دوو هۆنراوه‌ی كیومه‌رس ئیمانی

0
1188

به‌ڵامێ

 

باو بچیم هامزات

ڤریسکه زانایه گۆشبه‌ن سس ئاێم ۆ خۆدا

باو بچیم

تا ده‌سه‌ل تۆ لفانی

م هه‌فت مله خۆدا ۆ شه‌ێتان رمانم

ڤه به‌ڵامێ[1] تۆه ده‌م

ڤه دۆماین مله

وره گ نه ئاسمان نه هۊه کێخه

ده‌سه‌ل گۆڕاوینمه پێشکه‌ش تۆ

ئای لفانی‌ ده‌سه‌لت نادیار بی

پارچا ئه‌به‌دیه‌ت زانال لچ دۊرێا

چه‌مه‌لت، دۊس ۆ دۆڵه‌م[2]

رامکه‌ێ ئه‌ژ زه‌لکووان ژه‌ڵین بژانگ

تا بپسێه­را دڵم؛

_ ئه‌ڵه‌ۆ به‌رزه‌فڕێه تاشەل بۊل

بێ تۆ هۊچ؛

_سه‌ردته‌رین ڤه‌ره‌نسک دۆنێا

تۆ نیت! نه ئه‌تر ژیان حەیوانی

ده‌سڵاته‌ل ده‌ره‌تان

گێژئاوه‌ل سێ هامدان

سۆوەلم که‌نۊ خاپوورێه شانه­ل پۊترکێا

ژینم ئەترەشک تەنێایی بی؛

_ هه‌راس لافاوه‌ل لێخن

_له‌تره مه‌سی شه‌راو

پارچا دیرووکێ له‌ش وژه کووڵ کیشێاین

وره گ پۊچه‌ڵ بیته دۆ شه‌ق کردن ئاێم

هه­ستت؛ شکێاینه بەنێره نابەرمەتی بی

تا ئه‌ڕام بمینێه جا

کارده‌ل ژه‌ڵینه سیلمبڕ دڵ

ته‌نێا ئاڵووزەێ بوویه جەشن

خەتنەسۊران دیرووکەل یەخته

سووسە مێژەکەل بێ­مێژوو.

ئەژ ڤه دی هاتن ئۆستووره ۆ پاشایی

گیانەل ئازاد دۆ کۆت بینه قۆروانی

ئای لفانی…!

تا ڤه خۊنەل داخ ۆ چەخماخ بۊرننه بان لووەل شڕ داد

داخما پیرووزیەل پۊچەڵ مل هۆڕەل بێداد

ئه‌ڕا ئه‌به‌دیت رهایی

نیشانت به‌ێ بنم

تا س زه‌خم کۆونه خڵاتت که‌م

خڵات؛ نیشانی ئه‌ژ گۆشبەنەل سس ئازادی

بێ تۆ ڤیاپان

په‌رێڤ هه‌ڕ‌ه‌شه­ل خه‌ڵق ۆ ئاسمان.

٢٣-٤-٩٢

 

[1]. بڵامێژ یا بڵامێ: چوبی که به دهان بره بسته و از پشت سر با نخ گره می زنند تا بره شیر نخورد.

[2]. عسلی

 

تۆ کۆشتن

 

ڤه بان باڵ چریکه…

ڤه زیق ۆ باڵ خه‏نه‏ ئایل…

تۆ کۆشتن…!

تۆه هامسری گژەل هۆنکا

ڤه سه‏رسۊل غه‏ریب

ده‏ۆکه…

ئیسکه…

سۆ…

تۆ کۆشتن…!

تۆه هۆق کردن که‏ڵنگیه‏ل پۊچه‏ڵ

ڤه ڕووشنای ئاشتنه دیرووکێ دۆروو

تۆ كۆشتن…!

تۆه هووسیاینه سه‏ر خۊن وژ‏ت‏

چووپی کیشیاین‏ پیرووزته

بان تیز ۆ ته‏نه ۆ تڵاشه

تۆ کۆشتن…!

تۆه ته‏نێای…

تۆه بان زامه‏ل ئاێم…

تۆ کۆشتن…!

ڤه نام سۊنه‏ل باران

ڤه ژێر ده‏ۆری خوه‏ر

ڤه هه‏ر گڕێ

تۆ کۆشتن…!

 

گڵاڕێژ 89

 

سه‌رنج و كۆمێنت

كۆمێنت