رژیم جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس در سال ۱۹۷۹ تاکنون، تمامی تلاشهای خود را برای ایجاد فتنه بین کشورهای عربی بکار برده تا از هرگونه اختلاف پیش آمده میان این کشورها سوءاستفاده کند. رژیم ایران برای پیشبرد این سیاست خبیث، با ایجاد تفرقه و شکاف میان کشورهای عربی تلاش کرده تا برخی از رژیمهای عربی را از صف برادران خود خارج کند و برای تحقق این مساله، پاداش و پولهای زیادی را به برخی از گروهها و جماعتهای فعال در دنیای عرب داده است. جالب اینجاست که امروز رژیم جمهوری اسلامی ایران و مزدورانش نافرمانی حکومت قطر را غنیمت شمرده تا شاید این کشور عربی را به طرف خود بکشد و از نظام حکومتی عربی خارج کند.
دخالت آشکار ایران در امور داخلی کشورهای خلیج عربی این بار به واسطهی محسن رضایی، فرماندهی سابق سپاه پاسداران، و دبیرکل مجمع تشخیص مصلحت نظام در ایران، رخ داده است. رضائی، دفاع سرسختانهای از قطر به دلیل حمایت دوحه از گروهکهای تروریستی، داشته و به مملکت عربی سعودیه به دلیل انتقاد ریاض از نقش قطر در حمایت از تروریسم و ناامن و بیثبات کردن منطقه، حمله کرده است. در واقع، اینگونه اظهارات مغرضانه، مقاصد خبیث و اهداف توسعهطلبانهی ایران در قبال شورای همکاری کشورهای خلیج عربی و دنیای عرب را آشکار میکند. گفتنی است که ایران همچنان تلاش میکند تا به مملکت عربی سعودی ضربه بزند و این کشور مهم عربی را به انزوا ببرد که یقینا این مساله به هیچ وجه، قابل تحقق نخواهد بود و حملات رسانهای ایران در این راستا بیفایده است و تاثیری در روند سیاستهای ریاض و دیگر کشورهای خلیج عربی نخواهد داشت.
رژیم ایران برای تضعیف وحدت عربی از تمامی شیوههای فریبکارانه بهره برده است. رژیم تهران در زمینهی سیاست سخت به دنبال ایجاد فتنه و در زمینهی نظامی با پرورش و راهاندازی گروهکهای تروریستی تلاش میکند تا میان کشورهای عربی اختلاف به وجود آورد. در این راستا، در واقع مشکل تنها سیاستهای توسعهطلبانه و کینهتوزی فارسها به دنیای عرب نیست بلکه مزدوران عرب ایران در کشورهای عربی خطرناکتر هستند. لذلک، همهی ملت عرب به ویژه کشور قطر باید مواظب باشد و هرگونه نزدیکی به ایران یعنی همسویی با دشمن ملت عرب خواهد بود. چراکه، نزدیک شدن به ایران به معنای ورود به پروژهی جاهطلبیهای این کشور و حزب الله لبنان، الحشد الشعبی و حوثیها نمونههای بارز این مساله هستند.
بنابراین، موضع تهران در خصوص بحران قطر این مساله را نشان داد که علیرغم مخالفت جامعهی جهانی با سیاستهای مداخلهجویانهی ایران، ولی همچنان به رویکرد خصمانهی خود در قبال دنیای عرب پافشاری میکند. ایران، علاوه بر اینکه با حمایت از نزاعهای نظامی فتنه را گسترش داده تلاش دارد تا با نقض قوانین و کنوانسیونهای بینالمللی به درون کشورهای عربی نیز نفوذ کند.
به هر حال، دوحه باید این را درک کند که دنیای عرب تنها با وجود سیاستهای عاقلانه و حکیمانه که منافع و دستاوردهای آن را حفظ کند، سازگار است و با هرگونه مقایضه و ماجراجویی که امنیت و ثبات ملت عرب را تهدید کند، مخالف است و نزدیک شدن به ایران و شبهنظامیان وابسته به آن به معنای دشمنی با ملت عرب خواهد بود. و در صورت متحد بودن عربها در برابر جاهطلبیهای رژیم ولایت فقیه یقینا به سود آنها خواهد بود و هر حکومت عربی به رژیم ولایت فقیه ایران برای نفوذ به کشورهای برادر خود کمک کند بدون شک از ایران خطرناکتر خواهد بود.
در همین راستا، رژیم تهران باید این مساله را خوب درک کند که سیاستهای خبیث ایران که همیشه اساس آن ایجاد تفرقه، پرورش اختلاف، تضعیف کشورهای همسایه، شعلهور کردن آتش فتنه و نزاع بوده است یقینا روزی به درون جغرافیای سیاسی ایران منتقل شده و پیامدهای ناگواری خواهد داشت. چراکه، کشور ایران تقریبا همانند موزاییک است که از ملتهای مختلف با مذاهب متنوع تشکیل شده و جالب اینجاست همهی ملتهای ساکن این جغرافیا میانهی خوبی با رژیم فارسیسم ولایت فقیه و سیاستهای داخلی و خارجی آن ندارند. گفتنی است که تاکنون بسیاری از احزاب و نیروهای وابسته به ملتهای غیر فارس به مبارزه با رژیم تهران برخواسته و خواستار آزادی و رهایی از ایران شدند و در واقع، تمامی قوانین و کنوانسیونهای بینالمللی این حق را به این ملتها داده است تا اینکه مطالبات به حق خود را دنبال کنند. زیرا، رژیم ایران حقوق قومی و سیاسی آنها را ضایع و پایمال کرده و بدون شک حق تعیین سرنوشت یک حق کاملا منطقی و قانونی است.
با این وجود، اگر کشورهای منطقه و یا بینالمللی بخواهند همانطوری که رژیم جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی کشورهای منطقه مداخله کنند یقینا رژیم تهران تا این لحظه در قدرت نبوده است. به هرحال، حکمت در این است که نباید در امور داخلی کشورها دخالت کرد و یقینا روزی خواهد رسید که سیاستهای مداخلهجویانهی رژیم تهران و سپاه پاسداران در امور داخلی کشورها و حمایت آن از گروهکهای تروریستی به ویژه ایجاد اختلاف میان کشورهای عربی به درون جغرافیای سیاسی ایران منتقل خواهد شد.
مركز مطالعات و تحقيقات المزماة