ژینگەوان: مدت ۱۰ روزی است کە در منطقه‌ی “سَرشیو” مریوان از شهرستان‌های استان کردستان صدای اعتراض‌هایی گسترده به گوش می‌رسد. گزارش‌ها حاکی از آن است که شهرداری مریوان در دره‌ای به اسم “سماقان” در منطقه‌ی “سَرشیو” مریوان و در مجاورت روستای “گُماره‌لَنگ”، قصد تخلیه‌ی زباله‌ی شهرهای مریوان و سروآباد و شهرک‌های هجرت و کانی‌دینار را دارد.
مردم این منطقه در اعتراض به این تصمیم شهرداری و برای حفاظت از طبیعت منطقه، مدت ۱۰ روز است که در دره‌ی “سماقان” در چادرهایی اسکان گرفته‌اند و با توجه به تهدیدهایی که از سوی فرمانداری، شهرداری و ارگان‌های نظامی می‌شوند، به هیچ عنوان تصمیم ندارند آنجا را ترک کنند. حتی در این مدت حدود ۲۰ تن از آن‌ها بازداشت شده و پس از چند روز به قید وثیقه آزاد شده‌اند.
سال‌های قبل زباله‌ی مریوان در مجاورت روستای عصرآباد همین شهر تخلیه و سوخته می‌شد، اما طی اعتراض مردم این روستا در سال گذشته و حمله‌ی آن‌ها به ماشین‌آلات شهرداری، شهردار طی قراردادی با مردم این روستا، تا پایان سال ۹۵ اجازه‌ی تخلیه‌ی زباله در این منطقه را داشت. شهرداری پس از انتخاب “سماقان” نیز، با اعتراض گسترده‌ی منطقه‌ی “سَرشیو” روبرو شد.
در تصاویر و فیلم‌هایی که توسط معترضین در فضای مجازی پخش شده است، مردم خشمگینی را خواهیم دید که در برابر ارگان‌های نظامی ایستادگی می‌کنند و جلوی ماشین‌آلات شهرداری می‌خوابند و به هیچ عنوان تسلیم این تصمیم نخواهند شد. همچنین شب و روز در چادرهایی دستساز و در هوای سرد و بارانی، از این مکان محافظت می‌کنند.
مردم منطقه‌ی سَرشیو طی پیام‌هایی در فضای مجازی و شبکه‌های کُردزبان خارج کشور، خواستار پشتیبانی مریوان و تمامی فعالان زیست‌محیطی مریوان و کردستان شده‌اند، تا در برابر این فعالیت ضد محیط‌زیست شهرداری مریوان به اعتراض برخیزند و از انجمن زیست‌محیطی “سبز چیای مریوان” خواسته‌اند که به صورت جدی واکنش نشان داده و به یاری آن‌ها بروند.
در بیانیه و پیام‌های اعتراضی آن‌ها نیز، خواستار حل بنیادی این مشکل بزرگ شده‌اند و از مردم تمامی مناطق روستایی مریوان می‌خواهند که به هیچ وجه نگذارند شهرداری از مناطق طبیعی آن‌ها برای تخلیه‌ی زباله استفاده نماید، بلکه با ساخت کارخانه‌ی بازیافت زباله، این معضل را حل کنند و این اعمال ضد محیط زیست شهرداری و فرمانداری مریوان را به شدت محکوم می‌کنند.
لازم به ذکر است که منطقەی طبیعی سماقان دارای طبیعت بکری می‌باشد و تفرجگاهی است برای مردم منطقه و چندین چشمه در آن مکان می‌جوشد و از طریق جویباری به رود “گاران” می‌ریزد. با تبدیل شدن این منطقه به زباله‌دانی، این طبیعت از بین رفته و همچنین به دلیل دود سمی حاصل از سوختن این زباله‌ها، درخت‌های منطقه آسیب دیده و عاملی است برای انتشار انواع میکروب‌ها و بیماری‌ها و سرطان.
