روز جهانی محیط زیست و زاگرس

0
988
نوشته و تحلیل : شورش اسلامی

نوشته : شورش اسلامی
در سال ۱۹۷۲میلادی ، سازمان ملل متحد،  برای اولین بار در شهر استکهلم سوئد کنفرانسی با موضوع انسان و محیط زیست برگزار کرد و تصمیم گرفت با هدف آگاه کردن مردم در زمینه نگهداری و مراقبت از  محیط زیست یک روز را به عنوان روز جهانی محیط زیست معرفی کند . در پایان این کنفرانس و تصویب یک قطعنامه بین کشورهای شرکت کننده  UNEP ( برنامه محیط زیست سازمان ملل ) تشکیل و پنجم ژوئن به عنوان روز جهانی محیط زیست انتخاب شد . از آن به بعد هر سال UNEP برنامه های ویژه  ای مانند راهپیمایی، نقاشی، درخت کاری و دوچرخه سواری را با هدف جلب توجه مردم به محیط زیست و تشویق مسئولان برای تلاش بیشتر در زمینه حفاظت از محیط زیست در سراسر جهان برگزار می کند . میزبانی کنفرانس سالانه این روز ، هر سال در یکی از یکصد کشوری که در فعالیت های مربوط به محیط زیست شرکت می کنند برگزار می شود.
ایران کشوری چهار فصل است که در هر گوشه از آن انواع محیط زیست را می توانید ببینید . اگر در مرکز این کشور قرار بگیرید می بینید که هر طرف آن را کوهها،  جنگل ها ، دریاها ، رودخانه ها، دریاچه ها ، کویرها و بیابان ها تشکیل داده اند که زندگی با شیوه های متفاوت در آنها جریان دارد. زندگی در محیط زیست سالم و طبیعی حق همه موجودات زمین می باشد . در حال حاضر محیط زیست به یکی از مهمترین دغدغه های کشورهای جهان تبدیل شده است.  برداشت بی اندازه از جنگل ها ، کم شدن منبع های آبی ، انقراض حیوانات بر اثر شکارهای غیرقانونی،  آلودگی هوا و دریا از اصلی ترین چالش های محیط زیست در سراسر جهان اند که فعالان این حوزه برای کنترل و بهبود آن در تلاش هستند .
طبیعت میراث ارزشمندی است که پس از گذشت میلیونها سال به ما به امانت رسیده و مراقبت از آن وظیفه همه افراد است . برای مراقب از آن باید با محیط زیست بیشتر آشنا شد و تلاش کنیم که به محیط زیست و طبیعت اطرافمان آسیبی نزنیم . خواه روستا باشد یا شهر یا اعماق آب ها ، هر محیطی که زندگی در آن جریان دارد محیط زیست نامیده می شود . اما در حال حاضر وظیفه مسئولان در حفظ محیط زیست بیشتر شده است،  چون محیط زیست ایران با مشکلات بزرگی همانند خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها، آلودگی هوا، آلودگی آب دریاها و پسماندها ، ریز گردها و انتشار گازهای گلخانه ای مواجه است.
آتش سوزی جنگل ها و مراتع نیز به یکی از مشکلات سراسر دنیا درآمده است. طبیعتا جنگل های ایران هم از شعله های آتش که هم عوامل طبیعی و هم اقدامات عمدی و غیر عمدی انسان در آن دخیل هستند در امان نبوده و هر چند وقت گاهی شاهد این اتفاقات هستیم ، اما نحوه برخورد حکومت ایران با فعالین محیط زیستی ، این ارتباط را متضاد می سازد . برخوردهای امنیتی با فعالان محیط زیست در ایران همچنان ادامه دارد.  آنها فعالان محیط زیستی ایران را که به صورت داوطلبانه کوشش می کنند را هدف قرار داده اند و به جای تجلیل و قدردانی بازداشت و مجازات می کنند.
        برای نمونه جنگل های زاگرس با مساحت پنج میلیون هکتار در طول بیش از پنجاه هزار سال گذشته تشکیل شده است. این جنگل ها از شمال غربی ایران و آذربایجان غربی شروع و امتداد آن از استان های کردستان،  کرمانشاه،  ایلام ، چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان به کهکیلویه و بویراحمد و استان فارس می رسد و چهل درصد کل جنگل های ایران را تشکیل می دهد . در این میان جنگل های استان کردستان نیز پس از جنگل های شمال ایران دارای رتبه دوم اهمیت است و در سال های اخیر به دلایل مختلف مانند آتش سوزی، صدور پروانه و بهره برداری از معادن موجود در جنگل و سوءاستفاده قاچاقچی های چوب، جنگل های زاگرس به ویژه در استان کردستان،  در معرض نابودی قرار گرفته است. پس از مشاهده عدم قاطعیت حکومت در جلوگیری از نابودی جنگل ها برخی از جوانان منطقه کردستان با تشکیل انجمنهای مختلف ، اقدام به مهار آتش کرده اند . برای مثال ” انجمن سبز چیا ” در سال ۱۳۸۳ در مریوان تشکیل اما تا سال ۱۳۸۷ مجوز نگرفت هر چند این امر مانع از دستگیری و شکنجه و حبس بعضی از اعضای فعال آن در سالهای بعد نشد. سپاه پاسداران فعالین محیط زیستی را به ارتباط با سرویس های اطلاعات آمریکا و اسرائیل و همکاری و وابستگی به احزاب کورد مسلح مخالف حکومت متهم می کند. اما بازداشت این فعالین جهت جلوگیری از تجمع مردم و به خصوص جوانان حول یک تشکل غیر دولتی و مردم نهاد است .  جامعه کردستان به دلیل وجود احزاب مختلف با دیدگاههای متفاوت،  یکی از مناطق فعال سیاسی و مدنی در ایران است و همیشه شاهد اعتراضات و اعتصابات سیاسی و مدنی زیادی بوده است. ترس حکومت از انجمن ها و تشکلات سبز مردمی کردستان به دلیل این است که از ظرفیت بالای سازماندهی اجتماعی و اعتراضی جامعه کورد هراس دارد و اعمال سرکوب شدید علیه مردم را اجتناب ناپذیر می داند . 
مرگ شهادت گونه ” شریف باجور ” و سه تن دیگر از فعالان محیط زیست شهرستان مریوان فضای کردستان ایران را با غم و اندوه پر کرد . آنها در حال خاموش کردن آتش جنگل های مریوان جان خود را از دست دادند در حالیکه حکومت ایران آتش به جان طبیعت و محیط زیستش انداخته و برای تامین امنیت و آسایش خود جنگل ها را آتش می زند و مین گذاری می کند .
       محیط زیست و منابع طبیعی به مانند هدیه ای از نسل های گذشته تحویل ما شده و باید بدون خدشه کمبود به نسل های بعد تحویل شود. حفاظت از محیط زیست یک وظیفه ملی و شهروندی همه شهروندان می باشد و ضامن بقا و دوام حیات انسانی.  
شورش اسلامی

نظرات