مروفایتی: مسعودی فرید ، معاون اجتماعی سازمان بهزیستی ایران، از شناسایی ۷۰ هزار کودک کار و خیابانی در کشور خبر داد.
وجود این شمار گسترده از کودکان کار و خیابانی در حالیست که امیر حاتمی، گزینه پیشنهادی حسن روحانی برای وزارت دفاع، روز پنجشنبه ۲۶ مرداد، افزایش موشک‌های بالستیک و کروز و همچنین حمایت از نیروی قدس سپاه پاسداران را از جمله برنامه‌های خود اعلام کرد و «انعقاد قراردادهای پرهزینه نظامی و تبدیل منطقه به انبار سلاح و مهمات» و «بودجه پایین دفاعی» ایران در مقایسه با کشورهای منطقه را از جمله چالش‌های وزارت دفاع دانست.
مسعودی‌فرید، افزود: « آمار کودکان خیابانی و کار در مراکز کودک و خانواده در سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافت.»
وی با اشاره به اینکه خوشبختانه در سال‌های اخیر حساسیت مردم نسبت به کودک‌آزاری افزایشیافته است عنوان کرد: در سال گذشته ۱۳ هزار تماس در ارتباط با کودک‌آزاری با اورژانس اجتماعی برقرار شده است.
به گزارش قبلی تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از میزان، احمد خاکی گفته بود: ۴ هزار کودک کار و خیابانی در سطح شهر تهران، طی یک سال و نیم، شناسایی شده اند.
و نیز،
احمد خاکی اظهار کرده بود: جمع آوری متکدیان از سطح شهر تهران بر عهده سازمان بهزیستی کشور نیست و این سازمان در کنار سایر نهاد‌های فعال در این حوزه اقداماتی را انجام می‌دهد.
وی افزود: در حوزه ساماندهی متکدیان، وظایفی برای سازمان بهزیستی کشور تعریف شده، اما این طور نیست که مسئول اصلی در این حوزه سازمان بهزیستی باشد.
بنظر می رسد که با توجه به وخیم تر شدن وضعت اقتصادی در ایران، آمار اعلام شده اسز سوی وی چندان هم صحیح نباشد.
طبق آخرین اطلاعات مرکز آمار ایران در سال 1392 شمسی، 1 میلیون و 700 هزار کودک در ایران به صورت مستقیم درگیر کار هستند و بررسی‌ها نشان می دهد هر کودک ماهیانه 80 تا 100 هزارتومان درآمد دارد.
در همان زمان، دانشور، عضو اتاق بارگانی ایران گفته بود، همچنین 915 هزار کودک نیز به عنوان کودک خانه دار به ثبت رسیده که از این تعداد 98.9 درصد دختر هستند و آمار بهزیستی در سال 89 نیز نشان می دهد که تنها 6 هزار کودک خیابانی ساماندهی شده است که نشان می دهد عملکردها در این بخش ناچیز بوده است.
مقاوله نامه شماره 138 که به تعیین سن حداقل کار کودک و مقاوله نامه 182 که محو بدترین اشکال کار کودک را دنبال می کند توسط ایران در سال 80 پذیرفته شد و ایران به آن پیوسته است.
قبل از الحاق ایران به مقاوله نامه کار کودک، در سال 83 نیز آئین نامه ای در این زمینه با همراهی کارگران و کارفرمایان تدوین شد اما تا به امروز هیچگونه تعامل و پیگیری در بازنگری مفاد آن و چگونگی تنظیم گزارشهای سالیانه وجود ندارد.
