روزنامه نگاران از این موهبت برخوردارند که بتوانند به طور مستقیم با مردم و حتی قدرتمندترین و معروف‌ترین افراد صحبت کنند. دیگر حرفه‌ها چنین موقعیتی را در اختیار ندارند و به همین دلیل روزنامه نگاران باید از این مزیت منحصر به فرد خود به نحو احسن استفاده کنند. بر اساس یک قانون تخمینی، هر روزنامه نگار و حتی روزنامه نگار علمی، به طور متوسط باید بتواند هر روز با 3 نفر جدید ارتباط برقرار کند.
بزرگترین مزیت ملاقات با دانشمندان به طور خصوصی و فراتر از دیدار آنها در جلسات سخنرانی عمومی‌و یا کنفرانس‌های خبری این است که در جریان یک دیدار خصوصی، نکات بیشتری از آنچه در پشت پرده یک رویداد خبری در حال اتفاق افتادن است، آشکار می‌شود. هر جایی که یک دانشمند و یا محقق را به طور غیررسمی‌و شخصی ملاقات می‌کنید مانند حاشیه یک کنفرانس یا آزمایشگاه، یا در محل کار و یا هر جای دیگر، او احساس آزادی بیشتری برای سخن گفتن دارد، ممکن است او آزادانه‌تر نسبت به یک جلسه عمومی‌نکات بیشتری را برای شما توضیح دهد. البته در خلال مصاحبه با چنین محققینی ممکن است آنها از شما بخواهند بخش‌هایی از گفت‌وگویشان را به دلایلی غیر رسمی‌و غیر قابل انتشار تلقی کنید (Off the record). شاید آنها به نتایج اولیه رسیده باشند که هنوز برای اطلاع رسانی عمومی‌آماده نیست و به همین دلیل ممکن است موافقت کنند در فرصت دیگری به شما اطلاعات دقیق تری را بدهند.
روزنامه نگاری که به این توافقات احترام بگذارد می‌تواند روابط خوبی با دانشمندان بر قرار کند ، با آنها در تماس بماند و دوباره در آینده به موضوع مورد گزارش خود بازگردد. داشتن ارتباطی خوب با دانشمندان برای گزارش‌های علمی‌یک سرمایه گذاری ارزشمند به شمار می‌رود.
