ابراهیم علیپور: شبکەهای ارتباطی بە هنر عکاسی لطمە زدە است

0
3839

 

سفراو به تبت  و نپال ما را وا داشت با او مصاحبه ای داشته باشیم. ابراهیم علیپور هنرمند  بانه ای لیسانس معماری دارد و با ٢٧ سال سن توانسته  لقب هنرمند بین المللی از سازمان جهانی عکاسان را کسب کند. او معتقد است عکاسی در کردستان جدی گرفته نمیشود.

 

 

عکاسی را از کی و چطور شروع کردید؟

علیپور: عرض ادب خدمت شما و همه خوانندگان خوب (روژی کورد). خوشحالم و ممنون از شما که این فرصت را به من دادید تا گفتگویی داشته باشیم. راجع به یکی از همه گیرترین هنرهای امروزی, عکاسی.

باید بگویم از همان اوایل اولین دوربینهای موجود در منطقه  را پدرم داشت. پدرم معلم بود و عاشق عکاسی. پدربزرگم زمانی که به حج رفت. دوربینی آنالوگ برایم آورد و این ورودم به دنیای عکاسی بود هرچند کم و سخت.

روژی کورد: در فستیوالهای زیادی شرکت کردە اید آنهم با کسب مقام میتوانید درباریشان توضیح بدهید؟

علیپور: بله، فستیوالهای زیادی رفتم. بعد از چند سال عکاسی نیاز بود کمی جدی تر خود را محک بزنم. شروع کردم به شرکت در جشنواره ها. هم محک بود و هم در صورت برنده شدن تشویق.

در اکثر جشنوارەها مقام کسب کردم بە طورمثال دارای لقب هنرمند بین المللی از سازمان جهانی عکاسان (Artist FIAP) هستم، برنده مدال طلای انجمن عکاسان آمریکا در جشنوارهIVAF، دارنده مدال نقره سازمان جهانی عکاسان در جشنواره عکس پرسپکتیو هند ۲۰۱۶، برنده مدال طلای سالن هنرهای زیبا جشنواره  BENGAL AUTUM، دارنده مدال نقره انجمن عکاسان امریکا در جشنواره عکس پلودیف بلغارستان، برنده تنها جایزه آوانگارد جشنواره بین المللی PERSPECTIVE TWO، مقام اول جشنواره FOTOSTROM کشور اسلوونی در بخش «سف»، برنده جایزه ویژه سردبیر داوران در جشنواره CCCLUB در بخش «طبیعت»، برنده مدال Pp Gold در جشنواره MIRACLE IMAGE در بخش سفر، دارنده «جایزه MCPF  ۶۶مین »  جشنواره عکس Midland  انگلستان در بخش COLOR  ،  روبان تقدیر انجمن عکاسان آمریکا در جشنواره بین المللی FOTOSTROM کشور اسلوونی، دیپلم افتخار جشنواره بین المللی عکس پلودیف بلغارستان، و دهها عکس برگزیده و تقدیر شده در جشنواره های بین المللی دیگر، مقام دوم جشنواره عکس راهنمایی و رانندگی،  مقام دوم جشنواره ملی عکس معماری، مقام دوم جشنواره  ملی عکس ایرانگردی، مقام سوم جشنواره ملی عکس معلولین و زندگی، تقدیر ویژه هیئت داوران در سومین بینال عکس “فرش دستباف” ، انتخاب برتر جشنواره سراسری «قابهای بهشتی»، عکس شایسته تقدیر در جشنواره عکس «سلامت روان»، اثر منتخب جشنواره فیلم و عکس مستند «بشردوستی».

 

روژی کورد: مقامهایی کە در فستیوالها کسب کردید چه تاثیری در کار عکاسیتان داشتە است؟

علیپور: جشنواره همه چیز نیست. اصلا؛ ولی اوایل خیلی تشویق میشدم زمانیکه جایزەای اهدا میشد. بعد ها شرکت در جشنواره ها را محدود و انتخابی کردم. هنوز هم ادامه دارد.

روژی کورد: برای عکسهایتان نمایشگاه برپا کردەاید؟

علیپور: بله  در نمایشگاههای گروهی کشورهای چین، قبرس، صربستان، مونته نگرو، هلند، ژاپن، اسلوونی، انگلستان، بلغارستان، آرژانتین، بنگلادش، آمریکا حضور داشته ام و همینطور برگزاری نمایشگاه انفرادی در کشور اسلونی ۲۰۱۳.  اما در مورد نمایشگاه  در کردستان باید بگویم کە عکاسان خیلی بیشتر باید درگیرموضوع ترتیب دادن یک نمایشگاه خاص ومدرن باشند، چون با فاصلە ای کە میان مردم و هنر ایجاد شدە است، هنرمند برای جذب مردم بە نمایشگاه  و گالریها باید خیلی زیرکانه و خلاقانه  کار کند اما متاسفانه در نمایشگاها و گالریها این خلاقیت یا بە چشم نمیخورد یا خیلی کم است.

