رضا امینی: تنها راهکار اصلاحات در ایران سرنگونی جمهوری اسلامی و تضمین دمکراسی بر اساس حقوق ملیتها و اقلیتهای قومیست

0
1537

رفراندوم، گریزگاه پان ایرانیستی است یا راه چاره ای حقوقی و اندیشمندانه؟ طرح مسئله رفراندوم از سوی 15 تن از فعالین سرشناس ایرانی در خارج از ایران، این روزها سوالاتی را برانگیخته است، اما بیش از هر چیز، همزمانی و همراستایی آن با طرح این درخواست از سوی برخی از جریانات داخل نظام و حتی خود حسن روحانی که در پاسخ به غرب می گوید: “موشک ساخته ایم، می سازیم و خواهیم ساخت”، بیشترین سوالات را در اذهان بوجود آورده است، آیا طرح رفراندوم، “دسیسه است، گریزگاه کسانی است که فکر می کنند ایران تجزیه می شود، آیا اندیشه مخالفان حق تعیین سرنوشت است؟ و سوالاتی دیگر از این قبیل”. جهت دست یافتن به پاسخ این سوالات، یک سری مصاحبه را با فعالین و ناظرین و مفسرین سیاسی کورد انجام داده ایم، آنچه در این بخش می خوانید، مصاحبه ایست با رضا امینی، ناظر سیاسی کورد مقیم کشور دانمارک.

روژی کورد: طرح مسئله ای بنام رفراندوم در شرایط کنونی ایران که مردم خواستار تغییر رژیم هستند و تمامی گزینه های موجود در این نظا،م آزمایش شده و امتحان خود را با ناموفقیت پس داده اند که از دیدگاه محسن رضائیاصلاح طلبی و جناح راستی، بازی درون خود نظام است، چه اهدافی را می تواند بدنبال داشته باشد؟

رضا امینی

امینی:  نظام دین سالار ایران، اساسا اعتقادی بە مقولات و مفاهیم انسان مدار نظیر دمکراسی ، رفراندوم و حق انتخاب نداشتە و تنها از این مفاهیم جهت پشبرد سیاستهای پوپولیستی خود سوءاستفادە ابزاری می نماید کە این نیز عمدتا از جانب جناح موسوم بە میانەرو حکومت القاء و دیکتە میشود.

 دکترین نظام توتالیتر ایران در بازیهای درون جناحی چنان موفق عمل نمودەاند کە شبهەی تغییر حکومت توسط کسان میانەرو را در اذهان عمومی بوجود آوردەاند، بعضا این شبهات را نیز میان طیفی از پاسیفیستهای خارجی کە داعیەی مبارزەی مسالمت آمیز دارند، تقویت نمودەاند.

در اعتراضات خیابانی اخیر، مردم بوضوح کلیت نظام را نشانە گرفتە و شعارهای رادیکال دال بر سرنگونی کل سیستم سر دادند، در بخشی از شعارهایشان واضحا جناح موسوم بە میانەرو را مورد انتقاد شدیدتر قرار دادند بە نوعی کە توندروهای درون نظام میخواستند از این موضوع در راستای منافع خویش بهرەبرداری کنند، از رویدهای ماە ژانویە میشود استنباط نمود کە از جانب تودەهای مردم  خط بطلان بر کلیت نظام جمهوری اسلامی کشیدە شد فلذا برای برون رفت از این بحران میبایست سردمداران رژیم دنبال چارەجویی میگشتند و معمولا در برهەهای گوناگون تاریخی بە کرات جناح رفرمگرای حاکمیت درصدد نجات جمهوری اسلامی برامدە است.

محسن رضایی یکی از چهرەهای مخوف و بنیادگرای جمهوری اسلامی بودە است کە در مقاطع مختلف و در مانورهای قدرت بە میدان آوردە شدە است در واقع اینبار بعنوان سوپاپ اطمینان رژیم عمل نمودە است کە جهت مهار خیزشهای مردمی از طرفی و از جانب دیگر جلوگیری از  کودتای رفرمیستها به میدان آمدە است. در واقع نقش رضایی ناشی از بی اعتمادی هرچە بیشتر جناحهای رژیم است چون در موارد قبلی رفرمیستها از جانب بنیادگرایان و نهاد دیکتاتوری ولی فقیە چنان خطر محسوب نمیشدند بە خوانشی دیگر نیز میتوان اینگونە استنساج کرد کە حاکمیت در جهت مونوپول کردن هرچە بیشتر تک جناحی موتوربە میشود.

روژی کورد: جدای از اصلاح پذیر یا اصلاح ناپذیر بودن رژیم اسلامی ایران، انجام رفراندوم در ایران کنونی را تاچه حد به عنوان یک راهکار مقبول که پاسخگوی خواست عموم ملیتهای داخل ایران باشد، می بینید؟

امینی:  خود بانیان مسالەی رفراندوم اذعان نکردەاند کە مسالە رفراندم در باب تغییر حاکمیت است و مردم هم این را درک کردەاند.  جمهوری اسلامی فعلا در مقابل اچمزی مطلق قرار گرفتە است و همین منجر بە اتخاذ من نامش را  (ترفند رفراندوم میگذارم) ،   شدەاند این ماورای بحث بی درایتی چهرەهای مطرح کنندەی رفراندوم است کە بە لحاظ تئوریک و شخصیت سیاسی در داخل خود رژیم فاقد وجهەی درخورند، فلذا این یک مانور و سرگرمی بحساب میاید و ابدا همچون بازیهائی نمیتواند جمهوری اسلامی را از بحرانها رد کند .از دیدگاە من اصولا بر اساس هیچ استانداری نمیشود ابهاماتی تحت عنوان رفراندوم را بماثبە یک راهکار برون رفت از بحران ارزیانی کرد.

