پرزیدنت بارزانی در میان مردم شهر آمدی به طور واضح اعلام کرد کە هیچگونه آلترناتیوی وجود ندارد که ملت کورد را به استقلال برساند و رفراندوم در وقت تعین شده برگزار خوهد شد. وی همچنین مدل دولت آینده‌ی کوردستان را به شکل فدرالی اعلام کرد.
ما پس از سقوط صدام درصدد تشکیل یک دولت بر اساس شراکت و یکسانی بر آمدیم، اما پس از مدت کوتاهی متوجه شدیم همان فرهنگ و تفکر بعثی هنوز در بغداد به قدرت خود باقیست. ما دیگر خدمتکاری برای بغداد را قبول نخواهیم کرد.
در مدت ١٠ سال هیچگونه میلی دال بر به رسمیت شناختن نیروهای پیشمرگ کوردستان از سوی یمامداران بغداد دیده نشد، اما در ٢ ساعت حشد شعبی را قانونی کردند و میلیاردها دینار بودجه برایش اختصاص دادند.
سال ٢٠٠۵ کە قانون اساسی عراق نوشته شد، با تلاش فراوان توانستیم ماده ١۴٠ در مورد مناطق تعریب شده در قانون اساسی جدید بگنجانیم، اما اکنون خود بغداد می‌گوید ماده ١۴٠ به تاریخ سپرده شده است.
اما واقعیت آن بود که قانون اساسی تنها به منظور تثبیت قدرت حاکمان بغداد بود و آنچه ما تصور می‌کردیم که آنان همپیمان ما هستند عکس آن از آب در آمد.
جالب این است که اکنون بغداد می‌گوید باید بر اساس قانون اساسی اقدام کنیم، اما سوال این است شما که بودجه کوردستان را قطع کردید، نیروهای پیشمرگ را رسمیت نبخشیدید، ماده ١۴٠ را اجرا نکردید، بر پایه‌ی کدام قانون اساسی بود؟
ما بر اساس این ظلم های مجلس و عکومت فاشیستی عراق، می‌گوییم که خودتان را خسته نکنید، صدای شما به کوردستان نمی رسد.
حکومت بغداد می‌گوید، اگر کار به جایی رسیده که رفراندم برگشتی ندارد، باید به مرزهای قبل از ٢٠٠٣ برگردید، و این یعنی باید از کرکوک، شنگال، مخمور، زوممار، مندلی، خانقین و چندها مناطق دیگر عقب نشینی کنیم، اما این مناطق که شما دو دستی تسلیم داعش کردید، ما با خونهای گرانبهای جوانان این ملت آزاد کردیم و این برای ما خط قرمز است و ملت کورد آن را قبول نخواهد کرد.
اکنون ما به عنوان ملت کورد دو راه بیشتر در پیش نداریم:
یا اینکه باید زیر دستی سلطەگراان را قبول کنیم یا اینکه باید به استقلال برسیم.
خدا شاهد است ما با نیت پاک دست دوستی و برادری به سوی آنان دراز کردیم، اما نتیجەاش همه این ظلمهایی بود که در حق ما کردند.
اما من سوال می‌کنم، بهتر است ما دو همسایه خوب برای هم باشیم، یا اینکه در یک چهارچوب زندگی کنیم که هر روز دعوا و درگیری داشته باشیم؟
من به ملت کورد اعلام می‌کنم که باید اراده‌ای پولادین داسته باشیم، و این اراده خود ضامن تعقق خواستهای مردم کوردستان خواهد بود.
در مورد واکنش کشورهای جهانی:
هیچوقت ما نگفته‌ایم که فلان کشور برای ما استقلال و آزادی را به ارمغان خواهد آورد و اگر بر این عقیده باشیم، هیچوقت استقلال را نخواهیم دید.
این ما هستیم که باید در پی حق خود برآییم، و ما ١٠ برابر بهای آزادی و استقلال خویش را دادەایم.
تاکنون هیچ کشوری هم نیامده که بگویید ما مخالف استقلال و رفراندوم کوردستان هستیم، فقط می‌گوییند که کنون وقت این رفراندوم و استقلال نیست.
اما وقتی ما می‌پرسیم کی وقت رفراندوم و استقلال کوردستان است، هیچگونه پاسخی دریافت نمی‌کنیم، در همین رابطه هم دیروز با یک هیئت دیدار داشتم.
من به مردم کوردستان می‌گوییم که به خبرهای هدفدار گوش نکنند. تاکنون نیز آلترناتیوی بجای رفراندوم وجود ندارد که ما را به استقلال برساند و به صراحت اعلام می‌کنیم که رفراندوم به تعویق نخواهد افتاد.
لازم است بگوییم که این مردم کوردستان هستند کە به رفراندوم شرعیت می‌بخشند نه اینکه از بیرون برای رفراندوم شرعیت بیاورند.
ما انتظار داشتیم کشورهای غربی به دنبال رشادت پیشمرگها و داستانهای افسانەای که ثبت کردند، خود کشورها در قبال مبارزه با تروریسم داعش، اعلام کنند که استقلال حق این ملت است، اما علیرغم همه ادعاها در مورد حق تعیین سرنوشت و کرامت انسان، کاملا بر عکس آن را مشاهده می‌کنیم، و ما نیز اعلام می‌کنیم این درخواست شما نزد ما خریداری ندارد.
نظرات
