بیش از هفتاد درصد مردم بلوچ زیر خط فقر مطلق یا در ردیف فقر خشن

0
1005

بیش از هفتاد درصد مردم بلوچ زیر خط فقر خشن قرار دارند یا فقر مطلق ،  وقتی می گوییم هفتاد درصد مردم بلوچستان زیر خط فقر مطلق قرار دارند در حقیقت فقط به نشر گزارش رسانه های حکومتی و نمایندگان مردمی در مجلس اکتفا کرده ایم که با درصدی از سانسور حقیقت مواجه است.

وضعیت زندگی مردم در بلوچستان طبق مشاهدات و تجربیات بیانگر آن است که بالای هشتاد درصد مردم بلوچستان زیر خط فقر مطلق قرار دارند. اگر بخواهیم خط فقر مطلق را در بلوچستان با توجه به تعاریفی که یک جامعه فقیر یدک می کشد مقایسه و به تصویر بکشیم،نیاز است تا وضعیت زندگی مردم را براساس شاخص های درآمد و مصرف در نظر گرفته و خط فقر مطلق واقعی را در بلوچستان مورد بررسی قرار دهیم.
وضعیتی که ما در بلوچستان از نظر شاخص فقر در ان قرار داریم بر می گردد به دو گزینه اشتغال و اقتصاد که بنابراین باید گفت مردم بومی بلوچستان از این دو گزینه محروم و نیازهای زندگی بصورت مقطعی و فصلی و از طریق مشاغل کاذب و اقتصاد ناپایدار بازار سیاه تامین می شود و ما واقف بر این امر هستیم تا زمانی که منابع ملی بصورت برابر و عادلانه در بین مردم تقسیم نشود ممکن نیست جامعه از ناهنجاری هایی که زاده فقر و بیکاری هستند رهایی یابد.
وقتی به وضعیت ،منابع ،معادن،موقعیت بلوچستان و اکثریت جمعیت بومی ان می نگریم سوالی مطرح میشود که منافع حاصله از این همه موهبت و سرمایه خدادادی چرا پاسخگوی نیازهای مردم بلوچ نیست و اصلا این منافع برای چه کسانی است و در کجا مصرف می شود که حتی ردی از خود در بلوچستان بجا نگذاشته تا از گرد و خاک آن نیز بومیان بهره مند شوند و در نتیجه بخشی از ملت بتواند با اکتفا به درآمد سالم نیازهای خود را تامین نمایند!
وضعیت بد بیکاری،محرومیت شدید ،توسعه نیافتگی ،تهدیدات خشکسالی و قحطی،وضعیت بسیار بد بهداشتی،درمانی ،بی سوادی و دهها مورد دیگر از جمله مرگ و میر بالا در بلوچستان با وجود سرمایه های بکر و فراوان خدادادی ،بدون اینکه فشاری بر اقتصاد کشور وارد شود چرا باید مردمان ما در حالتی اززندگی پر مشقت و رنج آوری قرار داشته باشند که فقط زنده و از زندگی کردن محروم و سرانه امید به زندگی به زیر یک باشد.
و با این سوال که چرا وضعیت غیربومیان در بلوچستان در سطح عالی و صاحب مشاغل و مورد حمایت دولت قرار داشته و به اندازه انگشتان دست غیربومیانی از نوع بیکار و فقیر در بلوچستان وجود نداشته باشند .
و اینکه اگر بدون در نظرگرفتن مشاغل اداری که کلا در دست غیربومیان می باشد به ارگانهای نظامی بپردازیم ،چرا نباید مردم ما در این ارگانها به ازای حداقل ده نظامی به دو مشغول می گشت،در این صورت  وضعیت  بدین گونه نبود که بالای هشتاد  درصد بومیان زیر خط فقر مطلق قرار بگیرند.
جدا از این موضوع اگر منافع حاصل از اشغال مشاغل اداری و نظامی بتوسط غیربومیان و دولت به حداقل چهل درصد این درآمد در بلوچستان صرف می گشت ،به صراحت بادید اذعان کنیم که باز هم وضعیت فقر مطلقی امروز وجود نداشت و می توان چنین استنباط کرد که بجای فقر مطلق مردم ما در ردیف فقر نسبی قرار داشتند،و درآمد و هزینه مصرف آنان بدون پس انداز حداقل برابربود.
اما امروز مردم ما در شرایطی قرار گرفته اند که قادر به فراهم نمودن نیازهای اولیه و اساسی خود،خصوصا اولین نیاز که سلامت جسم و تغذیه مناسب است نیستند!
اگر بخواهیم به شاخص فقر در بلوچستان بپردازیم با توجه به آمار و گفتار خود حاکمیت با شاخص آماری بالای هفتاد درصدی ،می توان چنین استنباط موضوع کرد که جامعه بلوچستان فقیر تر از فقرمطلقی است که حاکمیت پس از سه دهه اعتراف به آن نموده است یعنی ما در پایین ترین رده های در آمدی و یا در ردیف خط فقر خشن قرار داریم.
فقری که مردم را بسوی مرگ های ناخواسته کشانده واز آن می توان بعنوان مرگ رقابتی یاد کرد.تامین نیازهای زندگی روزمره به قبول شرایط سخت و تن دادن به اموری که شانس زنده بودن در چنین مشاغلی پنجاه به پنجاه است. و چنین است وضعیت مردم در بلوچستان،و البته ناگفته نماند که کمتر از ده درصد مردم بلوچ در مشاغل دولتی در رده های پایین اداری اشتغال یافته و اما درآمد با مصرف هماهنگ نیست و یک در گرو نه است.
سرزمینی با منابع و معادن سرشار و بهره مند از بهترین موقعیت اقتصادی با برخورداری از مرزهای ابی وخاکی طولانی و از سویی بعنوان جوانترین استان کشور،با جمعیت پایین چرا باید در ردیف کم درآمدترین و از سویی در ردیف خط فقر خشن قرار گرفته باشد.و همانگونه که عرض کردم اگر منابع و موقعیت های آن را در نظر نگیریم اداره بوم به بوم و یا همان استخدام بومیان در مشاغل و ادارات فعلی با توجه به جمعیت پایین استان ،بلوچستان را در صدر استانهای غیر فقیر قرار می داد.
چه عواملی دست در دست هم داده و نابودی این ملت و سرزمین را می خواهد و کدام نگاه است که به تغییر این وضعیت رضایت ندارد و جزء نگاه دشمن گونه ، مردمان بلوچ را هرگز بصورت دوست نپنداشته و نمی پندارد؟
و چه راه حلی با توجه به آثار جنایت و تجربه چند دهه این باور را بارور می کند که جزء اداره بوم به بوم راه دومی برای زدودن آثار جنایت نیست و در این صورت است که مردم ما به امنیت و عدالت دست خواهند یافت. بنابراین مردم ما باید هوشیارانه و عاقلانه انتخاب نمایند ،و بدانند آبادانی بلوچستان تنها با اداره بومی بلوچستان ممکن است و لا غیر.
محمود بلوچ

Comments

comments

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here