روژی کورد: مسئله رفراندوم هم در داخل رژیم ایران از سوی محمد خاتمی در زمان ریاست جمهوری اش و هم از سوی رفسنجانی در زمانی که به تضاد با خامنه ای برخواسته بود و نیز از سوی حسن روحانی در مراسم 22 بهمن امسال طرح شده اما در خارج از ایران نیز این درخواست وجود دارد، بنظر شما رابطه ای بین ایندو وجود دارد؟ اگر وجود دارد، وجود آنرا ناشی از چه می دانید؟

امینی: طیف وسیعی از اپوزیسون جمهوری اسلامی در خارج از کشور معتقد بە براندازی نبودە است و در مراحل متعدد در بازیهای درون حاکمیت بودە لیکن  ژست رفرمیستی گرفتەاند در واقع دیسکورس آنها با گفتمان سران رفرم نمای جمهوری اسلامی منافات چندانی نداشتە است اصولا هم رفرمیسهای درون حاکمیت و بخشی از فعالین سیاسی در داخل و خارج ایران برای جلوگیری از بقول خودشان تجزیە ایران در یک راستا و با دیدگاهی واحد و مشترک عمل نمودەاند. اساسا جدا از یک توهم توتالیتری تئوکراتیک کە حلقەی وصل این طیفهاست، در باب تحقق فانتزیای شوینیزم فارس طلبی و واهمە از فروپاشی ناسیونالیزم ایرانی اتفاق نظر دارند.

روژی کورد: افرادی که خواستار رفراندوم هستند هیچگونه آلترناتیوی را طرح نکردند تنها مسئله مورد اشاره آنها، نظارت بین المللی است، بنظر شما طرح این خواسته نشانگر از هراس آنچه تجزیه ایران نامیده می شود است؟ اگر بله، آیا این درخواست کنندگان و بانیان طرح آن می توانند تضمین کننده حقوق ملیتهای غرفارس در ایران باشند؟

امینی: سابقەی رفراندوم در جمهوری اسلامی دترمینیسم و جبری بودە است در اوایل پیروزی انقلاب مردمی نیز گفتد  شاە آری یا نە ؟ این در حالی بود کە مردم نظام شاهنشاهی را سرنگون کردە بودند. رفراندم مورد بحثشان نیز تحفەی از این بیشتر نخواهد بود.

جمهوری اسلامی بە درازی تاریخ حاکمیتش اعتقادی بە پرنسیپهای جهان شمول و استانداردهای بین المللی و حقوقی نداشتە است تا اینبار بدان عمل نماید و این در چهارچوب شعار و وعدەهای توخالیست. بلە سران جمهوری اسلامی و اقمارش هرگز این واقعیت را کتمان نکردەاند کە خطر تجزیە ایران آنها را تهدید میکند و این ناشی از ستمی است کە بر ملیتهای ایران روا داشتەاند و پتانسیل ملتهای ساکن ایران  جهت حق تعیین سرنوشت نیز در مقیاس بالای قرار دارد و شاید  در یک انتخاب ازاد هیچ یک از ملتهای ایران راضی نباشند بە هژمونی ملت فارس بر سایر ملتها رای اری بدهند.طراحان مسالە رفراندوم بعید میدانم استقلال رای ملتها برای تعیین سرنوشتشان را درک کنند.

روژی کورد: ملتهای غیرفارس و به ویژه کوردها و عربها، به سوی میل استقلال خواهی در حرکتند و این امر نمایان و مبرهن است، بنظر شما زمان این خواسته فرار سیده و زیربناهای آن وجود دارد؟ وجود این خواسته را تا چه حد به عنوان نشأ تلاشهای ایرانیان جهت طرح این خواسته می بینید؟

امینی: اصولا عصر ما بر اساس هویت طلبی ملی بنا شدە است و حق تعیین سرنوشت ملتها یک مقولەی فلسفی و حقوقیست .ملتهای داخل ایران بدلیل هژمونی فارسها در نظام سیاسی و فرهنگی ایران بە چنین ائتلاف نا همگونی مخالفند، تبعیضهای سیاسی در ایران بر اساس اختلافات نژادی و ملی نیز استوار شدە است کە این عموم ملتهای ایران را تشویق بە استقلال خواهی کردە است.

کوردها در این میان شاخصهای متفاوتری دارا هستند ، کوردها بر اساس یک تقسیم کلونیالیستی و نئوکلونیالیست در میان ٥ کشو (ایران، عراق، سوریە، تورکیە ، ارمنستان) تقسیم شدەاند، تقیسمی کە هیچگاە خودشان این تصمیم را نگرفتەاند و  آنها کتمان نکردەاند کە در جهت تاسیس کشور کوردستان مساعدت میکنند لازم بە ذکر است تاثیرات جنبش کوردها در هر بخشی ارتباطی دیالکتیک با همدیگر در بخشهای دگر داشتە و اصولا در دراز مدت مسالە کوردها بە همدیگر در بخشهای گوناگون بیشتر ارتباط دارد تا در ارتباط با ایران یا کشورهای دیگر منطقە  و این وجهە مسالە کورد را در چهارچوب کشوری واحد بنام کوردستان بیشتر تبیین میکند تا تفسیری از مستعمرەی کشوری همچون ایران بودن .

روژی کورد: اگر خودتان موضوعی را برای اشاره قابل ملاحظه و اهمیت می دانید، بفرمائید:

امینی:  تنها راهکار اصلاحات در ایران سرنگونی جمهوری اسلامی و تضمین دمکراسی بر اساس حقوق ملیتها و اقلیتهای قومیست کە میتواند بە نفع همگان باشد.

نظرات