روژی کورد: با این وجود وضعیت عکاسی در کردستان را چطور عرضیابی میکنید؟

علیپور: زیاد بودن موبایل و تبلت و وسایل دیجیتالی و … به معنای زیاد شدن وسایلی برای عکاسی و همینطور زیاد شدن تولید عکس است و همین سبب شدە کە  بیشتر افراد به عکاسی روی می آورند و فکر میکنند که عکس گرفتن کار سادە ایست  وهمین کار را برای تولید عکسی زیباتر و با ارزشتر سخت میکند. متاسفانه جامعه عکاسان کردستان تلاشی نمیکند برای سازماندهی کردن عکاسی و خیلی سادە بە سوژەها و مقوله‌ی عکاسی نگاه میکند و بیشتر افراد خیلی  زود خود را عکاس مینامند. این لطمه‌ی بزرگیست، من همیشە در مورد عکاسی مطالعه میکنم و عکس های جدید را که میبینم تحلیل میکنم،  در حالی که  خیلیها بعد از مدت زمان کوتاهی فیگورعکاس بودن میگیرند اما این فقط به معنای درجا زدن در پروسه‌ی عکاسیست.

روژی کورد: شبکه های ارتباطی که کانالهای عکاسی را در خود جای دادەاند توانستەاند به عکاسی کمک کنند؟

علیپور: به وا‌قعیت میتوانم بگویم زیاد از حد شدن شبکه های ارتباطی به هنر عکاسی لطمه زدە است. با اطمینان میگویم کە اکثر کانالهایی کە اسم گروه عکاسی را روی خود گذاشتە اند هیچ تولیدی از خود ندارند و فقط کپی برداری از جاهای مختلف بدونه سرچشمەی علمی است. کسانی که به هنر عکاسی روی آوردەاند قبل از هر چیز به پیشرفت فکر میکنند و همینطور به خاطر دلایلی کە بیان کردم احساس میکنند که  زود پیشرفت میکنند ، خیلی درگیر کانالهای مجازی میشوند و ساعتها از وقت خود را صرف آن میکنند کە من مطمئنم و خودشان هم مطمئن باشند کە اگر همین اندازە وقت را صرف عکاسی کنند خیلی زیادتر و زودتر پیشرفت میکنند.

 

روژی کورد: کدام شاخه ومسیر از عکاسی را دنبال میکنید؟

علیپور: در ایران سیستم مشخص و خوبی برای خرید و ارایه عکس و آثار هنری وجود ندارد، برای همین پروسه پیدا کردن ارائه عکس و مسیر عکاس ها کمی طولانیست. من هم مستثنی نبودم. اوایل سفر میکردم و عکاسیم بیشتر عکاسی سفر بود. یعنی از طبیعت گرفته  تا معماری و پرتره و … عکس میگرفتم. بعد ها در یک مقطع خیلی کوتاه  فاین آرت کار کردم و در نهایت مسیر خودم رو پیدا کردم و الان چند سالیست عکاسی مستند انجام میدهم. هنر باید حرفی برای گفتن داشته باشد. باید بتواند تاثیر گزار باشد. عکاسی مستند صادق ترین نوع عکاسی بود که بسیارتاثیر گزار هم  بود و دریافتم کە بهترین  راه برای رساندن و انتقال حرفها  و نگرشم همین عکاسی و خصوصا عکاسی مستند است.

روژی کورد: معمولا چطور برای عکاسی وقت میگذارید و انتخاب سوژەهایتان چطور است؟

علیپور: انتخاب خاصی نیست. سفر و سفر و باز هم سفر. برای عکاسی کردن به سفر میروم در سفرهایم است که سوژه‌‌‌ها می آیند و من ثبت میکنم.

روژی کورد: به چه مناطقی سفر کردەاید و چه سوژەهای خاصی را با دوربینتان ثبت کردە اید؟

علیپور: یک دور کامل را در ایران زدەام. به همه استانها  رفته ام و تقریبا همه مراسم های خاص و جالب را نیز عکاسی کردەام، با دوچرخه به تبت (بام دنیا)، چین، لاوس و کامبوج  رفته ام و اکنون در ادامە سفر با دوچرخه عازم ویتنام هستم و این سفر با دوچرخه هنوز ادامە دارد.

روژی کورد: دور ایران گشتید  و عکاسی کردید، این سفرها در روند پیشرفت شما در عکاسی چە جایگاهی داشت؟

علیپور: خیلی زیاد کمک کردند. اصلا عکاسی و سفر جدا نشدنیند. عکاس باید سفر کند ببیند و کشف کند. سفرهای زیاد آن دوران (اوایل عکاسیم) راه عکاسی را برایم باز کرد. عکاس که باشی باید بروی و سفرکنی. این یعنی دیدن و پیدا کردن سوژەها.

