فیلسوف فرانسوی: تولد یک کوردستان مستقل و آزاد، پرقدرت ترین عامل برای صلح و ثبات منطقه است

0
2790

“برنارد هانری لِوی” فیلسوف فرانسوی طی مقاله‌یی در هفته‌نامه فرانسویی” لوپوئن” به نبرد موصل و آزادی این شهر از چنگال گروه دولت اسلامی(داعش) پرداخته و این پیروزی را در زمره پیروزی‌های عجیب و غریب توصیف کرده است. “برنارد هانری لِوی” در این مقاله همچنین به موضوع همه پرسی استقلال اقلیم کردستان عراق در۲۵ سپتامبر آینده پرداخته و نوشته: در نگاه اروپائیان به رغم کشورعراق که ساخته و پرداخته دوران استعماری و آشوب های جنگ جهانی اول بوده و به عنوان یک دولت جعلی شناخته می شود، اقلیم کردستان به عنوان یک ملت-دولت واقعی اصالت دارد. کردستان، ریشه های فرهنگی عمیق دارد و به موازین دمکراسی و لائیسته، آزادی و برابری زن و مرد و حقوق اقلیت ها احترام می گذارد و طی این سال ها این موازین را در نهادهای دمکراتیک خود به درستی تجربه و به مورد اجرا گذاشته است. این فیلسوف فرانسوی می گوید برای او هیچ جای تردیدی وجود ندارد که تولد دولت مستقل و آزاد کردستان می تواند سهم قاطع و تعیین کننده ای در جهت ثبات و صلح منطقه ای ایفا کند.

“برنارد هانری لِوی” به نقش کردهای اقلیم کردستان عراق اشاره می کند و می گوید که در واقع پیشمرگه های کرد این اقلیم بودند که در ماه های اکتبر و نوامبر گذشته در وازه های شهر موصل را برای نیروهای عراقی باز کردند. این کردها بودند که طی این سال های سیاه، تنها مدافعانی بودند که به تنهایی در برابر داعش مقاومت کردند، همانگونه که بریتانیا در جنگ جهانی دوم و تا سال ۱۹۴۱ به تنهایی در برابر نازی ها در اروپا مقاومت کرد. “برنارد هانری لِوی” می گوید: در حالی که در اوت سال ۲۰۱۴ نیروهای عراقی موصل را به حال خود وا گذاشته و در برابر نیروهای افراطی داعش هیچ مقاومت درخوری نکردند، این رزمندگان شجاع کرد اقلیم بودند که طی دو سه سال گذشته پیشرفت داعش را در جبهه ای با وسعت بیش از هزار کیلومتر سد کردند و سپس برای عقب راندن نیروهای داعش نبرد در منطقه نبردی شجاعانه را آغاز کردند. آیا آنان فراموش شدگان نبرد موصل خواهند بود؟

به بهانه اینکه درآستانه نبرد نهایی موصل نیروهای ائتلاف نخواستند تا کردها دراین نبرد شرکت کنند، آیا ما می توانیم به خود اجازه دهیم تا سهم بزرگ کردها را در این جنگ نادیده بگیریم؟

“برنارد هانری لِوی” می گوید که روز ۲۵ سپتامبر آینده کردهای اقلیم کردستان عراق برای تعیین سرنوشت نهایی خود برای ایجاد دولت مستقلی که یک قرن پیش به آنها وعده داده بودیم، به پای صندوق ها میروند. آنان این احساس را دارند که بیش از هر زمان دیگری حق دارند تا در باره آینده ملت خود به تنهایی تصمیم بگیرند.

این فیلسوف فرانسوی می نویسد در همان حالی که کردهای اقلیم کردستان در همه پرسی استقلال شرکت می کنند، کشورهای جهان نیز به نحوی در مقابل این پرسش قرار گرفته اند.

آیا باید همانند آنکارا، تهران و مسکو به دیده تردید به این همه پرسی نگاه کرد و تلاش کرد تا این موضوع را به جهانیان القا کرد که این همه پرسی می تواند کانون تنش تازه ای در منطقه ایجاد کند.

