فشار بر اقلیتهای دینی و نوکیشان در ایران، طی مدت دو سال اخیر سرعت و شتاب و گسترش بیشتری یافته است. این در حالیست که حسن روحانی وعده بهبود وضعیت را داده بود. سازمان عفو بین الملل نیز از افزایش سرکوب در ایران طی دوره حسن روحانی خبر داده است. از اینرو مصاحبه ای داشته ایم با یکی از فعالان حقوق مذهبی و مدنی بنام مستعار ایزاک ساکن در ترکیه.
مروفایتی: مشکلات اقلیتهای دینی و بویژه زردشتیان در ایرن چه هست؟ لطفا تشریح کند.در یك كلام ساده و شفاف بگویم كه اقلیتهای دینی و مذهبی در ایران و جمهوری اسلامی حق هیچ گونه تبلیغ توضیح و حتی انجام فرایظ دینی برای اشخاص نو كیش و به دین را ندارند و هرگونه تبلیغ در مورد هر دینی و هر آیینی و حتی جذب اشخاص و گرد همایی هایی بیشتر از ٤-٥نفر جرم وفعالیت علیه نظام محسوب میشود .
ایزاک: دامنه مشکلات در این زمینه بسیار فراگیر و ورسع و ملموس می باشد. عضویت مجلس خبرگان نمایندگی، مجلس شورای اسلامی، پست ها و انتصابات حساس دولتی و مشاغل قضایی به هیچ عنوان در ایران به اقلیتهای مذهبی داده نمیشود. از استخدام در ادارات دولتی و حتی پذیرش دانشگاهها اگر متقاضی در بخش دینف دینی غیر از اسلام اختیار کند، تمامی امتیازات از وی گرفته میشود و در عمل برخورداری از پرستشگاههای مذهبی و برگذاری آیینها و مرسام مذهبی و تبلیغ مسالمت آمیز به طور کلی ممنوع بوده و این حقوق سلب شده است. در مقابل، رژیم ایران دست به تخریب مكانهای مقدس زرتشتیان و بازداشت و حتی اعدام نوكیشان و به این دین و ادیانی از قبیل مسیحیت زده است و در این زمینه ابائی از هیچ نهاد و سازمان جهانی حقوق بشری و حتی تحریمها نیز ندارد. هرگونه فعالیت دینی و دسترسی به رسانه ها و انتشارات كتاب برای اقلیتهای دینی غیرممكن است و با تعصبات ناروا یك شخص مسلمان و مخالف با نظام حكومتی جمهوری اسلامی را كافر و نجس میدانند.
مروفایتی: راه چاره برون رفت از این مشکلات در ایران چند ملیتی و چندمذهبی را در چه می بینید؟
ایزاک: در قالب این رژیم و قانون اساس اش هیچگونه راه برون رفتی وجود ندارد چرا که این رژیم بر اساس ولایت مطلقه فقیه و انکار دیگر ادیان و حتی سنی مذهب ها برپا شده و حکمرانی می کند. تنها راه ممكن در این رابطه به رسمیت شناختن اقلیتهای دینی و مذهبی و قبول كردن تمامی هموطنان و شهروندان به عنوان فرد ایرانی با تمام حقوق برابر و حق آزادی قلم و زبان و بیان و افكارو جدایی دین از سیاست میباشد که همچنانکه گفته شد در قالب این ساختار کنونی موجود در ایران نمی گنجد. در ایران باید سیستمی حکومتی برپا شود که در آن دین از سیاست جدا بوده و حقوق بشر به مثابه اصلی قانونی و شرعی و واقعی پذیرفته و اجرا شود.
مروفایتی: در پایان اگر نکته ای را لازم می بینید که اشاره بکنید، بفرمائید.
ایزاک: به طور كلی، جو حاكم بر ایران زیر سایه ستم نظام جمهوری اسلامی، امنیت محور ساخته است. البته منظور از امنیت، امنیت خود سیستم و نظام است نه امنیت اجتماعی مردم و از انجائیکه منافع مردم و دولت به کلی از هم جداست در نتیجه این تامین و حفظ امنیت دولت، سبب فشار بر مردم و به ویژه دگراندیشان شده است. هر نوع فعالیتهای مذهبی مدنی و فرهنگی نظیر انجمنهای محلی، گردهمهایی های بیشتر از ٤نفر و آموزش ادیان غیر از اسلام، برای حاكمیت ایران متضاد با امنیت كشوری تلقی میشود.
فضای سركوب و ارعاب خفقان در ایران هر روز بیشتر و بیشتر میشود. دستگیری زدرشتیان و کوردهای یارسان نیز به دلیل اینکه فاقد هرگونه پشتیبانی بین المللی نظیر آنچه برای بهائیان وجود دارد می باشند، برای رژیم ایران آسانتر است. الیته این به این معنا نیست که سرکوب مسیحیان و بهائیان در ایران کم بوده یا وجود ندارد. رژیم ستم و فشارهایش را به حدی رسانیده است که آشکارا آنها را مجبور به ترک کشور، مصادره اموال و تخریب مکانهای مذهبی شان می کند. جامعه جهانی نیز تاکنون در این زمینه سکوت برگزیده است. این سکوت باید شکسته شود و تحریمها علیه ایران باید، مسائل مبتلا به حقوق بشر را نیز در برگیرد و تنها به تحریمهای اتمی اکتفا نشون.
به امید ایرانی آزاد در سایه دمكراسی و راستی
