در حالیکه عامل انسانی و توسعه‌یافتگی این عامل ازجمله عوامل اصلی توسعه یافتگی یک جامعه به‌حساب می‌آید، در ایران نگاه ایدئولوژیک و مردسالار به همه شئون زندگی انسانی و از جمله سواد، جامعه را با یک سونامی بی‌سوادی مواجه کرده است. به طوریکه از نگاه مسئولین و دست‌اندرکاران امر آموزش و پرورش در ایران سواد تنها به معنای توانایی خواندن و نوشتن است. اگر بپذیریم که هر قابلیت و توانایی و مهارتی که منجر به زندگی بهتر شود از آن به عنوان سواد می‌توان نام برد واز آنجایی که شئون زندگی بهتر دائما در حال تغییر هستند و مصادیق سواد نیز به تبع آن دائما در حال تغییر است، آنگاه متوجه می‌شویم که محدودیتها و محرومیتهای گسترده جامعه از دسترسی به دانش و فن‌آوریهای نوین که منجر به زندگی بهتر می‌گردد، چقدر جامعه را با چالش مواجه کرده، این در حالی است که اخیرا آخوند قرائتی که بیش از دو دهه مسئول نهضت سوادآموزی ایران بوده در همایش کتابداران عنوان کرده که مردم تنها باید قرآن یادبگیرند و دیگر دانشها همچون تاریخ، جغرافیا و …. دانشهای بیهوده هستند و ضرورتی برای یادگیری ندارند
ل . کریمی
نظرات