“برنارد هانری لِوی” می گوید: در همین حال صداهای موافقی از آنسوی دریاها در حمایت از مردم کرد اقلیم کردستان بلند شده است. صداهایی که می گویند به رغم عراق که یک کشور ساخته و پرداخته جنگ های استعماری است و هیچگونه اصالتی ندارد، اقلیم کردستان به عنوان یک ملت واحد، که ریشه های تاریخی عمیقی دارد، اصالت دارد. حمایت از طرح استقلال اقلیم کردستان، حمایت از دمکراسی و لائیسیته است؛ حمایت از احترام به حفظ حقوق اقلیت های قومی است که ما آنرا به روشنی در رفتار کردهای اقلیم با مردمان غیر کرد مشاهده کرده ایم. حمایت از استقلال اقلیم کردستان، حمایت از برابری زن و مرد و دیگر ارزش هایی است که کشورهای اروپایی بر پایه آن بنا نهاده شده است. در نهایت و به رغم دشمنان استقلال کردستان، این استقلال، عامل بسیار پرقدرت در جهت ثبات و صلح منطقه ای است.

“برنارد هانری لِوی” می گوید که دو نوع آزاد سازی سراغ داریم، آزاد سازی همراه با شادی و اشتیاق، همانند آزاد سازی پاریس از تسط آلمان نازی در سال ۱۹۴۴؛ و آزاد سازی آمیخته با احساسی عجیب و غریب، همانند آزاد سازی شهر ورشو پایتخت لهستان در سال ۱۹۴۴ و آزاد کردن برلین پاینخت آلمان از تسلط نازی ها در سال ۱۹۴۵ . او می گوید که آزاد سازی موصل به نوع دوم آزاد سازی ها شبیه است.

در این نوع ازاد سازی، هنراه با شادی واحساس سبک شدن از باری که بر دوش ما سنگینی می کند، احساس نگرانی شدیدی بر ما غلبه می کند. وقتی تصویر مردم زجر کشیده موصل را که طی مدت ۸ ماه در جهنمی به نام غرب موصل به سر برده اند، تماشا می کنیم. مردمی که تحت تهدید افراط گرایان اسلامی داعش و بمباران های نیروهای ائتلاف برای آزادی شهر قرار داشته اند؛ وقتی به کشته شدگاند این نبرد فکر می کنیم، وقتی که به خرابه های گسترده این شهر تاریخی نگاه می کنیم، برای هر انسانی بسیار مشکل خواهد بود که شدیداً احساس نگرانی نکند. این احساس نگرانی شدید با شادی آزاد سازی موصل از تسلط داعش در هم آمیخته می شود و احساس عجیب و غریبی را در انسان ایجاد می کند.

این فیلسوف فرانسوی پرسش می کند که آیا این همه زمان و انتظار لازم بود که به خود بیائیم که باید موصل را آزاد کنیم؟ آیا باید آنقدر صبر می کردیم تا نیروهای افراطی داعش مواضع خود را در این شهر مستحکم کنند، سلاح های پیچیده بدست آورند و از آنجا شبکه تروریستی خود را در کشورهای دیگر توسعه دهند و ماشین مرگ را در همه جا به راه بیاندازند ؟

“برنارد هانری لِوی” می گوید چه سرنوشتی انتظار مردم موصل را می کشد. آیا با آنان که تا این اواخر در شهر مانده اند، به چشم همکاران داعش نگاه نخواهیم کرد؟ چگونه می توان از تصفیه حساب ها پرهیز کرد؟ چه کسی هزینه گزاف بازسازی این شهر قدیمی را تقبل خواهد کرد، بازسازی که می تواند به منزله آزادی دوم برای این شهر قدیمی باشد.

این مطلب بنا به ضرورت و اهمیت مطلب از “یورونیوز” اخذ شده است.

نظرات