روژی کورد: در مورد سفر به تبت بگویید؟

علیپور: سفرم به تبت (بام دنیا) با دوچرخه چیزی حدود شش ماه بە طول میانجامد کە حدودا ۴ ماه را سپری کردە ام. مسیر سفرم تبت، نپال، چین، لاوس، کامبوج، ویتنام و بعدا ایران است این سفر با دوچرخه و کولە پشتی و چادر و کیسه خواب است که نوعی سفر ارزان قیمت است و چون من گیاه خوارهستم این شرایط برایم راحتتر است. امیدوارم بتوانم بعدا مانند پروژە کتاب خوبی از این سفرم چاپ کنم.

 

روژی کورد: از نظر مالی چطور سفرهایتان تامین میشود؟ نهاد خاصی به شما کمک  میکند؟

علیپور: وا‌قعیتش من ٣٠٠ روز یا بیشتر از سال را در سفرم  و آتلیه  یا کار ثابتی  ندارم  و عکاس آزادم اما هزینه هایم را از طریق فروش عکسهایم، حق کپی رایت  و جایزەهای کە گرفته ام تامین میکنم. طبق معمول هیچ حمایتی از طرف  اداره و سازمانی دولتی نشده و نمیشود و من هم خیلی وقت است که قید آنها را زده ام. ولی همیشه آدم ها یا موسسه های هنر دوستی هستند که حاضر به حمایت هستند. مثلا همین سفرم به تبت هم با کمک های آقای کیوان درخشانی و مجتمع بزرگ تجاری آفتاب درخشان و کمپانی ASOS چین به مدیر عاملی خالد رسولی که اسپانسر من شدند امکان پذیر شد. حتی چاپ کتابم هم با کمک همین آدم ها بعد از سالها میسر شد.

 

 

روژی کورد: شما بە طور فریلانس (آزاد)  کار عکاسی میکنید تا به حال در جای خاصی کارهای عکاسیتان چاپ شدە یا از طرف مکان خاصی از شما درخواست عکاسی شدە است؟

علیپور: خیلی زیاد. در بسیاری از مجلات و نشریات داخلی و خارجی عکس هایم چاپ و منتشر شده اند. برای  فیلم های  شاتر، هویت، مهمان پاییز، ناتمام به شدت هرچه تمام تر، جاده های فرعی،  سیاه و سفید و تاوان هم عکاسی کردە ام و برای کار هم چند پیشنهاد داشته ام ولی میخواهم آزاد بمانم و نمیخواهم نگاهم را خبری یا وابسته  به جایی بکنم. کتابم هم به زودی در ٢ماه آیندە بیرون میاید. در حال حاضر در مرحله تصحیح  رنگ و نور و لیتوگرافیست و به زودی زیر دستگاههای چاپ میرود.

روژی کورد: در مورد کتابتان حرف بزنید بیشتر چه نوع آثاری را در بر گرفته است؟

علیپور: کتاب به اسم «پیر» حاصل عکاسی از سال ۸۸ تا ۹۵ از مراسم کهن تاریخی و آینی پیرشالیار در اورامانات است. کتاب سیاه و سفید به سه زبان کردی، ئینگلیسی و فارسی و در ۸۴ صفحه قطع خشتی به چاپ خواهد رسید. کتاب پیر اولین کتاب تخصصی عکس است که در کردستان چاپ میشود، جدا از مجله ها و کتابچه های که چاپ شدە اند، کتاب دیگری به این شیوە تخصصی وجود ندارد.

 

روژی کورد: چه توصیەای دارید برای کسانی که میخواهند عکاسی یاد بگیرند؟

علیپور: برای اینکه عکاس بهتری باشند باید به سفر بروند، هرچقدر کوتاه و کم حتی از خانه بیرون آمدن هم نوعی سفر است. عکاس تا سفر نکند نمیتواند ببیند  و ارتباط برقرار کند و ثبت کند، بعد از سفر باید عکس دید و آن را تحلیل کرد، باید زیاد عکس گرفت و زیاد عکس دید، این میتواند بە گسترش دید کمک کند و این یعنی توانایی در گرفتن عکس بهتر..

روژی کورد: و کلام آخر

علیپور: امیدوارم نگاه همه خصوصا مسولین به عکاسی نگاه جدیتر و مسئولانه تری باشد.

امید دیگری هم دارم که کمی سخت به نظر میرسد ولی بازهم میگویم : امیدوارم روزی برسد همه قانون کپی رایت را رعایت کنند، نمیدانم بعضی از مردم چگونه راجب به عکس ها فکر میکنند که بدون اجازه و حتی گاهی بدون ذکر نام عکاس از آنها استفاده میکنند. عکاس برای این عکس ها زحمت میکشد، مطالعه میکند، هزینه میکند، سفر میرود و کلی زحمت دیگر میکشد و عکسش را دوست دارد. اگر گرفتن عکس آسان است خودتان عکس بگیرید و پخشش کنید.

در پایان  جا دارد تشکر کنم از همه کسانی که از روز اول شروع عکاسیم تا الان حامی من چه معنوی چه مادی بوده اند و اگر آنها نبودند مطمئنن به جایگاه الانم نمیرسیدم.

نظرات