زلزله کرماشان تمام شد، اما آلام و رنجهای مردمان این استان که مقام اول را در فقر و بیکاری در سراسر ایران به خود اختصاص داده است، هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد. خودکشی بازماندگان بی سرپناه این زلزله روندی چشمگیر را شروع نموده است. سرکوبها، دستگیریهای و کشتار عمدی در زیر شکنجه نیز در این استان در قیاس با تمام ایران، تاسف برانگیز است.
روژی کورد: یکی از بازماندگان زلزله اخیر استان کرماشان، اهل روستای “تپانی” واقع در دشت ذهاب در شرق کوردستان، در نامه ای سرگشاده که به مرکز روژی کورد نیز ارسال شده است، از مشکلات و مصائب مردمان این روستا و منطقه اشان می گوید.
متن نامه بشرح ذیل است:
من یکی از اهالی روستای تپانی هستم
روستای “تپانی” از توابع “دشت ذهاب” در استان کرماشان، یکی از آن روستاهائی است که در زلزله این استان، به طور کامل و به میزان صدرصد تخریب شده است.
روستای تپانی یکی از آن روستاهائی است که دولت جمهوری اسلامی ایران، از لحاظ امنیتی و به دلائلی که تاکنون برای هیچ کس مشخص نیست، بر روی آن زوم کرده است این امر سبب بلاتکلیفی بیشتر و نقض حقوق ساکنین آن شده است. مردمان روستای تپانی از دیدگاه رژیم اسلامی ایران و حتی دولت روحانی با یدیدگاهی منفور و غیرانسانی نگریسته می شوند و حتی کمک های مردمی ای را که از سوی دیگر شهرهای اطراف برای تپانی ارسال شد را مصادرهنمود.
منبع عمده درآمد مردم این روستا یعنی دامهایشان در این زلزله از بین رفت، من یکی از اهالی روستای تپانی بوده و شاهد هستم که تبعیضی که در روستای تپانی هست در دیگر نقاط شاید بسی کمرنگ تر باشد، هرچند که تمامی استان کرماشان و بویژه دشت ذهاب از لحاظ بهداشتی، خدمات اجتماعی و رفاه و امید به زندگی، واقعا درشرایط وخیم و توام با تبعیضی مضاعف زندگانی می نمایند.
از زمان وقوع زلزله تاکنون، هیچ اکیپ گزشکی ای به روستای تپانی مراجعه نکرد، مجموع این سیاستهای تبعیض آمیز و ناقض حقوق بشری آشکار، سبب گردید تا مردم این روستا محل زندگی و کاشانه خود را ترک کردند تا شاید در جاهایی دیگر با آرامشی هرجند نسبی مستقر شوند و از امکانات بهداشتی و بیشتر گرمایشی بهره مند شوند.
روستا تپانی در این زلزه شهیدانی زیادی داشت که شماری از آنان کودکانی رعنا بودند که بهار عمرشان چندان طولانی نبود. اسامی برخی از شهدای این روستا در زلزله:
- لیلا صفری
- مبینا صفری
- عبدالباسط صفری
- مریم صفری
- سارینا صفری
- ولی صفری
- شوکت احمدی
- چرو قنبری
اینک که زمان زیادی از زلزله خانمانسوز کرماشان سپری شده است، با شعارهای بی اساس دولت و وعده های بی بنیاد آن؛ آیا واقعا می توان به زندگانی امیدوار بود؟ برای ساختن مجدد خانه ها، دولت به زلزله زدگان اعلام نموده که به آنها وام پرداخت می نماید، سوال اینجاست “آیا با وام کار مردمان این منطقه زلزله زده درست خواهد شد”؟ آیا گره ای از مشکلات بی حد و نصابشان باز خواهد شد؟ قبل از زلزله نیز، مدمان این منطقه محروم، زندگیشان چنگی به دل نمی زد، شاید زلزه سبب شد تا مردمان دیگر، به آزار و آلام مردمان این منطقه محروم، پی ببرند. به عنوان مثال، مردمان این منطقه و روستای تپانی، هیچ منبع درآمدی ندارند حتی تلاش برای تامین نان و معاش روزانه برای خانواده شان، یک بحران راذبه ارمغان خواهد اورد و آن مرگ است.
کمکهای دولت و رژیم ، تنها در حد شعار بوده و هست نه عمل. بیشتر سالخوردگان روستا مریض هستند و قادر به خریدن قرص و دارو نمی باشند از سوی دیگر، کمکهای مردمی توسط رژیم دزدیده شده و حتی در مقابل مردم هیچ که پاسخگوی نبودند بلکه با نهایت پرخاشگری حتی به مردم حمله نمودند، شلیک کردند و تیر هوایی پرتاب کردند و دستگیرشان کردند.هیچ رسانه ای را اجازه نفوذ به منطقه نبوده است و حتی به جوانان فعال مجازی هم گوشزد شد که در صورت تلاش برای افشای مشکلات، دستگیر خواهند شد و مجازات می شوند.
لطفا صدای مردم زلزله زده باشید شاید دولتمردان بیدار شدند، شاید هم فردائی برای پاسخگویی در میان نباشد.
نظرات
