سال ها هست که استان سیستان و بلوچستان در راس استان های محروم کشور قرار دارد که وضعیت آن بهبود نیافته است.
عبدالستار دوشوکی از “مرکز مطالعات بلوچستان در لندن” در گفتگویی با دویچه‌وله المان میگوید : بخش کشاورزی در مناطق روستایی بصورت بدوی و عقب‌مانده با مشکلات عدیده از جمله کمبود آب و عدم وجود وسایل مکانیزه و مدرن کشاورزی روبرو است و بازده نسبتا پائینی دارد.
دوشوکی اضافه میکند که در شمال این استان یعنی سیستان که زمانی انبار غله ایران بود، بدلیل خشک شدن دریاچه هامون بیش از ۱۵ هزار صیاد بیکار شدند.
او همچنین میگوید که به دلیل نبود امنیت و ایمنی غذایی، گرسنگی و بیکاری تاکنون دهها هزار کشاورز، دامدار و صیاد سیستانی به دیگر مناطق کشور مهاجرت کرده‌اند و اکثریت آنها ناچار به حاشیه‌نشینی در مناطق بسیار فقیر کلان‌شهرهای مختلف شدند. در نتیجه در سیستان معضلات زیست‌محیطی نظیر خشک شدن هامون، ریزگردها و طوفان شن با عدم امنیت غذایی گره خورده و معضل بغرنجی را ایجاد کرده که تنها راه برون‌رفت از آن مهاجرت به بقیه نقاط کشور دانسته شده است.
دوشوکی اضافه میکند: «بیش از نیمی از مردم استان علاوه بر بیکاری، فقر و بیسوادی، دسترسی ممتد به مواد غذایی متنوع و متعادل شامل نان و غلات، گوشت، حبوبات، تخم مرغ، مغزها، شیر و لبنیات، میوه‌ها و سبزیها و ویتامین و پروتئین ندارند. در نتیجه علاوه بر مشکلات و محرومیت‌های فراوان در استان، معضل سوء تغذیه شدید و بحرانی، لاغری و کوتاه‌قدی حداقل یک پنجم کودکان زیر پنج سال سیستان و بلوچستان را آزار می‌دهد.»
به گفته آقای دوشوکی شاخص‌های سوء تغذیه در سیستان و بلوچستان بیش از دو برابر دیگر استانهای کشور است. عدم امنیت غذایی در روستاها و مهاجرت اجتناب‌ناپذیر قشر آسیب‌پذیر بسوی شهرهایی نظیر زاهدان، ایرانشهر و چابهار باعث رشد حاشیه‌نشینی در مناطق فقیر و بروز ناهنجاری‌های اجتماعی نظیر اعتیاد و بزهکاری شده است.
Comments
