر ایران نمی تواند داعی حقوق بشری باشد.
از اینرو لازم است کوردهای مقیم خارج جهت تداوم حرکات خویش هزینه زمانی بیشتری را برای اینچنین حرکاتی که اتفاقا در کشورهای اروپایی حق آنهاست، صرف نمایند و صد البته که در این میان نقش روشنفکران پررنگ تر و لازم و بایسته تر است.
جهت درک بهتر این نبشتار کوتاه لطفا ویدیوی فوق را ببینید.
نظرات
