ترجمه: شورش روژهلاتی (همکار روژی کورد در داخل)
ستفان مانسفیلد، نویسندە و روزنامە‌نگار پرفروشترین روزنامە جهان، “نیویورک تایمز”، در نسویل تنسی، سمیناری رادر رابطه با تاریخ کورد و کوردستان برگزار نمود و طی آن حمایت خود را از تشکیل دولت مستقل کوردی اعلام کرد.
در این سمینار، مانسفیلد از طریق بازگویی داستان و سرنوشت سە زن کورد، کە یکی از آنها “بیان سامی عبدالرحمان”، نماینده حکومت اقلیم کوردستان در امریکا است، در مورد داستان و تاریخ کوردها صحبت کرد.
مانسفیلد این چنین صحبتهایش را آغاز کرد: “مردمانی هستند که بیشت از ۳۵ میلیون جمعیت، بزرگترین جمعیت جهان کە هنوز فقدان سرزمین مختص به خودشان هستند اما گمان میرود ملت جدید جهان امروز باشند، نامشان کورد است، میخواهم کمی از داستان کوردها را برایتان بازگو کنم.
وی در ادامە چنین می گوید: “شاید در مورد کوردها خیلی چیزها بدانید، شاید عکس و صورت زیبای کودکان کورد را در روزنامه‌‌ها و تلویزیونها دیده باشید، یا اگر ماست میخورید و از آن لذت میبرید، صاحب کومپانی ماست چوبر، حمدی اولیکا، او نیز کورد است. اگر عکس پیشمرگ و گریلاها را دیده باشید، آنها هم زنان و مردان کورد هستند، به راستی اگر دقت کنید بعضی از مردان کورد بسیار زیبا و خوشتیپ هستند.
ستفان در ادامه سمینار که به گونه‌یی بسیار قابل توجه و با زبانی ساده و خودمانی اجرا شد به نکته اصلی اشاره کرد و گفت: تنها خواسته آنها این است که داشته باشند از آن خودشان(در این لحظه نقشه کوردستان هم روی صفحه ظاهر شد)
ستفان ادامە داد و گفت: کوردها در خاورمیانە می زیند و در میان قسمت در کشورهای ترکیە، سوریە، ایران و عراق تقسیم شدند. اما آنها کشور خود را میخواهند، کوردستانی آزاد و مستقل.
مانسفیلد به تفاوت کوردها با دیگر مسلمانان اشاره کرد و گفت: “کوردها با همه مسلمانان دیگر متفاوتند، زنهایشان رقص و پایکوبی مختلط برگزار می کنند، موسیقی می نوازند، وارد جامعه میشوند، کار میکنند و دیپلمات هم میشوند.
او به داستان زنی با نام گرترود بل از بریتانیا که مادرش کورد است پرداخت. مادر این زن کورد است کوردی از عراق و بر شش زبان زنده دنیا تسلط داشت، کوهنوردی ماهر و دانش اموخته دانشگاه اکسفورد و در اروپا کوهی به اسم او نام گذاری شده است. همچنین توریست و نویسنده معروفی است که در زمان جنگ جهانی اول در قاهره به عنوان نماینده بریتانیا خدمت کرده و به راهنمای سربازان جهت عبور از بیایانهای آن کشور بود، در سال ۱۹۲۱ تلاش بسیاری در رابطه با آبادانی کشور عراق بعمل آورد و موزه عراق با همکاری و تلاش وی ساخته شد.
سپس بحث را به اشتباه تاریخی وینستون چرچیل، لارونس کشاند و گفت این دو تن و نیز گرترود بل که هرسه آنها تاثیر بسزایی بر جهان داشته اند، اما این سه تن که از معماران عراق محسوب می شوند، اشتباه فاحشی کردند، آنها کوردها را فراموش کردند. نباید این چنین میکردند، زیرا کوردها از نظر فرهنگی بسیار متفاوت و جای تامل هستند، آنها عرب نیستند و اگر انجیل را بخوانید خواهید دانست کە آنها نقش مهمی داشته و ملت بسیار بزرگی بوده‌اند.
این هرسه در مقابله با دولت ترک اینکار را انجام دادند، کوردها را مانعی بین شیعه و سنی قلمداد کردند در حالیکه کوردها هرچند برخی از انها سنی و برخی شیعه اند اما توجه خاصی به این امر ندارند و تمامی هم و غمشان، کورد بودنشان است.
در ادامە سمینار، وی از زن کورد دیگری سخن گفت: “نیشتمان”، زنی کە بە دلایلی نمیتوانم تصویرش را نشان دهم، سال ۱۹۱۸ متولد شد، صدام حسین که مخالف و دشمن کوردها بود تصمیم گرفت شهر او، حلبجه را بمباران شیمایی کند، هواپیماهای صدام آمدند وحلبجه را با گازهای شیمایی مختلف بمباران کردند. مردم مردند و مردند، مردنی غم‌انگیز، بیشتر از ۵ هزار نفر کشته و عده زیادی شیمیایی شدند (در این عین تصویر عمر خاور را نمایش داد، مردی که نماد حلبجه شد، مردی که پسرش را در آغوش گرفته بود و جان داد)، نیشتمان در این جنگ پدرش را از دست داد، مادرش زنده ماند اما بعدها وی را نیز با عده‌ای دیگر از کوردها در گورهای دسته جمعی کشتند، مادرش را هم بعهدها از روی دی‌ان ای، در جمع کشته شدگان در گورهای دسته جمعی پیدا کردند. کوردها واقعا متفاوتند؛ با همه این مشکلات و کشتارها از بین نرفتند و هر سال هم برای شهیدان حلبجە مراسم یادبود برگزار میکنند. (در این حین تصویر جوانی با لباس کوردی را نمایش میدهد کە کنار گور دسته جمعی شهیدان حلبجە در حال گریە کردن است)، اما بدانیم چە بر سر “نیشتمان” امد؟ نیشتمان حالا یکی از زنان پیشمرگە است کە علیە داعش و در راە کوردستان میجنگد (حضار دست زدند)، داعشیها تفکر عجیبی دارند، آنها معتقدند اگر به دست زنها کشته شوند به بهشت نمیروند
بعد از سومین زن کورد صحبت کرد، “بیان”، بیان دختر سامی عبدالرحمان است، سامی یکی از رهبران بزرگ کورد بود که علیه رژیم عراق مبارزە کرد، این بسیار خوب انگلیسی خوب صحبت میکرد، پدر و مادر نیشتمان در میان کوهها زندگی سختی داشتند، سامی چون زبان انگلیسی را خوب حرف میزد و مترجم بود مکان مخصوصی نداشت و همیشه در میان کوهها در حال رفت و امد بود، متاسفانه سال ۲۰۰۴ سامی و پسرش در یک انفجار از طرف گروههای اسلامی شهید شدند.
بعدها،” بیان” روزنامه نگار شد و همیشه مشغول و سرگرم گزارش اخبار و اطلاعات پیشمرگها و کوردستان بود. اکنون بیان نماینده حکومت اقلیم کوردستان در امریکا است، او واقعا زن توانایی است.(تصویر بیان نمایش داده میشود و حضار همگی برای او کف میزنند) او بیشتر وقت خود را صرف انتقال نیازها و درخواستهای کوردها بە امریکا کرده است.
سخن پایانی: “اکنون حدود سی و پنج میلیون کورد چشم انتظار هستند تا به عنوان ملت در زمره خانواده ملتهای آزاد و مستقل، متولد شود، من از آنها پشتیبانی و حمایت خواهم نمود، امیدوارم شما هم آنها حمایت کنید.”
نظرات
